Nieuwe Haïtiaanse president René Préval schudt handen voor het parlementsgebouw in Port-au-Prince, Haïti op 14 mei 2006, na de inhuldigingsceremonie.
(...) China wil (...) een halt toeroepen aan de overdreven ontbossing. Het land produceert jaarlijks 45 miljard wegwerp-eetstokjes, wat correspondeert met 25 miljoen bomen. Japan consumeert jaarlijks 25 miljard stokjes, ongeveer 200 per persoon; 97 procent van de eetstokjes komen uit China. (...) Vanaf de jaren '70-'80 konden Japanse bedrijven niet langer opboksen tegen de lage prijzen van China. Vandaag zijn in Japan slechts acht bedrijven nog actief in de Waribashi-sector. (IPS, 15/20-5-2006)
Nieuwe Haïtiaanse president René Préval schudt handen voor het parlementsgebouw in Port-au-Prince, Haïti op 14 mei 2006, na de inhuldigingsceremonie.
|
Zondag 14 mei legde René Garcia Préval de eed af als 55ste president van Haïti. Hij neemt het roer over van de interim-regering, die sinds 2004 het land leidde na de val van oud-president Jean Bertrand Aristide. (...) Hij beschuldigt de VS ervan hem verplicht te hebben in ballingschap te gaan. (...) Decennia van armoede, milieuverontreiniging, geweld, instabiliteit en dictatorschap maken van Haïti vandaag het armste land van Amerika. De sociale ontwikkeling is navenant, 80 procent van de bevolking leeft in extreme armoede. (IPS, 15/20-5-2006)
De Nederlandse ABN-Amrobank overweegt om het Russische gas- en olie ontwinningsproject Sakhalin II te financieren. Milieuorganisaties noemen het project een ramp voor het milieu en vinden ABN-Amro schijnheilig, omdat de bank net een prestigieuze milieuprijs heeft gewonnen van het World Environment Centre in Washington. (...)(IPS, 15/20-5-2006)
Olie-, gas- en mijnbouwbedrijven zijn verantwoordelijk voor tweederde van alle gevallen van mensenrechtenschendingen, uitbuiting en milieuvervuiling door ondernemingen. Dat zeggen de Verenigde Naties in een voorlopig rapport. Grootschalige corruptie, schending van de arbeidsrechten en een uitgebreid gamma aan misbruiken ten opzichte van plaatselijke gemeenschappen - in het bijzonder inheemse volkeren - zijn de ergste verwijten aan het adres van de bedrijven. (...) (IPS, 15/20-5-2006)
Het voorbeeld van Bolivia, dat onlangs met de nationalisering zijn soevereiniteit benadrukte ten aanzien van de multinationale olie- en gasbedrijven in het land, lijkt aanstekelijk te werken. Op 15 mei maakte Ecuador na jarenlang getalm een einde aan het contract met de Amerikaanse multinational Oxy (Occidental Petroleum). De reden hiervoor is een hele reeks van onregelmatigheden en overtredingen. (...) Oxy droeg slechts 20 procent van het aantal vaten dat per dag werd bovengehaald over aan Ecuador. Washington is bijzonder misnoegd over de maatregel. Als reactie schortte het de onderhandelingen over het vrijhandelsverdrag met Ecuador op. (IPS, 22/28-5-2006)
"De officiële ontwikkelingshulp van de OESO-landen steeg vorig jaar naar een recordbedrag van 106,5 miljard dollar. (...) Die landen spenderen nog steeds tien keer meer aan wapens dan ze aan ontwikkelingshulp uitgeven. In 2003 bijvoorbeeld ging 69 miljard dollar naar ontwikkelingssamenwerking tegenover een militair budget van 726 miljard dollar. (...) De 30 leden van de OESO staan samen in voor 80 procent van de wereldwijde militaire uitgaven. In 2004 overstegen die totale uitgaven de grens van 1.000 miljard dollar. "Sinds 2001 zijn de wereldwijde militaire uitgaven met 18 procent gestegen", schrijft het BICC. (...) (IPS, 15/20-5-2006)
(...) DPI, de informatiedienst van de VN, meldt dat grote internationale nieuwsagentschappen de voorkeur volgen van de westerse media in plaats van te kijken naar wat écht nieuwswaardig is. Onderwerpen zoals armoede, vredesopbouw en economische ontwikkeling moeten het afleggen tegen rekken vol berichtgeving over politiek, moord en seksschandalen. (...) (IPS, 15/20-5-2006)
Het Internationaal Monetair Fonds dreigt in financiële moeilijkheden te komen omdat steeds meer landen in het Zuiden hun neus ophalen voor IMF-leningen. (...) Veel ontwikkelingslanden zijn op zoek gegaan naar geldschieters die minder of ander beleidsadvies verbinden aan hun dollars. (...) Grote klanten als Rusland, Brazilië en Argentinië hebben hun leningen aan het Fonds sneller afbetaald dan nodig. En sinds de Aziatische financiële crisis van 1997 vermijden landen als Thailand, de Filippijnen, China en India het IMF omdat het Fonds schuld zou hebben aan de crisis. De perceptie in het Zuiden is dat het Fonds de belangen dient van de rijkste landen, die de grootste aandeelhouders zijn. (IPS, 22/28-5-2006)