Ahmadinejad: Verloren in vertaling

President Ahmedinejad van Iran woorden in de mond gelegd.

Redactie buitenland

In oktober vorig jaar kwamen we thuis, we zetten de radio aan en luisterden verbijsterd naar het nieuws dat de Iraanse president de holocaust ontkende en dat hij gezegd had dat de staat Israël van de landkaart weggevaagd moest worden. "Jezus", dachten we, "met dit soort retoriek speelt deze malloot zijn tegenstanders alleen maar in de kaart."

De 'Cubaanse rakettencrisis in slowmotion', zoals een Amerikaanse geleerde de crisis tussen Iran en de VS noemde is daarna snel geëscaleerd.

Seymour Hersch van 'The New Yorker' meldde (enkele maanden geleden, toen de media volstonden met dat soort verhalen, red. M) dat het Witte Huis zich al klaarmaakt voor een nucleaire aanval. Binnen twaalf uur zouden kernwapens kunnen worden ingezet voor een bombardement op de Iraanse bunkers. Volgens voorzichtige schattingen van het Pentagon zouden hierbij een miljoen Iraniërs om het leven komen. De publieke opinie wordt bepaald door Ahmadinejads waanzinnige verklaringen over Israël en dus staan de vliegtuigen met nucleaire wapens al startklaar.

Maar als Ahmadinejad's verklaringen die hem afschilderen als het hedendaagse vleesgeworden kwaad nu eens slecht vertaald en uit hun context gerukt werden?

Een juiste vertaling van zijn woorden laat zien dat hij feitelijk oproept tot de toekomstige verdwijning van de regimes die in Israël en de VS aan de macht zijn. Nergens roept hij op tot de eliminatie of de vernietiging van Israël. Hij riep op tot een beter beleid in Palestina. Het woord 'landkaart' noemde hij niet eens. Wat de holocaust betreft, de Iraanse president maakte duidelijk dat deze wel heeft plaatsgevonden, maar dat de herinnering eraan door de westerse machten wordt misbruikt voor hun eigen imperialistische doeleinden.

De publieke opinie werd volkomen misleid. Aan deze misleiding wordt bijgedragen door het feit dat veel media een 'onafhankelijk' bedrijf, het Middle East Media Research Institute (Memri) gebruiken voor de vertalingen van stukken uit het Midden-Oosten. Toevallig staat Memri onder leiding van twee rechtse neoconservatieve Israëli's: Meyrav Wurmser, de echtgenote van één van Dick Cheney's (daar is ie weer, red. M.) medewerkers (en de voormalige speciale assistent van John Bolton) en kolonel Yigal Carmon, een voormalige officier van de Israëlische militaire inlichtingendienst. Wikepedia's lijst van leidinggevenden van Memri doet vermoeden dat Israël zwaar vertegenwoordigd is in Memri en dat er minstens nog twee voormalige leden van de militaire inlichtingendienst deel van uitmaken. Maar dat is zeker alleen maar toevallig, net zoals het gegeven dat het Israëlische leger (waarschijnlijk de militaire inlichtingendienst ervan) ook in het verleden al foute vertalingen als tactiek heeft gebruikt.

Opnieuw werd Ahmedinejad afgeschilderd als een krankzinnige die de joden wil vernietigen en met een wonderlijke hink-stap-sprongmanoeuvre wordt hij naast Adolf Hitler bijgezet in het pantheon van schurken. Het feit dat hij net als Saddam Hoessein en Milosevic met Hitler wordt vergeleken, lijkt een voorbode van een oorlogsverklaring.

Maar, anders dan Hitler, heerst Ahmadinejad niet over zijn eigen land. Ook heeft hij niet de controle over het buitenlandse en het militaire beleid.De man die de touwtjes in handen heeft is de Opperste Leider Ayatollah Ali Khamenei.

Iran is een theocratie en Khamenei de bevelhebbende theocraat. Om een idee te geven hoe hoog Ahmadinejad staat in de Iraanse politieke hiërarchie, moet men zich realiseren dat niemand in Iran een gooi kan doen naar het presidentschap zonder goedkeuring van Khamenei en de Raad van Hoeders, zes geestelijken en zes conservatieve juristen die geselecteerd zijn door Khamenei.

Ahmadinejad dient een doel, hij is een geloofwaardige boeman. Als Seymour Hersch' beweringen over een nucleaire aanval op Iran bewaarheid worden zullen Ahmadinejad's doctoraal in weg- en waterbouwkunde en zijn lidmaatschap van de 'Iran Tunnel Society' hem nog van pas komen.

Bron: Little Red Email, Peace Palestine, 4-5-2006, vertaling Frans Willems.