Turkse legerbevelhebber Yassar Buyukanit, samenwerking met Israël.
Goede Vrienden: Erdogan met Ariel Sharon en nu met Ehud Olmert.
NEP Thermonucleaire bom.
Turkse legerbevelhebber Yassar Buyukanit, samenwerking met Israël.
|
Goede Vrienden: Erdogan met Ariel Sharon en nu met Ehud Olmert.
|
NEP Thermonucleaire bom.
|
Michel Chossudovski
De oorlog van Israël tegen Libanon is een geïntegreerd deel van de 'militaire routekaart', die de Verenigde Staten hebben opgesteld. Deze oorlog, die talloze wreedheden met zich meebracht waaronder de vernietiging van de economie en de civiele infrastructuur, is slechts een stadium in een opeenvolging van zorgvuldig geplande militaire operaties (deel 2).
Volgens recente verklaringen van het Pentagon is de Amerikaanse troepenmacht in Irak uitgebreid tot 140.000 manschappen (Reuters, 2 september 2006). Deze uitbreiding heeft plaatsgevonden aan de hand van een verplichte oproep van 'inactieve militairen' en een vergroting van het aantal huurlingen (Mahdi Darius Namzaroya, augustus 2006).
Het Pentagon rechtvaardigt de troepenuitbreiding als een 'routineproces van vervanging en rotatie' dat is vereist in de voortdurende strijd tegen 'terroristen' in Irak. De versnelde rekrutering vindt ook plaats in de harde kern van de coalitielanden waaronder Groot-Brittannië. Ook Canada en Australië zitten op een lijn met de VS. De Australische en Canadese premiers, John Howard en Steven Harper, hebben blijk gegeven van hun verbondenheid met de Amerikaans-Israëlische oorlog en hebben toegezegd de krijgsmachten van hun landen te vergroten.
Groot-Brittannië heeft inmiddels troepen verplaatst naar de Iraanse grens in het zuiden van Irak. Het doel van deze verplaatsing werd door de Britse ambassadeur in Irak terloops voorgesteld als een poging om "een eind te maken aan de wapensmokkel vanuit Iran naar Irak".
Britse regeringsfunctionarissen zeggen niet uit te zijn op een conflict met Iran en geen voorbereidingen daartoe te treffen. Tegelijkertijd worden er meer Britse soldaten gemobiliseerd en naar Irak gestuurd. De Lichte Infanterie van het Tweede Bataljon, een eenheid die zich snel kan verplaatsen, wordt gestationeerd aan de zuid-Iraakse grens met Iran. Officieel wordt het Tweede Bataljon naar Irak gestuurd om te worden ingezet bij de Rear Operations Battle Group die militaire konvooien escorteert en zorgt voor de veiligheid van Britse militairen en bases in Basra, (zie Mahdi Darius Namzaroaya, augustus 2006).
Na de oorlog tegen Libanon zijn de Israëlische militaire plannen en verklaringen in toenemende mate expliciet. Tel Aviv heeft plannen aangekondigd voor een preventieve grootschalige oorlog tegen Iran en Syrië, waarbij de lucht- en de landmacht zouden worden ingezet. Naar verluidt staan deze oorlogsplannen bovenaan de defensieagenda:
'Volgens Israëlische politieke en militaire bronnen bereidt Israël zich voor op een mogelijke oorlog met zowel Iran als Syrië.'
"De hindernissen die Iran en Syrië vormen staan nu bovenaan de Israëlische defensieagenda, nog boven de Palestijnse kwestie", aldus een bron uit het Israëlische leger. Kort voor de oorlog in Libanon werd generaal-majoor Eliezer Shkedi, de luchtmachtcommandant, benoemd tot hoofd van het 'Iraanse front', een nieuwe positie in de Israëlische krijgsmacht. Het is zijn taak om leiding te geven aan mogelijke toekomstige aanvallen op Iran en Syrië.
"In het verleden bereidden we ons voor op een mogelijke aanval op Iran's nucleaire faciliteiten", zei een insider, "maar het groeiende zelfvertrouwen van Iran na de oorlog in Libanon houdt in dat we ons moeten voorbereiden op een grootschalige oorlog, waarin ook Syrië een belangrijke rol zal spelen."
