"(...) Het valt de Engelse communisten thans vaak erg moeilijk de massa ook maar te benaderen, ook maar gehoor bij haar te krijgen. Als ik als communist optreed en verklaar dat ik opwek om voor Henderson en tegen Lloyd George te stemmen, zal men zeker naar mij luisteren. En ik zal niet alleen op een populaire manier kunnen verklaren, waarom de sowjets beter zijn dan het parlement en waarom de dictatuur van het proletariaat beter is dan de dictatuur van Churchill (die achter het uithangbord van de burgerlijke 'democratie' schuilgaat), maar ik zal ook kunnen verklaren, dat ik Henderson, door hem mijn stem te geven, op dezelfde manier zou willen steunen als de strop de gehangene steunt; dat, naarmate de Hendersons dichter bij een eigen regering komen, ook de juistheid van mijn standpunt bewezen zal worden, ook de massa's aan mijn kant zullen komen te staan en ook de politieke dood van de Hendersons en Snowdens zal worden bespoedigd, zoals dat bij hun geestverwanten in Rusland en in Duitsland het geval is geweest. (...)"
Uit: De 'linkse stroming', een kinderziekte van het communisme, Lenin, 1920.