Chávez spreekt met Morales.
Chávez spreekt met Morales.
|
Redactie buitenland
Derde deel van een interview met de Venezolaanse president Hugo Chávez bij de onafhankelijke Amerikaanse televisiezender Democracy Now!, waarin hij ingaat op de oorlog in Irak, president Bush, de rol van de media tijdens de mislukte staatsgreep en het verzoek om de uitlevering van de anti-Castro terrorist Luis Posada Carrilles.
Hier volgt het vervolg van ons onderhoud met de Venezolaanse president Hugo Chávez. Democracy Now! verzorgde zijn eerste interview in de Verenigde Staten. We vroegen hem naar de bewijzen voor pogingen van de regering Bush om hem te vermoorden en ook maakte hij voor het eerst in detail zijn plan bekend om goedkope olie te leveren aan de armen... van de Verenigde Staten.
Amy Goodman: Welkom in de Verenigde Staten meneer de president. U bent naar een land gekomen waarvan de regering volgens u van plan is u te vermoorden. Welke bewijzen heeft u hiervoor en voor uw andere beschuldiging, dat dit land betrokken was bij de poging tot staatsgreep tegen u?
Hugo Chávez: Bedankt, Juan, Amy en Margaret, voor jullie uitnodiging in dit programma. Ik groet alle kijkers en luisteraars van deze welbekende uitzending. Laten we het over het leven hebben in plaats van over de dood. Wij strijden immers voor het leven. Er zijn altijd bedreigingen, maar er zijn ook mensen die toegewijd zijn aan de strijd voor het leven en hun leven laten leiden door hun principes en de waarheid. Dat de Amerikaanse regering onder leiding van Bush de staatsgreep in Venezuela in april 2002 voorbereidde en dat ze eraan deelnam lijdt geen twijfel. Hier zijn veel aanwijzingen en bewijzen voor te vinden. Eva Golinger, een Amerikaanse schrijfster, heeft een boek geschreven dat 'Chávez' Code' heet. Ze is heel goed geïnformeerd en dankzij haar onderzoeksactiviteiten heeft ze de beschikking gekregen over belangrijke vrijgegeven documenten rond deze kwestie.
Ik beschik over veel bewijzen dat de moordaanslag op mij gepland was op 12 april, en ik was bereid om te sterven. Dankzij God, de Venezolaanse bevolking en de militairen werd het bevel, afkomstig uit Washington, niet uitgevoerd. Hiervoor zijn veel bewijzen en getuigen. Ik zou echter liever over het leven willen praten. Ik wil de Amerikaanse bevolking warm begroeten, vol liefde maar ook vol pijn vanwege de tragedie in New Orleans en de Golfstaten.
We hebben deze staten vanaf het begin bijgestaan. We hebben de ontwikkelingen via de televisie kunnen volgen en kregen verslagen van onze ambassadeurs en onze mensen van CITGO. We hebben heel onbaatzuchtig meegeholpen om levens te redden en de daklozen te helpen. Ook hebben we financiële steun geboden, een bescheiden bedrag van 5 miljoen dollar, maar die zijn wel zinvol geweest. We hebben medicijnen, water en generatoren aangeboden, net zoals Cuba, dat artsen aanbood. Tot op heden hebben we nog geen toestemming gekregen het gebied te betreden. Desondanks hopen we het beste voor de armsten in dit land.
Amy Goodman: Hoe is uw reactie op de televisiedominee Pat Robertson die opriep tot een moordaanslag op u?
Hugo Chávez: Feitelijk handelt Robertson niet alleen. Hij drukt, misschien op een wanhopige manier, de ideeën uit van de mensen die dichtbij Bushstaan. Ik ben ervan overtuigd dat dit het geval is met Robertson, die de stem is van de meest extreem-rechtse vleugel in de Verenigde Staten. Zoals gebleken heeft de Amerikaanse regering nog op geen enkele wijze gereageerd. Men hult zich in stilzwijgen over deze terroristische opmerkingen die in schril contrast staan met de internationale en Amerikaanse wetgeving.
Het betreft echter niet alleen Robertson. Verschillende mensen die deelnamen aan de couppoging in Venezuela leven alweer geruime tijd in de Verenigde Staten. Op verschillende televisiezenders in dit land roepen ze op tot een aanslag op mijn leven. Dat gebeurde vorige week nog in een bepaald programma, door mannen in uniform, in een soort van terroristische uitdossing. Venezolanen, Amerikanen, uitgeweken Cubanen en een voormalige CIA-agent zeiden onlangs nog op tv dat Chávez al dood had moeten zijn en Robertson gelijk had. Het is de wens van de ultraconservatieve rechtse elite in de VS. Ze bedreigden Chávez. Chávez is niets. Wie ben ik? Ik ben niets.
De VS bedreigen de wereld, dat is ernstig. Ze vielen zonder enkele reden Irak binnen. Ze schonden het internationale recht en negeerden de regels van de Verenigde Naties. Terroristen bombardeerden complete steden zoals Fallujah en Bagdad vol met onschuldige vrouwen en kinderen. De geschiedenis is lang: Hiroshima, Nagasaki, Grenada, Haïti, Panama, Santo Domingo. Ze vertegenwoordigen echter niet het volk van de Verenigde Staten. Ze maken deel uit van de imperialistische dictatuur waaronder de Amerikaanse bevolking vandaag de dag te lijden heeft.
Margaret Prescod: Meneer de president, ook namens KPFK, Pacifica Radio in Zuid-Californië, welkom in de Verenigde Staten. We hebben naar dit moment uitgezien. Velen in de Verenigde Staten zijn geschokt door het racisme tegen de armen in New Orleans en andere steden aan de Golf van Mexico en we vragen ons af hoe men hier in Venezuela tegenaan kijkt. Daarnaast werkt u onmiskenbaar aan de wereldwijde vereniging van mensen van alle kleuren. Voor zover bekend bent u de eerste Latijns-Amerikaanse president die zichzelf profileert als zwart en inheems, waarmee een lange traditie van racisme op het Amerikaanse continent doorbroken wordt. Ook identificeert u zich met de bevolking van Haïti, die strijdt tegen een gewelddadige staatsgreep tegen haar president. Hoe cruciaal vindt u het om het racisme te verslaan en de fundamentele economische en sociale veranderingen door te voeren om de wereld te redden van de vernietiging?
Hugo Chávez: Toen we kinderen waren werd ons verteld dat we een moederland hadden, en dat dit moederland Spanje was. Later ontdekten we echter dat we in feite verschillende moederlanden hebben. Een van de grootste moederlanden is ongetwijfeld Afrika. We houden van Afrika en zijn ons er elke dag meer bewust van dat onze wortels daar liggen. Naast Afrika is ook Amerika ons moederland. Bolivar zei altijd dat wij in Latijns-Amerika een nieuw mensenras geworden zijn, we zijn geen Europeanen, Afrikanen of Noord-Amerikanen, we zijn een mix van alle rassen. Maar ons hart klopt vreugdevol op het ritme van duizend Afrikaanse trommels. (wordt vervolgd)
Bron: TV Democracy now!, New York, 19 september 2005, vertaling Frans Willems.