Anna Ioannatou
Onder de betogers die op 24 januari jl. in Straatsburg voor het gebouw van de Raad van Europa tegen het extreem reactionaire anticommunistische 'memorandum' demonstreerden, waren opvallend veel Grieken.
Toen bleek dat de gewraakte tekst niet de nodige tweederdemeerderheid kreeg om als aanbeveling naar de regeringen gestuurd te worden, riep de ultrarechtse Rus Zjirinovski uitzinnig van woede tegen zijn collega's in de Plenaire Assemblee: "Waarom stemmen jullie niet voor? Zijn jullie soms bang voor de Grieken?"
Dat er in Griekenland het sterkst werd geageerd tegen deze zeer dubieuze ontwikkelingen in Europese instellingen op hoog niveau is een feit. Dat de aanstichter en organisator van deze actiegolf de Communistische Partij (KKE) was, is ook een feit. Feit nummer drie is, dat niet alleen in Griekenland, maar in alle landen waar verzet was tegen het fascisme/nazisme, de communistische partijen hart en ziel van dit verzet geweest zijn met veruit de meeste slachtoffers. De Sovjet-Unie met zijn 20 miljoen gevallenen (volgens Poetin 27 miljoen!) spande de kroon.
Na de Tweede Wereld Oorlog echter, toen het kapitalistische establishment in de meeste Europese landen, door omstandigheden gedwongen, zijn beste democratische beentje voorzette, ging de Griekse bevolking eerst door een burgeroorlog heen. Daarna kwam de Anglo-Amerikaans gestuurde monarchaal-fascistische periode en in 1967 de militaire dictatuur.
Dit alles heeft diepe sporen nagelaten en de democratische gevoeligheid onder de bevolking verhoogd. Wat in combinatie met het voortbestaan door alle vuren heen van een naar de huidige maatstaven sterke communistische partij de mogelijkheden schept voor een breed gesteunde taaie anti-fascistische verzetskern. De traditionele Griekse bondgenoot van de inspiratoren van bovengenoemde anticommunistische tekst (de Nea Dimokratia) stemde dan ook als enige van het rechtse blok tegen, hetgeen een interessante splitsing opleverde...
De krant 'Rizospastis' publiceerde op 29-1-06 een opvallend memorandum, dat naar de inspiratoren van het anticommunistische memorandum van de Raad van Europa werd gestuurd. Het betreft een historisch document, dat in 1951 door 760 Griekse vrouwen - politieke gevangenen - naar de Verenigde Naties (VN) werd gestuurd. De krant bracht dit memorandum als een antwoord aan diegenen die van communisten een spijtbetuiging eisen en die fascisten en communisten gelijk durven te stellen.
In het memorandum klagen de vrouwen de orgie van fascistisch geweld aan, de gruwelijke martelingen en de beestachtige verkrachtingen, die ze tijdens hun gevangenschap moesten verduren, alleen maar omdat ze voor vrijheid, onafhankelijkheid en democratie streden tijdens de bezettingsjaren tegen het nazisme en daarna tegen het Anglo-Amerikaans geïnspireerde monarchale fascisme. De enige vraag die ze moesten beantwoorden was: "Ben je communist?" De weigering een spijtbetuiging te ondertekenen was voldoende om hetzij geëxecuteerd te worden, hetzij in de gevangenis langdurige martelingen te ondergaan met blijvende verminkingen als gevolg, als er al niet de dood op volgde.
Na een beschrijving van wat zich in de gevangenissen afspeelde (het betrof zo'n 3.000 vrouwen in diverse gevangenissen) verzoeken de vrouwen de VN een commissie te sturen om zich op de hoogte te stellen van dit Griekse drama en wel "namens het bloed dat door miljoenen mensen vergoten werd in de strijd tegen het fascisme, namens alle doden die in het Verzet en de Burgeroorlog gevallen zijn."
Commentaar van de krant: "Dit memorandum is er slechts één van de duizenden die over de hele wereld geschreven zouden kunnen worden, overal waar communisten samen met anderen de menselijke eer en waardigheid hoog hebben gehouden in hun streven naar een betere wereld."
Als de logica van nazibeulen de overhand zou krijgen, dan is het zelfs met de burgerlijke 'democratie' in Europa gedaan. Voorlopig is het niet zo ver, maar wat zich in de week van 23 januari afspeelde in de Raad van Europa is wel een teken aan de wand voor wat de Europese bevolkingen te wachten staat, als passiviteit, onwetendheid en/of struisvogelpolitiek troef blijven.