"Onze leer, zei Engels van zichzelf en zijn beroemde vriend, is geen dogma, doch een leidraad tot handelen. In deze klassieke zin is met een wonderlijke kracht en kernachtigheid de nadruk gelegd op een kant van het marxisme, die heel vaak buiten beschouwing wordt gelaten. Wanneer we haar echter buiten beschouwing laten, maken we van het marxisme een eenzijdige, verminkte, dode leer, ontnemen we het zijn levende ziel, ondermijnen we zijn fundamentele theoretische grondslag - de dialectiek - de leer van de historische ontwikkeling die alzijdig en vol tegenstellingen is; ondergraven we zijn samenhang met bepaalde praktische taken van het tijdperk, die met elke nieuwe wending van de geschiedenis kunnen veranderen. (...)"
Uit: Enkele bijzonderheden van de historische ontwikkeling van het marxisme, Lenin, 1910.