Demonstraties van KKE en KNE tegen anticommunistische maatregelen in Tsjechië (gericht tegen KSM en KSCM) in veel Griekse steden tijdens bezoek Tsjechische president Klaus aan Griekenland.
Demonstraties van KKE en KNE tegen anticommunistische maatregelen in Tsjechië (gericht tegen KSM en KSCM) in veel Griekse steden tijdens bezoek Tsjechische president Klaus aan Griekenland.
|
|
Anna Ioannatou
Op 28 oktober was het 60 jaar geleden dat het Democratische Leger officieel opgericht werd in Griekenland. Het was het begin van een driejarige burgeroorlog, die uiteindelijk uitliep op een nederlaag voor de democratische strijdkrachten. Griekenland's Communistische Partij vierde het feit van de oprichting, hetgeen voor het meest fanatieke deel van de reactionaire pers aanleiding vormde tot een hernieuwde aanval.
Het zou een feest van haat zijn (term, die gewoonlijk gebruikt wordt voor diverse ultrarechtse festijnen), waarbij de communisten hun fout en hun nederlaag vierden. Die fout zou zijn dat ze begonnen waren met de burgeroorlog. Dit is dan ook de versie die officieel Griekenland in de geschiedschrijving probeert te laten overheersen.
De verzetsstrijders van de pas geëindigde wereldoorlog grepen echter naar de wapenen uit noodzaak tot overleven. Fascistische bendes maakten het land onveilig met hun terreur tegen alles wat sympathiseerde met - laat staan zich aangesloten had bij - het EAM (Nationale Bevrijdings Front). De tweede reden was het land te bevrijden van de nieuwe bezetter - voormalig 'bondgenoot' tegen het nazisme - Engeland en van de Amerikaanse soevereiniteit.
Dus eigenlijk ging het erom de in de jaren 1941-44 verworven volkssoevereiniteit te verdedigen. Het Griekse establishment kon de situatie alleen niet aan met een bevolking die zich voor zo'n 80 procent geschaard had rond het EAM, waarvan de KKE de organisatorische kern en inspirator was. Het land was dus hard op weg naar een volksdemocratie, iets wat uiteraard onmogelijk door de westerse machten kon worden getolereerd. Volkswil, zelfs als het een verpletterende meerderheid betreft, telt in zo'n geval niet en de imperialistische 'democratie' laat dan haar ware gezicht zien.
"Laten we onze kanonnen in paraatheid brengen, want het is zeker dat we met het EAM in conflict raken en daarover ruzie met Rusland krijgen" (Churchill, 5 mei 1944). "Er zijn zo'n 80.000 man nodig" (om een 'staatsgreep' van het EAM te voorkomen) (Britse Oorlogs Raad, 9 augustus 1944). "Geen enkel bezwaar, neem de nodige maatregelen om voldoende Britse troepen in Griekenland te hebben, wanneer de Duitsers het land verlaten", antwoordde Roosevelt op 26 augustus 1944 en stelde Amerikaanse transportvliegtuigen ter beschikking voor het vervoer van de Britten naar Griekenland.
Deze feiten dienen voor het nageslacht verloren te gaan, de geschiedenis moet revanchistisch worden herschreven. De machtsverhoudingen zijn daar sinds begin jaren 1990 gunstig voor. Binnen het kader van het "Netwerk voor het bestuderen van Burgeroorlogen" (valt onder de bevoegdheid van de door de CIA gecontroleerde Universiteit van Yale, VS) is er een project getiteld "Internationaal Wetenschappelijk Project voor het bestuderen van Burgeroorlogen", waarvan de Griek St. Kalivas, professor in de Politieke Wetenschappen aan die universiteit, directeur is.
Het project is gericht op historische revisie ten gunste van het sociaaleconomische establishment en verdedigt zelfs de 'quizlings' uit de Tweede Wereldoorlog, die actie ontplooiden tegen revolutionaire volksbewegingen en communisten. De Griekse afdeling van bovengenoemd programma vindt dat er in Griekenland nog steeds veel te veel "selectief geheugen" is, een soort "revanche" van diegenen die de Burgeroorlog van 1946-49 verloren. Aan deoverzijde van de Atlantische Oceaan wordt dus hard gewerkt aan de verandering van het nog steeds progressieve Griekse geschiedbewustzijn.
Vandaar dat de KKE, die er juist voor vecht de historische waarheid boven water te houden, een doorn in het oog is. Vandaar ook de felle aanvallen in het meest conservatieve deel van de pers op de door de KKE georganiseerde viering van de oprichting van het Democratische Leger in 1946. En dus ook op de KKE zelf, die voortdurend datgene ophaalt wat het reactionaire establishment uit het historisch gezichtsveld wil laten verdwijnen.