De ondergetekende partijen spreken een scherpe veroordeling uit over het intensiveren van de anti-Cubacampagne door de EU, met de speciale bedoeling om 'een middellange- en langetermijnstrategie jegens Cuba' aan de orde te stellen op de komende Top van de Europese Raad. Met dit document conformeert de EU zich volledig aan de politiek en aan de plannen van de VS voor een aanval op de Cubaanse revolutie, volstrekt in tegenstelling tot de diepe gevoelens van vriendschap en solidariteit jegens Cuba gekoesterd door het Europese volk.
Voor het eerst in de geschiedenis zou de EU openlijk een gezamenlijke strategie voorstaan tegen een ander land in onze wereld. Het neemt een actieve rol in in de imperialistische en anti-Cubaanse campagne, die onvoorwaardelijk achter het 'Plan Bush' staat. Het streeft ernaar de EU-lidstaten op te nemen in de interventieplannen tegen Cuba. Het vergroot de dwang van schandelijk discriminerende praktijken, pressie en interventie die in 1966 ingevoerd zijn met de zogenaamde 'gezamenlijke opstelling' (common position). Deze ontwikkeling betekent een nieuwe gevaarlijke stap naar volgzaamheid aan de VS-politiek. Het is een bevestiging van de vijandige gezindheid van de EU ten opzichte van de ideeën van onafhankelijkheid en soevereiniteit.
Speciaal verwerpelijk is het feit dat deze nieuwe anti-Cubacampagne onder voorwendsel van 'mensenrechten' en 'democratie' primair is aangezet door notoir anticommunistische en antidemocratische regeringen die in hun eigen landen uiterst reactionaire maatregelen doorvoeren tegen het volk, met name die van: Tsjechië, Polen, Slowakije, Hongarije, Litouwen en elders.
De EU heeft noch het recht, noch het morele formaat om voorwaarden op te leggen aan Cuba met betrekking tot haar relaties met andere landen.
Wij eisen dat onze regeringen de 'middellange- en langetermijnstrategie jegens Cuba' verwerpen.
Wij eisen de afschaffing van de 'common position' en het ontwikkelen van relaties met Cuba op basis van gelijkheid en op de beginselen van internationaal recht.
Wij doen een beroep op arbeiders, jongeren, vrouwen en volksbewegingen, evenals op elk progressief en democratisch denkend mens om:
Communistische Partij van Albanië, Partij van de Arbeid België, Communistische Partij van Brittannië, Nieuwe Communistische Partij van Brittannië, Socialistische Arbeiderspartij van Kroatië, AKEL - Cyprus, Communistische Partij van Bohemen en Moravië, Communistische Partij van Denemarken, Communistische Partij in Denemarken, Communistische Partij van Finland, Communistische Partij van Macedonië, Verenigde Communistische Partij van Georgië, Duitse Communistische Partij, Communistische Partij van Griekenland, Hongaarse Communistische Arbeiderspartij, Communistische Partij van Ierland, Arbeiderspartij van Ierland, Partij van Italiaanse Communisten,Socialistische Partij van Letland, Communistische Partij van Luxemburg, Communistische Partij van Malta, Communistische Partij van Noorwegen, Nieuwe Communistische Partij van Nederland, Communistische Partij van Polen, Portugese Communistische Partij, Roemeense Communistische Partij, Socialistische Alliantie Partij Roemenië, Communistische Partij van de Russische Federatie, Communistische Arbeiderspartij van Rusland - Partij van Communisten van Rusland, Nieuwe Communistische Partij van Joegoslavië, Communistische Partij van Slowakije, Communistische Partij van de Volkeren van Spanje, Communistische Partij van Spanje, Communistische Partij van Zweden, Communistische Partij van Turkije, Arbeiderspartij van Turkije (EMEP), Zuid-Afrikaanse Communistische Partij.
Spanje en Cuba halen banden aanToenadering na breuk 2003Spanje en Cuba gaan de banden aanhalen. Dat heeft de Spaanse minister van Buitenlandse Zaken afgesproken op Cuba tijdens het eerste bezoek van een Europese minister van Buitenlandse Zaken sinds de relatie tussen de EU en Havana in 2003 ernstig verstoord raakte. De Spaanse minister voor Buitenlandse Zaken, Miguel Moratinos, was sinds 1 april op bezoek op Cuba. Hij sprak onder meer met zijn ambtgenoot Felipe Pérez Roque en interim-leider Raúl Castro. De zieke Fidel Castro ontmoette hij niet. Ook sprak hij geen dissidenten. Ter afsluiting van het bezoek tekenden Roque en Moratinos op 3 april een verklaring om te gaan praten over onder meer mensenrechten, hervatting van de Spaanse ontwikkelingshulp en de heropening van een Spaans cultureel centrum in Havana. Op de agenda staan verder Cuba's buitenlandse schuld en de Spaanse investeringen op het socialistische eiland. Het bezoek had behalve een bilaterale ook een belangrijke Europese dimensie. De relatie tussen de Europese Unie en Havana raakte in maart 2003 ernstig verstoord toen het regime van Castro 78 dissidenten, onafhankelijke vakbondslieden en journalisten oppakte en liet veroordelen tot celstraffen oplopend tot 28 jaar. In reactie hierop besloot de EU dat Europese ambassades in Havana niet langer functionarissen, maar dissidenten moesten uitnodigen tijdens recepties rond nationale feestdagen. Hierop verbrak Cuba de betrekking met de EU. Na de vrijlating van veertien dissidenten draaide Brussel de sancties begin 2005 terug. Hier had Spanje op aangedrongen na het aantreden van de socialistische premier Zapatero, in maart 2004. Deze ziet meer in een kritische dialoog met Havana dan in een confrontatie zoals zijn conservatieve voorganger Aznar die zocht. Ondanks het intrekken van de sancties zijn de relaties tussen de EU en Cuba niet terug op het niveau van voor 2003. Moratinos zei gisteren dat hij tijdens gesprekken ook graag zou aansnijden wat de relatie tussen Cuba en de EU zou moeten zijn. Roque stelde dat Madrid leiderschap heeft getoond in het zoeken van een dialoog [...] Voor een dialoog met de EU ontbreken nog de voorwaarden. Lidstaten uit het voormalig Oostblok, West-Europa en Scandinavië zijn sceptisch over het effect van de kritische dialoog; Italië en Frankrijk steunen de toenaderingspoging. In juni zal de Europese Commissie weer overhaar Cuba-standpunt spreken. (AFP, 04-04-2007) |