Wereldfocus

China ten oorlog tegen de vervuiling

De Chinese regering gaat de oververhitte economie afremmen met strengere milieuregels. (...) De regering heeft de komende vijf jaar 162 miljard dollar ter beschikking om de uitstoot van CO2 af te remmen, naast 132 miljard dollar om 's lands watervoorziening te redden. (...) De regering heeft nu een rode lijn getrokken die niet overschreden mag worden. (...) De milieuregelgeving moet voorrang krijgen op economische belangen. Deze wetgeving bestaat al enige jaren, maar corrupte lokale verantwoordelijken knijpen vaak een oogje dicht. (...) Na een grootschalig onderzoek blijken er 21.000 chemische fabrieken gevestigd te zijn aan China's rivieren en kusten. Die allemaal systematisch controleren en eventueel beboeten is een titanenwerk. China blijft bovendien 's werelds grootste steenkoolproducent en -gebruiker en zal dit nog een tijd blijven; geen goed nieuws voor de CO2-uitstoot. Ondanks grootschalige investeringen leveren windmolenparken momenteel slechts 0,2 procent van de energievoorziening. (IPS, 15/25-8-2006)

Twintig jaar Doi Moi

Vietnam heeft de afgelopen twintig jaar een uitzonderlijk traject afgelegd. Het land dat in 1986 nog een chronisch voedseltekort kende, is nu de nummer twee in rijst-export. Het openstellen van de grenzen en de economische liberalisering tijdens de Doi Moi-hervormingen heeft de communistische regering voorlopig geen windeieren gelegd. De export steeg jaar na jaar met 25 procent. Momenteel is het land zelfs de grootste concurrent van Brazilië voor de export van koffie en voert het thee uit naar India. (...) De Vietnamese economie is van de Zuidoost-Aziatische landen in het nieuwe millennium het meest toegenomen en groeit sinds 2001 met een gemiddelde van 7,5 procent. De groei voor de volgende jaren is geschat op 11 procent, net zoals voor China. De Vietnamese verwezenlijkingen op het gebied van armoedebestrijding zijn echter nog opmerkelijker. Vijftien jaar geleden leefde de helft van de bevolking onder de armoedegrens van 1 dollar per dag, nu slechts 10 procent. (...) Ook wat de evolutie in levensverwachting, kindersterfte en alfabetisering betreft, doet Vietnam het beter dan zijn buurlanden. (...) (IPS, 15/25-8-2006)

Boeren worden mijnwerkers in Indiase stad Hospet

(...) India is de op twee na grootste ertsleverancier van de Chinese hoogovens. Door de stijgende prijzen is de grondstoffenhandel een echte goudmijn geworden. De vijftien miljoen ton ijzererts die vorig jaar in de streek van Hospet werd bovengehaald, leverde ruim een half miljard euro op. Onder de grond ligt nog zeker twee miljard ton erts te wachten. In veel van de ambachtelijke mijnen in de Indiase deelstaat Karnataka werken hele gezinnen, migranten uit de verarmde boerendorpen uit de omgeving. De bloei van de ertshandel valt samen met een zware landbouwcrisis, het gevolg van drie jaar droogte. Boeren kunnen veel meer verdienen door mijnbouwmaatschappijen toe te laten op hun akkers dan door opnieuw gewassen aan te planten. (...) Grote Indiase mijnbouwmaatschappijen en staalmakers werden vorig jaar in verlegenheid gebracht door een rapport waaruit blijkt dat ze de sociale en milieunormen aan hun laars lappen en ook niet veel ondernemen tegen kinderarbeid. (...) Problemen als kinderarbeid en milieuvervuiling worden zoveel mogelijk genegeerd. Deelstaatpremier HD Kumaraswamy en twee van zijn ministers worden ervan beschuldigd 25 miljoen euro te hebben aanvaard van mijnbezitters die ongestoord verder wilden werken, onder meer in beschermde bossen. (IPS, 15/25-8-2006)

Venezuela: banden met Iran en China


Presidenten Hugo Chávez en Hu Jintao. China zal Venezuela steunen in poging zetel in VN-Veiligheidsraad te krijgen.  

Sinds Chávez in 1998 aan de macht kwam in Venezuela, heeft hij toenadering gezocht tot Iran. Aanvankelijk was het vooral de OPEC die hen samenbracht in een poging de olieprijzen te doen stijgen. Nu de olieprijzen historische records hebben bereikt, gaat de samenwerking tussen Venezuela en Iran een stap verder. De twee presidenten vinden elkaar steeds beter in hun verzet tegen hun gemeenschappelijke vijand, de VS. Ze verwerpen de politiek van Bush en Israël in het Midden-Oosten en willen samen de invloed van de VS in ontwikkelingslanden terugschroeven. (...) De VS zien de banden tussen beide olienaties als een bedreiging voor hun belangen en veiligheid. Venezuela wil één van de tien niet-permanente zetels in de VN Veiligheidsraad eind dit jaar, maar de VS verzetten zich daartegen, onder andere met het argument dat het land veel te nauwe banden onderhoudt met Iran. Als Latijns-Amerikaanse tegenkandidaat schuiven de VS Guatemala naar voren. Chávez rekent echter op de steun van Rusland en China, ook allebei permanent lid van de veiligheidsraad. Deze week was het Venezolaanse staatshoofd in Peking voor economische onderhandelingen. Een belangrijke bijkomende reden echter voor het bezoek, was het winnen van China's stem binnen de VN. Die diplomatieke missie wordt vergemakkelijkt door de traditionele banden tussen de Centraal-Amerikaanse landen en Taiwan. (IPS, 15/25-8-2006)