Demonstranten voor de vijf voor het Witte Huis in Washington
Philip Agee
Er gaat een golf van progressieve verandering door Latijns-Amerika en de Cariben na de eenzame jaren waarin Cuba de toorts hoog hield met gratis algemene gezondheidszorg en onderwijs en culturele, sportieve en wetenschappelijke prestaties op wereldniveau. Hoewel je geen Cubaan zult vinden die alles volmaakt noemt, zal iedereen erkennen dat vergeleken met het voorrevolutionaire Cuba er een wereld van vooruitgang is.
George Bush, de tegenpool van dit proces, is nu in Brazilië als start van een missie om vijf landen weg te lokken van een regionale economische integratie. De vele duizenden in de straten laten echter in de regio de algemene afwijzing zien van Bush en van wat hij voorstaat, zoals peilingen unaniem aantonen. Alle VS-pogingen om Cuba te isoleren zijn getrotseerd.
Elk vuil middel is aangewend: infiltratie, sabotage, terrorisme, moord, economische en biologische oorlog en onophoudelijke leugens verspreid door de media van veel landen.
Ik ken die methodes al te goed, ik was CIA-functionaris in Latijns- Amerika in de jaren '60.
Bijna 3500 Cubanen werden gedood door terreuractiviteiten en meer dan 2000 zijn gehandicapt.
Geen land heeft zo lang en zonder onderbreking geleden onder terrorisme als Cuba.
De Cubaanse revolutie heeft steeds geheime agenten in de VS nodig gehad, zelfs vóór deze aan de macht kwam in 1959. De volstrekt gerechtvaardigde missie van de `Cuban Five' was ook nodig, sinds 1998 zijn zij gevangen gehouden na veroordeling wegens samenzwering tot spionage in Miami, waar er geen kans was op een eerlijk proces.
Hun aandacht was uitsluitend gericht op terreuroperaties tegen Cuba door de FBI genegeerd en zij kregen en waren ook niet uit op geheime regeringsinformatie. Hun zaak is nog in beroep en zal nog voor jaren aanblijven. Hun omstreden veroordeling doet denken aan de legale moord rond 1920 op de anarchisten Nicola Sacco en Bartelomeo Vanzetti, als voorbeeld van uiterst beschamende daden van onrecht in de VS.
De huidige VS-politiek is te vinden in het rapport uit 2004 van de `Commissie tot Steun voor een Vrij Cuba', vorig jaar uitgebreid met een geheime bijlage.
Het eerste doel is, zoals in 1959, om Cuba te isoleren en dit 'slechte voorbeeld' te stoppen. Als dit zou slagen zou dit niet anders betekenen dan annexatie door- en volledige afhankelijkheid van de VS, al of niet wettelijk.
Verdere doelen zijn het stimuleren van interne politieke oppositie en economische verstikking leidend tot honger en wanhoop.
Maar de bijna 50 jaar van economische oorlog heeft niet gewerkt. Na een crisis in de jaren '90 door de val van de Sovjet-Unie kwam er vanaf 1995 een opleving van de economie: een groei van 11,8 procent in 2005 en 12,5 procent in 2006, de hoogste in LatijnsAmerika. De export van nikkel, diensten en geneesmiddelen en andere producten bloeit en de VS zijn niet in staat die te stoppen. Uiteindelijk zijn pogingen om Cuba te isoleren mislukt.
In september vorig jaar werd Cuba gekozen als voorzitter van de 118 leden van `Niet Gebonden landen', twee maanden later stemde de VN voor de 15de keer voor veroordeling van het VS-embargo. In 2007 heeft Cuba diplomatieke relaties met 182 landen en in Havana worden regelmatig internationale conferenties gehouden. Cubaanse hotels herbergen jaarlijks 2 miljoen toeristen. In plaats van Cuba te isoleren, hebben de VS zichzelf geïsoleerd.
Meer dan 30.000 Cubaanse gezondheidswerkers sparen levens in 69 landen, vaak in moeilijk bereikbare gebieden. En 30.000 jongeren uit tientallen landen studeren medicijnen op Cuba met een volledige beurs, zij zijn afkomstig uit landen zonder dokters.
Cuba's alfabetiseringsprogram `Yes I Can' wordt in 30 landen gebruikt, met duizenden Cubaanse instructeurs. Het program in Spaans, Portugees, Engels, Creools, Quenchua en Aymara heeft zo'n 2 miljoen mensen lezen en schrijven geleerd, de meesten van hen zetten daarna het onderwijs voort.
Dankzij deze internationale steun is het prestige en de invloed en de internationale solidariteit nog nooit zo sterk geweest. Om dat te verdedigen gingen de `Cuban Five' rond 1990 naar Miami.
Hun bevrijding zou ieder aan het hart moeten gaan voor wie mensenrechten en gerechtigheid belangrijk zijn, zowel in de VS als daarbuiten; hun zaak wordt ondersteund door 300 `Free the Five' solidariteitsgroepen in 90 landen.
(Bron: Guardian Newspaper, 10-3-2007)