Interview met Aleka Papariga, algemeen secretaris van de Communistische Partij van Griekenland (KKE)
Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 15 oktober kreeg de KKE weer meer stemmen. Hoe schat jij het succes van je partij in?
We moesten volhouden in een harde politieke strijd. Het was ons doel om de invloed van die partijen, die ten dienste van een volksvijandige politiek van het grootkapitaal staan, te verzwakken.
Er zit een duidelijke groei bij die kiezerslijsten, die door onze partij en andere politieke krachten in Athene en in het gebied van Attica worden ondersteund. Daar wonen meer dan 50 procent van alle kiezers. Maar ook is er steun in andere steden en gebieden van het land.
Dat bewijst dat het slechts met een scherp politiek en ideologisch debat mogelijk is om een aanzienlijk deel van de werkenden te onttrekken aan de invloed van de partijen die het winststreven huldigen.
Alleen onze kiezerslijsten hebben zich verzet tegen een depolitisering van de verkiezingen. Eenvoudig was dat niet, omdat alle andere partijen, kandidaten en media er alles aan deden om een 'onpolitieke' verkiezing te propageren. Door de bank genomen blijven de krachtsverhoudingen negatief. Wij verzwijgen dit feit niet en daarom zetten wij ons er ook voor in om de werkenden te wijzen op de sociale en politieke conflicten, die nog komen gaan.
Sinds enige tijd staken in Griekenland de leerkrachten van het basisonderwijs. Hoe ziet de KKE deze staking?
De reeds lang durende staking van de leraren is slechts een deel van een brede mobilisatie in de huidige Griekse onderwijssector. Onderdeel daarvan zijn ook de acties van scholieren, die honderden scholen bezet hebben; eveneens de studentenbeweging die tegen de nieuwe reactionaire kaderwet voor het hoger onderwijs en tegen de privatisering van de onderwijssector is.
Deze protestbeweging is heel praktisch gericht tegen de reactionaire hervormingen in het onderwijs. Deze werden zowel nagestreefd door de vroegere regeringen van de PASOK, als door de huidige regering van de conservatieve Nea Dimokratia, ten gunste van het grootkapitaal.
Onze partij steunt deze gevechten met alle kracht. Tegelijkertijd zet de KKE zich er voor in dat de eisen een uitdrukking zijn van het belangrijkste probleem: de vraag naar de rol en de inhoud van het onderwijs.
Dit jaar was er in Griekenland een heropleving van de protesten tegen de afbraak van sociale rechten. Wat zijn volgens de KKE de zwaartepunten in deze beweging?
Wij constateren dat de werkenden van ons land vol woede en ergernis tot het inzicht komen dat de resultaten voor de gewone mensen precies hetzelfde blijven, onafhankelijk van wie er in de regering zit. Beide partijen - de conservatieven in de regering alsook de sociaaldemocraten in de oppositie - dienen uitsluitend de concurrentie van de ondernemers en de verhoging van de winsten. Winnaar van de hervormingen is de plutocratie. Voor de werkenden en hun gezinnen wordt het leven echter steeds moeilijker.
De KKE roept de werkenden op tot een tegenoffensief als antwoord op het grootoffensief van het grootkapitaal. Dit grootoffensief wil in de arbeidersrechten, de lonen, de sociale zekerheid, de pensioenen, het onderwijs en in het gezondheidswezen snoeien.
De Griekse communisten zijn van mening dat de werkenden op een kordate, steeds beter georganiseerde en uniforme wijze hun actuele rechten en eisen voorop moeten stellen. En zij moeten het gevecht voor een ingrijpende wijziging in de krachtsverhoudingen tegen de partijen van het grootkapitaal opnemen via de vakbonden, de massa-organisaties, de verenigingen, en onder de jeugd.
De KKE is voor de aaneensluiting van de werkenden in een breed front tegen de multinationale ondernemingen, tegen het imperialisme, en voor democratische rechten.
Zo'n coalitie eist ingrijpende wijzigingen in de machtsverhoudingen en de economie. Alleen wanneer de fundamentele productiemiddelen overgaan in volkshanden en dan voortdurend onder arbeiderscontrole staan, in Europa en wereldwijd, zal de economische ontwikkeling de noden van de werkenden dienen.
Voorts hebben wij omvangrijke acties ontwikkeld tegen de oorlog tegen Libanon, voor de verheviging van de klassenstrijd in de Europese en wereldwijde arbeidersbeweging, in solidariteit met Palestina, met Cuba en met de Communistische Jeugd van de Tsjechische Republiek.
Bron: 'Zeitung vum Lëtzebuerger Vollek', vertaling Leo Schuwert.