|
Anna Ioannatou
In oktober van dit jaar zullen in Griekenland gemeenteraadsverkiezingen plaatsvinden en de beide grote partijen proberen al een tijd lang de mensen wijs te maken dat verkiezingen voor het lokale zelfbestuur, zoals dat hier te lande heet, niets met politieke partijen te maken hebben. Ondertussen bereiden zij zich wel voor op die verkiezingen met landelijke politieke criteria, talloze leuzen en veel geld.
De 'socialistische' Pasok (verloor in maart 2004 de landelijke verkiezingen van de Nea Dimokratia, die nu regeert) doet hard haar best om de gemeenteraadsverkiezingen te benutten als campagne, 'alvast' om bij de volgende landelijke verkiezingen weer aan de regeringsmacht te komen. De mensen, vooral werkende, dienen te geloven dat hun verslechterende toestand (inkomen, arbeidsvoorwaarden, verzekering, pensioenen en wat dies meer zij) enkel en alleen te wijten is aan het centrumrechtse beleid van de regerende Nea Dimokratia.
Volgens een verklaring van het Districtscomité van de Pasok, verantwoordelijk voor het gebied centrum Athene: "In oktober moet de Pasok... hoopvolle voorwaarden scheppen voor de kritieke landelijke verkiezingsstrijd..., want met een overwinning in de gemeenteraadsverkiezingen zal onze partij de dynamiek ontwikkelen, die de basis vormt voor onze comeback in de regering."
Maar haar eisen binnen de overkoepelende vakbondsorganen blijven ondertussen wel binnen het kader van het zogenaamde 'uithoudingsvermogen' van de (kapitalistische) economie, die wel tegen superwinsten van de 'weinigen' kan, maar niet tegen een menswaardige levensstandaard van de bevolking...
De regerende Nea Dimokratia benut de komende gemeenteraadsverkiezingen om haar verantwoordelijkheid voor het globale volksonvriendelijke beleid van de afgelopen twee jaar wit te wassen. De kleinburgerlijk 'linkse' Synaspismos deint mee in het kielzog van de grote establishmentsvertegenwoordigers en is bereid alle mogelijke allianties met hen aan te gaan om aan zoveel mogelijk burgemeesters en gemeenteraadsleden te komen.
Allemaal samen proberen ze de mensen in de logica te verstrikken dat gemeenteraadsverkiezingen niets met werkloosheid, sociale afbraak en armoede te maken hebben en dat gemeenteraadsverkiezingen dus geen politieke verkiezingen zijn. Daarom wordt zoveel mogelijk het feit verborgen gehouden dat burgemeesters en districtshoofden, die tot bovengenoemde drie partijen behoren, allerminst onafhankelijk van die partijen zijn.
De KKE (Communistische Partij) komt met een heel andere logica. De komende gemeenteraadsverkiezingen, aldus deze partij, dragen het karakter van een algemene politieke confrontatie met als inzet de belangen van de bevolking. Daarom zijn de verkiezingen een gelegenheid om veranderingen in de bestaande machtsverhoudingen aan te brengen en moeten dan ook verbonden worden met de opbouw van een bredere antikapitalistische volksalliantie. Geen schijnopsplitsing dus in 'plaatselijk' en 'landelijk'. De kapitaalvriendelijke regering, plus aanhangers, kan haar beleid niet waarmaken zonder medewerking van de gemeente- en districtsraden. Vandaar dat de verkiezingen wel degelijk als politieke verkiezingen moeten worden gezien. De keuze is aan de stemgerechtigden.