Chávez wordt op handen gedragen door de grote meerderheid van het volk (ongeveer 60 procent) van de Bolivariaanse Republiek Venezuela.
Chávez wordt op handen gedragen door de grote meerderheid van het volk (ongeveer 60 procent) van de Bolivariaanse Republiek Venezuela.
|
|
Door Salim Lamrani*
Sinds begin 2006 is het aantal verbale aanvallen op Venezuela door functionarissen van de Verenigde Staten toegenomen. De minister van Defensie van de VS, Donald Rumsfeld, vergeleek president Hugo Chávez met Hitler, een belediging die niet op zichzelf staat en die volgde op de oproep van Pat Robertson [conservatieve Amerikaanse televisiedominee, noot v.d. red.] om de Venezolaanse president te vermoorden. (deel 1 van 2)
Geconfronteerd met de links georiënteerde politieke ommezwaai in LatijnsAmerika, lijkt de regering Bush vastberaden om de herverkiezing van de Bolivariaanse president tegen te houden. Het lijkt erop dat het plan voor de FTAA (Free Trade Area of the Americas), de droom van het Witte Huis, alleen maar realiteit kan worden op de as van het tegenovergestelde, Bolivariaanse, model dat de VS moeten vernietigen.
De vijandige politiek van Washington ten aanzien van de regering van de Venezolaanse president Hugo Chávez, neemt aan kracht toe en is steeds zorgwekkender. In een recent document noemt het Pentagon de "heropleving van autoritaire en populistische bewegingen in sommige landen zoals Venezuela een bron van politieke en economische instabiliteit". Een dergelijke bewering is nog verontrustender als men bedenkt dat het ministerie van Defensie van de VS zelden of nooit landen noemt in zijn strategische onderzoek, het Quarterly Defence Review, dat om de vier jaar wordt gepubliceerd; dat ministerie beperkt zich normaal gesproken tot algemene ontwikkelingen.[1]
Een aantal dagen eerder had Donald Rumsfeld, ten overstaan van Washington's National Press Club, Hugo Chávez vergeleken met Hitler. "In Venezuela hebben we Chávez, die veel geld bezit dat afkomstig is van olie. Hij werd legaal verkozen, net zoals Hitler. Vervolgens heeft hij zijn macht geconsolideerd en werkt nu samen met Fidel Castro, Evo Morales en anderen", aldus Rumsfeld.[2] "We hebben de aantrekkingskracht gezien van sommige populistische leiders op de bevolking in deze landen, evenals de verkiezing van leiders zoals Evo Morales in Bolivia, die duidelijk zorgelijk zijn", zo concludeerde hij.[3]
Het antwoord van Venezuela liet niet lang op zich wachten. Vice-president José Vicente Rangel verwierp de agressieve uitlatingen van Rumsfeld met kracht: "Wij zijn niet bereid om passief te accepteren dat onze regering ongestraft wordt aangevallen door mensen die vanuit politiek, moreel en ethisch oogpunt volledig onbekwaam zijn, zoals de bende van de VS-Hitler, George Bush."[4]
Op vergelijkbare wijze beschuldigde John Negroponte, hoofd van de VS inlichtingendiensten, Venezuela ervan "een militante buitenlandse politiek in gang te zetten in Latijns-Amerika, wat ook betekent dat het land olie levert tegen voordelige prijzen in ruil voor bondgenootschap". Tegelijkertijd stigmatiseerde hij het internationale televisiekanaal Telesur, dat gericht is op het doorbreken van de oppermacht van CNN op het continent. Hij zei tegen een senaatscommissie dat "Venezuela het belangrijkste gevaar vormt voor de veiligheid op dit halfrond" en dat de prioriteit van Washington is om de herverkiezing van Hugo Chávez, in december 2006, tegen elke prijs te voorkomen. Tenslotte bedreigde hij Bolivia, dat "doorgaat met het afgeven van tegenstrijdige signalen over de bedoelingen van het land".[5]
