Van een correspondent
Met grote regelmaat worden artikelen gepubliceerd over de onrechtmatige vervolging van Fulun Gong-aanhangers. Is die vervolging wel zo onrechtmatig en de Falun Gong een onschuldige groep mensen die bezig is met haar eigen en andermans gezondheid?
Om maar meteen met de deur in huis te vallen. De vervolging van Falun Gong-aanhangers heeft niets te maken met godsdienstvervolging of het inperken van de individuele vrijheid. Chinezen mogen geloven wat ze willen en geen enkele gezagsdrager zal iemand een strobreed in de weg leggen die lichaam en/of geest wil vervolmaken. Elke dag vind je in het openbaar mensen van alle leeftijden die ongestoord tai chi of qigong beoefenen.
Het onderzoek naar en de ontwikkeling van de traditionele geneeskunde met kruiden en acupunctuur en de erbij behorende spiritualiteit worden al vele jaren van overheidswege gesteund en aangemoedigd.
De beweging van Falun Gong kon lange tijd haar gang gaan. Ze werd pas buiten de wet gesteld toen ze een gevaar opleverde voor de volksgezondheid en op het politieke vlak een rol begon te spelen en invloed ambieerde. De organisatie had door haar dubbelzinnige adviezen mensen ertoe gebracht medische behandelingen te staken, zich helemaal over te geven aan de voorschriften van de leiders, vooral van de grote leider Li Hongzhi. De regering vond dat er niet nog meer doden mochten vallen.
In 1999 bezette de organisatie een van de politiek meest gevoelige plekken van China. Toen werd er voor de Chinese staat definitief een grens overschreden. Sinds het verbod zijn de acties internationaal en hebben allerlei vormen aangenomen: mailings, betogingen op het Tienanmenplein (o.a. een zelfmoordactie); er werden rechtszaken aangespannen en radio- en tv-uitzendingen verstoord. Politiek neutraal? Wie op zoek gaat naar de boodschap van Falun Gong zal merken dat de beweging meer te melden heeft over haar strijd tegen het Chinese regime dan over spirituele zaken.
De artikelen van Li Hongzhi en zijn websites zoals http://www.clearwisdom.net/emh/index.html spreken over de kwaadaardige aard van het Chinese socialisme en de communistische partij. Er is nu een stroom van financiële, politieke steun van westerse politici en media.
Via 'collectieve meditaties' en rechtszaken in het buitenland tegen Chinese leiders maar ook tegen journalisten is de club van meester Li een van de voorposten geworden in de voortdurende propagandaoorlog tegen de Chinese staat.
Westerse mensenrechtenorganisaties en sympathisanten bevestigen een deel van de verhalen over genadeloze repressie en martelingen door de Chinese politie en veiligheidsdiensten. Het is niet uitgesloten dat daar veel van waar is. China zegt zelf dat het nog heel wat werk voor de boeg heeft om de mensenrechtensituatie, het politieapparaat en het gevangenissysteem te verbeteren.
Wat de Chinese staat echter niet kan dulden is een parallelle partij die stiekem groeit onder een onschuldige dekmantel en er een geheime agenda op na lijkt te houden. Het is vaker voorgekomen dat in crisisperiodes opstanden geleid worden door semi-religieuze bewegingen. China is bezig met een gigantisch economisch project waarvan het definitieve succes nog lang niet vaststaat. De leiding weet dat de kansen van een derdewereldland afhangenvan zijn economische ontwikkeling en de macht om zelf, vrij van buitenlandse inmenging, zijn lot te bepalen.