De ware gedaante van het huisvriendje van Beatrix, Wereldbankbaas Wolfowitz: een militaire havik, belangrijk architect van de bezetting van Irak (waarom toch die geheimzinnigheid over de Nederlands deelname?).
Afghanistan telt een miljoen drugsgebruikers, waaronder 60.000 kinderen jonger dan vijftien jaar. "Het land is zo goed als een narcoticastaat en dat is gezien alle inspanningen een ernstige teleurstelling", zegt de vice-voorzitter van het Internationale Orgaan voor de Controle op Verdovende Middelen (INCB). Maar liefst eenderde van de Afghaanse economie steunt op opium. Vorig jaar was een recordjaar: de opbrengst per hectare was ongemeen hoog en de oppervlakte van de papavervelden nam verder toe. Het land is niet alleen de grootste opiumproducent ter wereld, één miljoen van de pakweg vijfentwintig miljoen Afghanen zijn zelf verslaafd aan opium of heroïne, blijkt uit het INCB-rapport. (...) (IPS, 2-3-2007)
Farmaciereus Merck moet 2,3 miljard dollar aan achterstallige belasting, rente en boetes betalen, werd vorige week bekend. (...) De boete bedraagt 100 miljoen dollar. Er worden geen werknemers van Merck vervolgd. Dit toont aan dat bedrijven kennelijk weinig te verliezen hebben als ze op deze manier werken. Niet alleen Merck, ook veel andere multinationals balanceren op de randen van regelgeving. (...) In Canada loopt nog een zaak tegen Merck. Daarbij gaat het om 1,8 miljard dollar aan achterstallige belasting en rente. (...) In het tijdperk van [kapitalistische, nvdr] globalisering wordt het steeds normaler voor bedrijven om te onderzoeken hoe ze winsten naar het buitenland kunnen sluizen, zodat ze in eigen land miljoenen, en soms zelfs miljarden, aan belasting kunnen besparen. (...) Steeds meer bedrijven ontdekken, volgens Martin Sullivan, voormalig econoom van het Amerikaanse departement voor Financiën, de internationale trucs om belasting te ontduiken. Uit cijfers van het Amerikaanse departement van Handel blijkt dat Amerikaanse bedrijven tussen 1999 en 2002 hun inkomsten via achttien belastingparadijzen zagen toenemen met 68 procent. In 1999 ging het om 88 miljard dollar, in 2002 om 149 miljard.(...) (IPS, 2-3-2007)
In het bloed van Hondurese dorpsbewoners die in de buurt van een omstreden goud- en zilvermijn leven, zijn gevaarlijke concentraties lood en arsenicum aangetroffen. (...) Al sinds de opening van de mijn in 1999 zijn er plaatselijke en internationale protesten. De mijn wordt beheerd door Entre Mares een Hondurese dochteronderneming van het Canadese Glamis Gold Ltd. Het eveneens Canadese Goldcorp Inc. kocht Glamis in november vorig jaar uit. De overname maakt Goldcorp de op twee na grootste goudproducent ter wereld. Goldcorp heeft diverse open mijnen, zoals San Martín in Honduras, waar met oplossingen van natrium en cyaankali gewerkt wordt om het goud te scheiden van het erts. De gebruikte oplossing is een dodelijk gif dat zorgvuldig opgeslagen moet worden. Bij het proces worden echter grote hoeveelheden water gebruikt en er ontstaan giftige bijproducten, waaronder zware metalen zoals kwik en arsenicum. Die metalen kunnen het drinkwater vervuilen. (...) Bijna 60 procent van alle mijnbouwbedrijven ter wereld komt uit Canada. Ze genereren bij elkaar jaarlijks meer dan veertig miljard dollar, goed voor 4 procent van het bruto binnenlands product van Canada. (...) (IPS, 2-3-2007)
Wereldbankbaas Paul Wolfowitz maakt aanstalten om een nieuwe Wereldbankdirecteur in Irak te benoemen. Dat gaat in tegen het beleid van de Bank, dat terughoudendheid voorschrijft in conflictgebieden en landen waar de corruptie woekert. Wolfowitz heeft een speciale band met Irak. De voormalige nummer twee van het Amerikaanse ministerie van Defensie [en vriendje van Beatrix. Waarom moet de Nederlandse rol in Irak toch zo nodig in de doofpot? nvdr] was de belangrijkste architect van de invasie in 2003. Waarnemers gaan ervan uit dat de benoeming van een hoge medewerker in Bagdad ertoe zal leiden dat de Wereldbank nieuwe leningen toestaat aan Irak. Op die manier zou Wolfowitz de VS helpen, die zich blauw betalen aan hun slepende aanwezigheid in het land. Eigenlijk kan de Wereldbank het niet maken op dit ogenblik de financiële samenwerking met Irak op te schroeven. (...) "Dit is precies waar het bestuur van de Bank aanvankelijk beducht voor was: dat Wolfowitz het geld van de Wereldbank zou gebruiken om de druk op de Amerikaanse begroting en het Amerikaanse beleid te verlichten", zegt Bea Edwards van het Government Accountability Project (GAP), een actiegroep in Washington. Wolfowitz hield zich na zijn benoeming in juni 2005 tot nu toe gedeisd wat Irak aanging. Maar velen gingen ervan uit dat hij plannen had. (...) De gesprekken met de nieuwe landendirecteur hebben die bezorgdheid weer naar boven doen komen. Tot nu toe is de Wereldbank in Irak actief via het Trust Fund voor Irak. De instelling heeft vijftien projecten voor een totaal van 410 miljoen dollar (313 miljoen euro) gefinancierd op het vlak van onderwijs, gezondheidszorg, irrigatie, sociale bescherming, telecommunicatie, stedelijke infrastructuur en watervoorziening. Daarnaast heeft Irak ook nog eens voor 275 miljoen dollar (210 miljoen euro) zachte leningen gekregen voor projecten op het vlak van onderwijs, stroomvoorziening en transport. (IPS, 23-2-2007)