Enige gedachten n.a.v. de uitslag referendum in Venezuela

Carolus Wimmer (*)

Manifest publiceert hieronder een eerste voorlopige analyse van de internationaal secretaris van de PCV. De uitslag van het referendum in Venezuela vraagt om een zorgvuldige discussie. Onderstaande gedachten kunnen daarbij een rol spelen. Ondanks dat die partij het wel graag anders gezien had was de uitkomst van de verkiezingen voor de PCV niet helemaal een verrassing. Aan een aantal voorwaarden voor een succesvol referendum was (nog) niet voldaan. Een aanzet tot discussie dus.

Organisatorische, politieke en ideologische eenheid zijn de eerste voorwaarden voor de overwinning. Ik zie vier grote belemmeringen (ik noem het vier verdelende, en dus niet verenigende, realiteiten) op dit punt, die op het negatieve resultaat invloed gehad kunnen hebben:

1. Na de opheffing van de MVR - een succesvol verkiezingsapparaat van Chávez in december 2006 - bestaat er geen nieuwe partij die de grote massa van Chávisten kan organiseren. Zonder organisatie kan men een verkiezing moeilijk winnen. Dat was ook de reden dat onze partij zich niet kon opheffen, zoals Chávez dat eiste.
2. Het thema van het socialisme krijgen de mensen door Chávez (met Cuba) haast opgedrongen, zonder dat dit vergezeld gaat van een ontwikkeling van scholing en discussie. Het werkende deel van de bevolking is er natuurlijk niet op voorbereid om het parool 'Vaderland, socialisme of de dood' te verwezenlijken. Het leger evenmin. Het was relatief gemakkelijk voor de contrarevolutionaire media om een groot deel van de Chávistas angst aan te jagen door middel van een primitief anticommunisme. Kwesties zoals de burgerlijke waarden van eigendom, gezin en religie hielden de mensen bezig. Onze partij blijft bij de these: wij zitten in een fase van nationale bevrijdingsstrijd. En dat slaat terug op het programma, de tactische bondgenoten, etc.
3. Het gaat om 69 grondwetsartikelen die allemaal veel stof tot meningsvorming en discussie bevatten, gesplitst in blok A van Chávez en blok B van het Nationale Parlement. Dit is voor de gewone burger niet gemakkelijk te bevatten. En dan nog die andere kwestie: als ik met een bepaald artikel niet akkoord ga, hoe kies ik dan?
4. De meesten die politiek verantwoordelijk zijn binnen het Chávisme (de meesten zijn voor geen greintje revolutionair) hebben hun energie en tijd een jaar lang in de aanstaande regionale verkiezingen van 2008 gestoken. In plaats van de partij te organiseren, in plaats van het ideologische werk met de massa's te ontwikkelen, in plaats van het verdedigen van de hervorming, houdt men zich bezig met de kandidatuur van gouverneurs, burgemeesters, parlementair afgevaardigden, etc.

Hier is sprake van vier voorbeelden van verdelende factoren in het revolutionaire proces. Daar komen nog eens drie ondeugden bovenop de erfenis die de revolutie van vroeger meekreeg, die eenieder dagelijks ervaart:

1. corruptie;
2. bureaucratie;
3. inefficiëntie.

Zij waren geen thema's van het referendum maar misten uiteraard niet hun uitwerking op het moment dat gekozen moest worden.

De steun voor de president blijft bestaan, maar de overheden op allerlei niveaus werden door het volk niet erkend.

Men moet dus de volgende thema's overdenken en oppakken:

1. Iedere revolutie heeft een revolutionaire partij nodig. Wat zegt Chávez?Wij willen geen kader- en geen massapartij, maar een partij van de grote menigte. (Wat wordt daarmee bedoeld? Zitten de gedachten van Negri hierachter?)
2. Iedere revolutionaire partij heeft een revolutionaire ideologie nodig. Chávez noemt als de fundamentele waarden van deze ideologie: socialisme en religie.
3. Iedere revolutionaire partij heeft revolutionaire kaders nodig. Geen automatische meelopers, veel huidig kader leeft van de oude corruptie en verdedigt burgerlijke waarden.
4. Iedere revolutionair moet de contrarevolutie en haar methoden op nationaal en internationaal niveau correct inschatten. Chávez valt op teveel fronten aan en onderschat de tegenstander.
5. Iedere revolutie moet een continu revolutionair proces zijn. Velen (in ministeries, etc.) die samenwerken met Chávez, remmen de revolutie echter af door bureaucratie en inefficiëntie.
6. Iedere revolutie moet van haar fouten leren. We zullen zien of Chávez dat nu ook zal doen, en niet alleen hij.

Onze partij zal ook actief aan dit grote debat deelnemen.

Positief is:

1. Zo'n 4,1 miljoen mensen hebben zich voor een socialistische optie uitgesproken.
2. De denkbeelden over de opbouw van een revolutionaire partij, die de CPV (Communistische Partij van Venezuela) in februari presenteerde, zijn weer actueel.
3. De oppositie heeft nauwelijks stemmen gewonnen.
4. De Chávistas, die op een aantal punten met de hervorming niet akkoord gingen hebben niet het NO van de oppositie verkozen, maar zich van stemming onthouden.
5. De hoop dat de roep van de PCV om een "gemeenschappelijke politieke leiding" nu meer gehoor zal krijgen.
6. De evidentie van de noodzaak van een heviger strijd tegen de corruptie, bureaucratie en inefficiëntie van de regering.
7. De 'sluipende militaire putsch' zal doorgang vinden. De VS zullen geen middel onbeproefd laten om Chávez vóór 2013 van de macht te beroven.

De klassenstrijd zal daardoor (moeten) radicaliseren, hetgeen wederom nodig is voor de socialistische revolutie.

(*) Carolus Wimmer is internationaal secretaris van de PCV.

Vertaling uit het Duits door Leo Schuwirth