"Als gevolg van een verschuiving van de prioriteiten op defensiegebied wordt het budget voor het Israëlische leger in de West Bank en de Gazastrook teruggebracht." (Sunday Times, 3 september 2006)
De media in het Westen slaan al op de oorlogstrommels. De Sunday Times beschouwt Israël's plannen als legitieme zelfbescherming, om Teheran ervan te weerhouden een nucleaire aanval tegen het land te beginnen: "Iran en Syrië beschikken over raketten die het grootste deel van Israël kunnen bestrijken, inclusief Tel Aviv. Er is nu een noodbudget toegewezen om modernere schuilkelders te bouwen."
Het feit dat Iran helemaal niet beschikt over nucleaire wapens, zoals bevestigd door het IAEA, komt helemaal niet ter sprake.
De misleiding door de media heeft bijgedragen aan het scheppen van een sfeer van angst en intimidatie. De verklaring van het Britse ministerie van Binnenlandse Zaken op 10 augustus, over een mislukte poging om bij een terroristische aanslag tien vliegtuigen op te blazen, doet de indruk ontstaan dat de Westerse wereld wordt aangevallen in plaats van het MiddenOosten.
De werkelijkheid wordt op haar kop gezet. De desinformatiecampagne is in volle gang. De Britse en Amerikaanse media verwijzen steeds vaker naar 'preventieve oorlogen' als 'zelfbescherming' tegen Al Qaeda en landen die terroristen ondersteunen, omdat zij zogenaamd een nieuw 9/11 zouden voorbereiden.
Het onderliggende doel is het door middel van angst en intimidatie opbouwen van een brede acceptatie onder de bevolking voor de volgende fase van de 'oorlog tegen het terrorisme', die gericht is tegen Syrië en Iran.
Terwijl China en Rusland zich op diplomatiek gebied en binnen de VN-Veiligheidsraad zullen verzetten tegen de door de VS geleide oorlog heeft Washington zich al verzekerd van de steun van Frankrijk en Duitsland. Hoewel Rusland en China militaire samenwerkingsovereenkomsten hebben met Iran zullen ze het land waarschijnlijk niet gewapend te hulp schieten.
De NAVO steunt de Amerikaanse militaire agenda voluit. In februari 2005 ondertekende de organisatie een militair samenwerkingsverdrag met Israël.
Het gebruik van nucleaire wapens door de VS en Israël tegen Iran wordt overwogen. Ironisch, omdat ze zouden worden ingezet als vergelding tegen Iran's onbestaande nucleaire bewapeningsprogramma. De nieuwe nucleaire doctrine van de regering Bush bevat specifieke 'richtlijnen' die 'preventieve' nucleaire aanvallen toestaan tegen 'schurkenstaten die massavernietigingswapens bezitten of ontwikkelen'. (2001 Nuclear Posture Review en de Doctrine for Joint Nucleair Operations).
CONPLAN 8022 waarnaar hierboven werd verwezen is het 'allesomvattende ontwerpplan waarbij strategische scenario's met nucleaire wapens' opgesteld worden.
"Het richt zich in het bijzonder op deze nieuwe nucleaire bedreigingen, Iran, Noord-Korea en eventueel terroristen. Er is echter niets dat erop wijst dat CONPLAN 8022 niet bij kleinere scenario's tegen Russische en Chinese doelen in werking kan treden". (Hans Kristensen van het Nucleair Information Project geciteerd in Japan Economic Newswire).
Het doel van de VS is het uitvoeren van CONPLAN 8022, met andere woorden: de aanzet geven tot een nucleaire oorlog met Iran. Het gebruik van nucleaire wapens tegen Iran zou gecoördineerd worden met Israël dat zelf ook over een arsenaal van geavanceerde kernwapens beschikt.
Het inzetten van kernwapens door Israël en de VS kan niet worden uitgesloten, vooral omdat tactische kernwapens nu opnieuw zijn geklasseerd. Ze worden gezien als een variant op de conventionele 'bunker buster'-bommen en het is daarom toegestaan ze te gebruiken tijdens een conventionele oorlog ('ze zijn onschadelijk voor de burgerbevolking omdat de explosie ondergronds plaatsvindt'). Zo bezien vormen Israël en de VS een directere nucleaire bedreiging dan Iran. (wordt vervolgd)
4 september 2006, vertaling Frans Willems.