Demonstratie van PAME in Athene op 12 december 2007.
Anna Ioannatou
Op 12 december jl. vond in heel Griekenland een van de meest geslaagde stakingen plaats van de laatste tientallen jaren. Dat was niet alleen af te lezen aan de grootse betogingen, maar vooral aan de deelnamecijfers van werknemers uit de industrie, de diensten- en de overheidssector. Het PAME (Arbeiders Strijd Front) speelde het klaar in 65 steden stakingsbetogingen op touw te zetten.
Honderdduizenden werknemers, jongeren, gepensioneerden, leerlingen, studenten, kunstenaars, vrije zelfstandigen, boeren e.a. brachten hun ontevredenheid tot uitdrukking over het regerings- en werkgeversbeleid. Een heet hangijzer is meer dan ooit de kwestie verzekeringsfondsen. De huidige regering heeft ondertussen dankbaar gebruikgemaakt van heel wat bepalingen van een wet, die de voormalige 'socialistische' regering (Pasok) vijf jaar geleden had aangenomen.
Het doel zou zijn "de ongelijkheden in het sociale verzekeringsstelsel en tussen de diverse fondsen op te heffen". Hetgeen betekent gelijkheid in neerwaartse richting, zoals de praktijk uitwijst, en door iedereen die de aard van het uitbuitingssysteem doorziet te voorzien was.
Vanaf 1 januari 2008 gaat een geleidelijke verslechtering van start van de pensioenen in de overheidssector, overheidsbedrijven en banken. Dit wordt toegejuicht door bankiers en aandeelhouders!
Van de lijst zware en ongezonde beroepen worden regelmatig beroepen geschrapt. Fondsen worden gefuseerd en ondergebracht in de IKA (Stichting Sociale Verzekeringen), die ondergefinancierd wordt. Voor de meeste verzekerden betekent dit een stap achteruit, aangezien deze stichting van een lagere verzekeringskwaliteit is dan een aantal fondsen die volgens de plannen onder de IKA zullen komen te vallen.
Heel wat beroepstakken komen dan ook in opstand tegen de verslechtering van hun verzekeringsvoorwaarden. In de particuliere sector wordt de pensioengerechtigde leeftijd verhoogd tot 67 jaar. Dit is slechts een greep uit de maatregelen die tot een verslechtering van de levenskwaliteit leiden en ervoor zorgen dat steeds meer mensen bereid zijn de straat op te gaan en te gaan staken.
De staking van 12 december was een confrontatie op twee fronten:
- met de regeringspolitiek, de leiding van de Pasok, de grote werkgevers en het antiwerknemersapparaat en
- binnen de vakbeweging tussen de klassenbewuste vakbeweging, vertegenwoordigd door het PAME en de 'regerings- en werkgeversgezinde' vakbeweging vertegenwoordigd door GSEE (Algemene Federatie van Griekse Werknemers) en ADEDY (Bond van Overheidspersoneel). Het PAME heeft deze confrontatie succesvol doorstaan met driemaal zoveel betogers, ondanks zijn uitsluiting van de massamedia en de dagelijkse 'reclame', die deze maakten voor alle anderen.
Uiteraard werd het PAME weer verweten dat het de eenheid in de vakbeweging verbreekt, een tactiek waarover we bij herhaling schreven. De strijd van het reformisme in de vakbeweging is al zo oud als het marxisme zelf en gaat in Griekenland verhevigd door vanwege het feit dat het PAME - dat de sociale strijd probeert te verbinden met de politieke - steeds meer terrein wint. Dus hard aan een bewustzijnsverandering werkt.
Voor 22 januari heeft het Uitvoerend Secretariaat van het PAME een reeks regionale betogingen aangekondigd. Een tijd van sociale onrust staat voor de deur met de toenemende afbraak van in het verleden verworven sociale rechten. Het Europese kapitaal wil immers zijn concurrentievermogen vergroten binnen de nieuwe machtsverhoudingen in een overwegend kapitalistische wereld.