Israëlische Merkava-tank volgens verkoopplaatjes (links) en in de praktijk (rechts)
Russiche RPG-29 Vampier antitank granaatwerpers
Israëlische Merkava-tank volgens verkoopplaatjes (links) en in de praktijk (rechts)
|
Russiche RPG-29 Vampier antitank granaatwerpers
|
Baruch T. van Marken
Het kan verkeren. Op 22 juli verklaarde een zelfverzekerde Condi Rice dat het nog geen tijd was voor een staakt-het-vuren. Israël moest doorvechten; de talloze burgerslachtoffers waren slechts geboorteweeën voor een "Nieuw Midden-Oosten".
Daarmee droeg ze bij aan de nederlaag van de VS-strategie, want deze geringschattende opmerking zorgde voor nog meer eensgezinde weerzin in de regio. Toch ging zij drie dagen later onversaagd verder. In Jeruzalem sprak zij met Olmert aan haar zijde "It is time for a New Middle-East". De draaiboeken lagen klaar in Washington en het 'onverslaanbare' Israëlische leger zou het vuile werk opknappen. Condi kreeg op onverwachte wijze gelijk.
Het was tijd voor een 'Nieuw Midden-Oosten' alleen niet volgens het script van Cheney, de belangrijkste auteur van het plan voor een volledige controle van VS-Israël over het Midden-Oosten met een uitgeroeide Hezbollah, een marionettenregime in Libanon en een geslaagde oefening om Iran binnen te vallen en andere 'Risk'-spellen. De inzet was: nog meer macht over olie als instrument voor een onomstreden wereldmacht van de VS. Nu het staakt-het-vuren is bereikt door het niet klein te krijgen guerrillalegertje van Hezbollah en de wereldwijde verontwaardiging tegen de misdaden van Israël is het tijd de balans op te maken. Wat speelt er in het grote geostrategische spel en hoe gaat het verder?
Lang hebben de VS en Israël tijd weten te rekken, mede dankzij steun van de EU die, door dwarsliggen van Blair en Bot, geen uitspraak deed voor een onmiddellijk staakt-het-vuren in Libanon. Dat kostte honderden extra doden en nog meer vernietiging van infrastructuur en andere burgerdoelen, maar het sloeg allemaal terug als een boemerang. Het beoogde 'Nieuwe Midden-Oosten' is in rook opgegaan. Er kleeft dus niet alleen veel bloed aan de handen van Bot maar de mede door hem voortgezette misdaden hebben nu de misdadigers zelf zwaar getroffen.
Hezbollah-leider Nasrallah proclameerde een "historische overwinning". De Communistische Partij van Libanon concludeerde op 14 augustus: "Alle pogingen om de doeleinden van de Amerikaans-Israëlische agressie te beëindigen hebben gefaald." "De resolutie [over het staakt-het-vuren] zou niet zijn bereikt zonder het moedige patriottische en islamitische verzet. Libanon kan niet worden gemaakt als lanceerpunt voor het "Nieuwe Midden-Oosten". Dat is een opmerkelijke conclusie, want het islamitische verzet werd destijds juist gesteund door de VS en Israël als kracht om het PLO te breken, waar communisten sterke posities innamen. Maar Nasrallah en de communisten staan niet alleen in hun conclusie. Hoewel de VS en Israël luidkeels de overwinning claimen krijgen zij onverwachte steun uit de VS van het allesbehalve linkse Stratfor - dat zich graag afficheert als 'private CIA'.
George Freeman, baas van de club, begint zijn analyse met: "Als dit resultaat standhoudt zal het de uitdrukking zijn van een geopolitieke aardschok die fundamenteel de verwachtingen en het gedrag aan alle zijden verandert." Hij concludeert: "Het is goedkoop en makkelijk om over historische gebeurtenissen te spreken. Maar als een realiteit die een regio 58 jaar heeft gedomineerd ineenstort, dan is het historisch." Hij heeft gelijk.
Deze operatie was bedoeld als snelle actie, een soort nieuwe bliksemsnelle 'Zesdaagse Oorlog' die de roem van onoverwinnelijkheid van het Israëlische leger moest bevestigen. Maar waar toen grote staande legers van grote naties als in een bliksemschicht werden vernietigd moest Israël nu haar meerdere erkennen in een handjevol guerrillastrijders en niet zo maar een beetje. Op de website van 'Gush Shalom' (Vredes Blok), een Israëlische vredesbeweging, beschrijft Uri Avneri, journalist, ex-lid van het Israëlische parlement en oprichter van het 'Vredes Blok', de pijnlijke nederlaag onder de titel: 'Van manie tot depressie'.
Doel [van de op het eind ingezette grondoperatie] was de overwinnende soldaten te fotograferen op de oevers van de Litani [rivier]. De operatie kon slechts 48 uur duren. In de eerste Libanon-oorlog, die van Sharon in 1982, stak het leger de Litani rivier al na enkele uren over. Deze keer konden de legereenheden alleen dorpen bereiken onderweg naar de rivier. Daar werden het 'zittende eenden', omringd door Hezbollah-vechters, zonder toevoerlijnen. Vanaf toen had het leger nog maar een doel: ze daar zo snel mogelijk weghalen.
Het lijkt wel Asterix en Obelix die de Romeinse legers tot wanhoop brachten. Maar er zijn verschillen, grote verschillen.
Het grote verschil met Asterix en Obelix is dat de guerrillastrijders geen elixer dronken dat onoverwinnelijk maakt, maar beschikte over de Russische RPG-29 antitank raketwerpers. (hier foto 1)
Defensie-minister Amir Peretz gebruikte dit als verwijt naar Rusland voor de overwinning van Hezbollah. Het bleek inderdaad dat de onoverwinnelijk geachte Israëlische Merkava-tank, maar ook de Amerikaanse tanks, hier uiterst kwetsbaar voor zijn. Nu stamt dat wapen uit eind jaren tachtig en is het in het bezit van alle landen uit het voormalige Warschau Pact, dus verschillende NAVO-landen kunnen de bron zijn, want er is een levendige illegale handel in dit wapen. Desondanks zit er een geopolitieke kant aan deze zaak. Een commentaar van het Russische persbureau RIA Novosti concludeerde zelfs:
Het zou geen verrassing zijn als Israël, lerend van de bittere lessen van de oorlog in Libanon, gaat kijken naar de Russische markt. Bijvoorbeeld de van de schouder te lanceren Igla-S is beter dan de Stingers uit de VS.
Hij gaat zo nog even verder de superioriteit van de Russische raketten en andere wapens te beschrijven. (hier foto 2)
Die aankoop door Israël zal waarschijnlijk niet gebeuren, want dat zou een geweldige financiële en prestigeklap zijn voor de wapenconcerns in de VS. De VS leggen nu al sancties op aan Russische wapenleveranciers omdat die wapens aan o.a. Venezuela leveren. Maar het verwijst wel naar de verschuivende verhoudingen op het achterliggende geopolieke schaakbord, waar het Midden-Oosten slechts 'peanuts' is volgens de gerenommeerde neoconservatieve strateeg Robert Kaplan.
Daarover een volgende keer meer in: 'Schuivende panelen van West naar Oost, de echte oorzaak.'