De oorlog in Afghanistan zal de Nederlandse belastingbetaler minstens 1,2 miljard euro kosten, blijkt uit een onderzoek van de Volkskrant. Deze bedragen zijn een veelvoud van de 580 miljoen die volgens Defensie voor de missie in Uruzgan worden uitgegeven.
Afgelopen zomer ontving de Tweede Kamer een overzicht van extra kosten voor de militaire missie in Uruzgan. Die missie kost aan 'vaste lasten' 20 miljoen per maand. Met aanloopkosten kwam het totaalbedrag neer op 580 miljoen euro, toen al fors hoger dan de aanvankelijk geraamde 320 miljoen.
Bij die 580 miljoen zal het echter niet blijven, erkent Defensie nu. Besluiten die na maart 2007 over Uruzgan zijn genomen, schroeven de rekening op. Aan ontwikkelingssamenwerking wordt 140 miljoen uitgegeven, grotendeels overigens aan het Afghaanse leger en de politie (sic!).
Als de missie in Uruzgan wordt verlengd, vergt dat zeker 436 miljoen aan extra militaire uitgaven. Aan extra ontwikkelingskosten wordt de komende drie jaar zeker 160 miljoen besteed. Bron: VK, 25-10-2007.
Sociaaleconomische redactie
De Nederlandse consument had volgens het CBS zijn vertrouwen in de economie eind oktober nog niet terug. De bevolking is vooral pessimistischer over de eigen financiën. Dat uit zich in een lagere bereidheid om grote aankopen te doen. Het vertrouwen onder de ondernemers daarentegen bleef positief. Een duidelijke indicatie dat de kloof tussen rijk en arm in ons land groeit.
De rijken en met name de grote ondernemers komen steeds brutaler op voor hun belangen. Het ondernemersgezinde kabinet Balkenende IV steunt het bedrijfsleven waar mogelijk. De sociaaldemocraat Wouter Bos, die zijn opleiding, net als Bolkestein, bij de Shell genoot, afficheert zich steeds duidelijker als echte liberaal met een gewillig oor voor ondernemersbelangen. Het is dus niet verwonderlijk dat vier Nederlandse multinationals (Shell, Akzo Nobel, Philips en Unilever) gezamenlijk een brief, geschreven door directeur Peter de Wit van Shell-Nederland, aan Bos hebben gestuurd waarin zij hun zorgen uiten over de fiscale aanpak van topinkomens en het vestigingsklimaat. Eerder uitte bestuursvoorzitter Michel Tilmant van ING in het openbaar kritiek op het Nederlandse vestigingsklimaat en in het bijzonder het inkomensdebat.
Ook de CDA-fractie doet een forse duit in het VOC-zakje. De partij wil dat het kabinet terugkomt op de tijdens Prinsjesdag aangekondigde belastingmaatregelen voor hogere inkomens. Het gaat om de verhoging van het eigenwoningforfait voor huizen van meer dan 1 miljoen euro en de aftopping van de pensioenpremieaftrek vanaf 185.000 euro. Volgens het CDA worden veel mensen met een jaarsalaris tussen de 150.000 en 200.000 euro geraakt. Topsalarissen dus, waar de meerderheid van de werknemers alleen maar van kan dromen.
Voor het CDA hoeven de sterkste schouders allang niet meer de zwaarste lasten te dragen.
Dat Balkenende IV gewoon ook een rechts kabinet is, wordt met de dag duidelijker. Met name in de gezondheidszorg. De privatisering die Hoogervorst heeft doorgevoerd en de chaos die daarmee werd aangericht, gaat gewoon door. Deze club heeft niet alleen geen milimeter teruggedraaid van de afbraakmaatregelen van de voorgaande regeringen, die zich zonder schroom neoliberaal gedroegen en daar trots op waren, maar vergroot de kloof tussen arm en rijk ook door eigen maatregelen.
De meerderheid van de bevolking zal volgend jaar zeer waarschijnlijk honderden euro's meer kwijt zijn aan zorg. Oorzaak van de stijging zijn het verdwijnen van de noclaimkorting, invoering van een verplichte eigen bijdrage van 150 euro en een sterke premiestijging van de aanvullende polis en basispremie (beide met zo'n 10 procent). Maar daar zal het niet bij blijven. De energieprijzen zullen verder stijgen. De benzineprijzen aan de pomp zullen verder oplopen. De btw wordt verhoogd naar 20 procent. De gepensioneerden dreigen een schraler pensioen te krijgen. Het kostenplaatje voor de bevolking volgend jaar ziet er dan ook slecht uit. Na de eerdere verhogingen van de uitgaven staat de bevolking een nieuwe reeks aanslagen op de portemonnee te wachten.
De afbraak van de koopkracht van de gewone werknemer en uitkeringsgerechtigde gaat gewoon door. De doelstelling van de Europese multinationals en hun stromannen en -vrouwen in Brussel om Europa concurrerend te maken met de VS komt steeds dichterbij. Het begint hier steeds meer op Amerika telijken. Ook de tweedeling tussen rijk en arm, die daar schandalig groot is. Een schande voor CDA en ChristenUnie, die nog steeds beweren christelijke normen en waarden te hanteren. Maar vooral voor de PvdA die nog steeds zegt sociaaldemocratisch te zijn, maar in de praktijk alleen maar toont slappe kniëen en geen karakter en ruggengraat te hebben.
Bronnen: FD, 24/10, 10/11-2007 en AD, 30-10-2007.