De NAVO is de steeds agressiever wordende militaire tak van de Amerikaanse politiestaat.
De NAVO is de steeds agressiever wordende militaire tak van de Amerikaanse politiestaat.
|
Ilias Lengeris (*)
Vandaag de dag is het duidelijk dat de internationale realiteit, die voortgekomen is uit de contrarevolutie en de omverwerping van het socialisme in Europa, de wereld met veel vragen opzadelt over de toekomst van de mensheid. (deel 1)
Sinds 1991 hebben we de Eerste Golfoorlog gehad en de interventie in Irak, en het uiteenvallen van het verenigde Joegoslavië met de tussenkomst van de VS en de NAVO, eerst in Bosnië-Herzegovina en vervolgens in Servië en Kosovo-Metohija. Daarna was het de beurt aan de voormalige Joegoslavische deelrepubliek Macedonië (FYROM).
Voor het eerst sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog in 1945 konden de Europese bevolkingen weer de imperialistische wandaden in het hart van Europa aanschouwen, waarbij door militair ingrijpen landen compleet vernietigd werden met als doel het trekken van nieuwe grenzen en het creëren van protectoraten onder volledige controle van de VS, de NAVO en de EU.
Eind 2001 vond de interventie in Afghanistan plaats, zogenaamd als antwoord op de terroristische aanslagen op New York en het Pentagon op 11 september. De strijd tegen het terrorisme werd gebruikt als voorwendsel voor deze interventie, zodat de Verenigde Staten met behulp van hun militaire superioriteit hun plannen voor hun wereldwijde dominantie konden uitvoeren en elke vorm van verzet konden breken.
Gevaarlijke doctrines werden uitgedacht: het terrorisme is nu de "onzichtbare vijand" die zich overal kan manifesteren. Aan de hand van dit excuus nam de regering Bush met behulp van de zogenaamde "patriot act" maatregelen waardoor fundamentele rechten en vrijheden geschonden worden. De CIA heeft nu officieel toestemming gekregen om buitenlandse leiders en andere personen die geacht worden in strijd te handelen met de Amerikaanse belangen te vermoorden.
Gelijkaardige maatregelen zijn genomen in de EU, in verschillende Arabische staten, in de Russische Federatie, in India en in de meeste andere landen. Dankzij het formuleren van het idee van de "as van het kwaad" kan de VS in elk land tussenbeide komen waarvan bepaald is dat het banden onderhoudt met terroristen of dat het de Amerikaanse belangen schaadt. Irak, Iran, Cuba, de Democratische Volksrepubliek Korea bevinden zich in de frontlinie van deze "as" en daarna volgen nog meer dan zestig landen.
De Verenigde Staten stelden ook de gevaarlijkste doctrine op: die van de preventieve oorlog. Zij eigenen zich het recht toe om militair in te grijpen in een bepaald land alleen al wanneer zij dit land ervan verdenken een bedreiging te vormen! Sterker nog: aan de hand van hun nieuwe nucleaire doctrine zullen hun kernwapens niet alleen gebruikt worden tegen andere nucleaire machten zoals Rusland of China, maar tevens tegen landen die geen kernwapens bezitten maar die ervan verdacht worden te beschikken over massavernietigingswapens waarmee ze de Amerikaanse belangen kunnen schaden. Deze doctrines werden voor het eerst toegepast in Afghanistan en ook tijdens de tweede militaire interventie in Irak in 2003. Het failliet van deze officiële Amerikaanse argumentatie blijkt echter overduidelijk, vooral in het geval van Irak.
Het zijn deze ontwikkelingen die het hele naoorlogse systeem van internationale betrekkingen, dat gebaseerd was op de principes van de Verenigde Naties en dat vastgelegd was in het internationale recht, in een diepe crisis hebben gestort. Op dit moment heerst de wet van de jungle, het recht van de sterkste. De VN worden gebruikt om deze nieuwe imperialistische orde te rechtvaardigen en als zij imperialistische belangen toch dwarsbomen worden ze eenvoudigweg terzijde geschoven.
De bepalende factor voor deze ontwikkelingen is uiteraard het Amerikaanse imperialisme, maar dat is niet het enige. We zouden een grote vergissing begaan als we de rol en de verantwoordelijkheid van de NAVO en de Europese Unie in deze gevaarlijke ontwikkelingen over het hoofd zouden zien.
Het "new strategic concept" van de NAVO dat officieel aangenomen werd tijdens de Washington Assembly in april 1999 heeft de plaats van de Verenigde Naties volkomen ingenomen en heeft de VS en de NAVO bevrijd van alle controle van buitenaf.
Secretaris-Generaal Robertson van de NAVO zei: "Een andere prestatie van de NAVO sinds 11 september is de overwinning van het langdurige "out-of-area"-syndroom. De NAVO speelde als zodanig geen directe rol tijdens operatie "Enduring Freedom", maar de onvoorwaardelijke steun die de VS kregen en de nauwelijks bekritiseerde inzet van Europese troepen in Afghanistan betekenden een duidelijk signaal: het idee dat de NAVO opereert binnen bepaalde geografische grenzen is dood.
Om de woorden van een NAVO-ambassadeur weer te geven, toen het World Trade Center instortte, stortte het idee van "in" en "out-of area" eveneens in: "We kunnen bedreigingen niet langer afmeten aan hun geografische ligging..." ("Towards the Prague Summit", toespraak door NAVO Secretaris-Generaal Lord Robertson tijdens de NAVO-bijeenkomst op 15 november 2002).
Het ontstaan van een "hervormde" NAVO, agressiever, expansiegerichter en nog behoudender.
De NAVO-top in Praag verschilde van alle eerdere topontmoetingen. De vorige NAVO-bijeenkomsten sinds 1991 gingen steeds over een "stapsgewijze verandering", in Praag was een "allesomvattende hervorming" het onderwerp. Tijdens deze top beslisten de 19 staatshoofden en regeringsleiders over een pakket nieuwe maatregelen.
De NAVO als antiterroristische organisatie met een "militair concept ter verdediging tegen het terrorisme". In het kader van de beslissing om zich te beroepen op Artikel 5 van het Washington Treaty werden maatregelen goedgekeurd die gebaseerd waren op het Strategic Concept (1999) van de NAVO, om de veiligheid van de alliantie te versterken, waar de dreiging ook vandaan komt. De vijand bevindt zich niet alleen buiten de grenzen, maar ook daarbinnen (massabewegingen tegen imperialistische oorlogen, voor de vrede enz.).
Hervorming van het militaire vermogen van de NAVO met het Prague Capabilities Commitment om het vermogen op het gebied van de chemische, biologische en nucleaire defensie van de NAVO en dat van de Europese Unie te verbeteren om zodoende te komen tot een vergroting van de Europese slagkracht; dit alles in het kader van het European Capabilities Action Plan "dat een wederzijdse versterking behelst, met respect voor de autonomie van beide organisaties en onbevooroordeeld." De NAVO bevestigde tevens de uitvoering vanvijf defensie-initiatieven op het gebied van nucleaire, biologische en chemische wapens, die het defensief vermogen tegen massavernietigingswapens vergroten moeten.
Hervorming van de commandostructuur van de NAVO om vorm te geven aan de hervorming van het militair vermogen en om tegemoet te komen aan de operationele eisen van alle NAVO-missies met twee strategische opdrachten, operationeel en functioneel. (wordt vervolgd)
(*) Lid van het Centraal Comité van de Communistische Partij van Griekenland en onderzoeker van militaire onderwerpen. Vertaling Frans Willems.