Gedicht
Door Henricus Azewijn
Met ijskristallen op het gezicht
Het kapitaal, met zijn vazallen
regeert met zijn strenge vorst
vretend van alle vestingwallen
met een ongekende bloeddorst.
Bevroren zijn zijn verloren zielen
met ijskristallen op het gezicht
van brave psychopaten tot randdebielen
glinsterend op het grote geld gericht.
Vooral voor hen het kerstgebeuren
de lieve vrede in een blij verschiet
hoewel ook 't minste verlies diep valt te betreuren
spelen zij onrustig door op quitte.
Het avondmaal, het kerstdiner
het dreigend einde der tijden:
hun demonen gaan recht door zee
van de losers zullen zij niet scheiden!
Vóór, alweer, een gloedoud begin
'n geschiedenis die zich zal herhalen
want het leven heeft slechts zin
als zij met hun leven dik tevreden betalen.
Met de húlp van de zórgverzekeraars
die het 't beste met iedereen bedoelen!
En de geldschieters, de woekeraars
die iedereen best wat af willen koelen!
Het kapitaal regeert grenzeloos
de kapitalist raakt oververhit:
met de 'Bokito-look' kijkt hij boos
verdienend nog niet genoeg aan de shit...