"De militante buitenlandse politiek" waar John Negroponte over sprak verwijst naar Venezuela's samenwerking op basis van solidariteit, waardoor het voor arme landen in de regio mogelijk is om brandstof te kopen tegen goedkopere tarieven. De minister-president van Grenada, Keith Mitchell, ondertekende een energiesamenwerkingsovereenkomst met president Hugo Chávez, dat de levering garandeert van 1.000 ton vaten olie per dag met een korting van 50 procent op de marktprijs. Venezuela heeft ook groepen militairen en civiele ingenieurs naar Grenada gestuurd, om scholen te herstellen die waren beschadigd door orkanen. Het Bolivariaanse Alternatief voor de Amerika's (ALBA), volledig tegengesteld aan het ultraliberale en op vernietiging gerichte Trade Area of the Americas (FTAA), propageert het integratiemodel, tot grote ergernis van het Witte Huis.[6]
Geconfronteerd met de openlijke bedreigingen door de regering Bush, heeft Venezuela besloten zijn verdedigingscapaciteit te versterken, door gevechtsvliegtuigen te kopen in Spanje. Maar Washington heeft José Luis Rodriguez Zapatero verboden om de militaire uitrusting, toegerust met VS-technologie, aan Venezuela te verkopen. Het argument daarvoor is dat het totale bedrag van 2 miljard dollar dat ermee zou zijn gemoeid "zou kunnen bijdragen aan de destabilisatie van Latijns-Amerika", volgens Sean McCormack, woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken van de VS.[7] Brazilië negeerde een vergelijkbaar verbod van de VS, door te verklaren dat het land door zou gaan met de verkoop van 20 vliegtuigen aan Venezuela.[8]
Volgens Washington betekent de verkoop van wapens aan Venezuela het risico op regionale destabilisatie. McCormack legt uit dat de "bezorgdheid zich met name richt op wat wij beschouwen als een buitensporige militarisering van Venezuela".[9] Ondertussen heeft het VS-bedrijf Lockheed Martin onlangs een aantal F-16 vliegtuigen geleverd aan Chili en het verwacht dit jaar nog eens acht van die vliegtuigen aan dat land te kunnen leveren. Chili bezit nu de meest moderne luchtmachtvloot in Latijns-Amerika en levert geen problemen voor de regering Bush, die alleen geobsedeerd is door de progressieve hervormingen vanuit Caracas.[10]
Naast de belangrijke aankoop van de noodzakelijke wapens voor de verdediging van zijn land (100.000 infanteriegeweren en 15 helikopters, gekocht in Rusland), heeft president Chávez besloten om een leger te vormen van een miljoen vrijwilligers, om een eventuele militaire aanval van de VS op Venezuela te kunnen weerstaan. De Bolivariaanse regering heeft besloten om het Cubaanse voorbeeld te volgen, wat betreft de voorbereiding op een oorlog. "Waarom zijn de 'gringo's' de halve wereld al binnengevallen maar niet Cuba? Op Cuba is de gehele bevolking bereid en getraind om elke uithoek van haar nationale territorium en de Cubaanse Revolutie te verdedigen", aldus Chávez.[11]
De Verenigde Staten is ook gestart met een strategie van spionage en het stimuleren van ondermijning van binnenuit, met behulp van de VS-ambassade in Caracas, met als doel het land te ontwrichten; een land dat in toenemende mate sociale vooruitgang ervaart, bereikt door de regering Chávez. "Een aantal lagere officieren verschaften het Pentagon informatie", zei de Venezolaanse vice-president. De militaire attaché van de VS, John Correa, die het contact legde met die officieren, om samen te zweren tegen de Venezolaanse autoriteiten, werd Venezuela uitgezet.[12] Wat betreft die Venezolaanse lagere officieren: "die werden allemaal berecht voor samenwerking met een buitenlandse mogendheid".
Als vergelding verklaarde Washington Jenny Figueredo Frias, hoofd van de staf van de Venezolaanse ambassadeur in Washington, Bernardo Alvarez, tot persona non grata en de VS gaven direct toe dat dit een willekeurige maatregel was: "Deze beslissing is een reactie op de uitzetting door Venezuelavan commandant John Correa, marineattaché op de VS-ambassade in Caracas", zei de woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken van de VS. [14] (wordt vervolgd)
Vertaling J.Bernaven.