Deze nieuwe documentaire onthult de VS-gezondheidsindustrie "met dezelfde woede als waarmee Moore destijds in zijn bestseller 'Fahrenheit 9/11' de regering Bush hekelde". Bij de voorvertoning van 'Sicko' (betekent letterlijk 'braaksel' - en gaat over de eerste toegeschoten helpers op de plaats van de ramp met de Twin Towers) had Moore de slachtoffers uitgenodigd die nog steeds lijden aan longziekten, verbrande slokdarm, posttraumatische krampen en oor/ooginfecties. Al deze ziektes zijn het gevolg van het dagenlange reddings- en ruimingswerk in de stofwolken en de horror van die 11de september 2002.
De documentaire krijgt enorme publiciteit in en buiten de VS, mede door de speculaties over Moore's mogelijke arrestatie. Wat is er dan gebeurd? Bij het regisseren van Sicko werd Moore geconfronteerd met de frustratie van deze slachtoffers. Donna Smith, die nu in Denver leeft met haar man Larry: "Geplaagd door gezondheidsproblemen waren wij gedwongen ons huis te verkopen". Zij wonen nu in bij hun dochter omdat zij de medische kosten niet konden betalen, hoewel zij verzekerd waren.
John Graham, een timmerman uit Paramus (New Jersey), werkte die ochtend dicht bij het World Trade Center. Hij snelde toe nog vóór het tweede vliegtuig zich in het gebouw boorde, was 31 uur zonder onderbreking in touw en nog maanden daarna om puin te ruimen. Het ruïneerde zijn gezondheid, hij moest stoppen met werken en leeft nu op een WAO-uitkering van 400 dollar per maand.
Bill Maher (54) moet langdurige tandheelkundige behandelingen ondergaan. Hij heeft 'ground zero stress' en droomt nog steeds over "people falling from the sky".
Reggie Cervantes (46) reageerde later toen zij de film zag: "Het voelt zo surrealistisch, was ik daar echt?"
Moore hoorde na die eerste ontmoeting de snoevende toon waarmee de regering van de VS aangaf hoe goed de gezondheidszorg was onder de van terreur verdachte gevangenen op de basis Guantánamo Bay. Hij besloot dat de slachtoffers, samen met enkele andere patiënten die de nodige behandelingen nooit zouden kunnen betalen, dezelfde kansen zouden krijgen. Met een filmploeg en acht zieken reisde hij per boot naar de VS-basis op de oostpunt van Cuba. Terwijl de camera's zoemden riep hij via de megafoon dat hij zijn vrienden voor behandeling naar de maritieme basis wilde brengen.. Er kwam geen enkele reactie.
"Daar was ik dan met een groep zieken. Wat nu?" Het antwoord: naar Havana. De film laat zien hoe de groep onmiddellijk zorg kreeg van doktoren en verpleegsters. Geen wachttijden, geen lange formulieren, tenslotte is op Cuba de zorg kosteloos. Was deze ontvangst er misschien vanwege de filmploeg? "Wij vroegen een behandeling op dezelfde afdeling als de Cubanen, niet op de afdeling voor buitenlanders", zegt cameravrouw Meghan O'Hara, "Cervantes ging later terug zonder camera en kreeg dezelfde service".
Hoewel de Cuba-episode maar een klein deel van de documentaire vormt, werd deze in de publiciteit voorafgaande aan de vertoning sterk uitvergroot. Het ministerie van Financiën onderzoekt of Moore het VS-embargo geschonden heeft door naar Cuba te reizen. Moore hekelt dit in een open brief omdat "het federale bestuur misbruikt wordt voor primitieve en onbehouwen politieke doeleinden".
Donna Smith: "Onze gezondheidszorg is een schande voor de natie. Wij zijn het rijkste land ter wereld, geven hieraan meer uit dan welk ander land. Come on, we can do better than this".
Bron: 'Sicko patiënts thank Moore for free medical care in Cuba' door Jocelyn Noveck - Associated Press - New York. Vert. Thomas Janssen.