Sociaaleconomische redactie
Tienduizenden mensen demonstreerden op zaterdag 28 maart in een aantal Europese steden om te betogen tegen de inzet en te verwachten uitkomsten van de G20-top, de twintig belangrijkste economieën, die op donderdag 2 april jl. in Londen werd gehouden. In de Britse hoofdstad kwamen volgens schattingen van de politie 35.000 mensen in actie, aldus de BBC. (Volgens diverse aanwezigen was het dubbele aantal demonstranten op de been: 60.000.)
De betogers eisten onder meer banen en rechtvaardigheid, stelde organisator Put People First, een coalitie van de Britse vakbeweging, antiglobalistische bewegingen en hulporganisaties. Aan deze demonstraties namen ook de communistische partijen deel. Tijdens het weekeinde vergaderden in Londen de ministers van Financiën en de directeuren van de centrale banken van de G20, de grote industrielanden. Op donderdag 2 april volgde de vergadering van de regeringsleiders.
De Britse autoriteiten zetten duizenden agenten in, uit angst dat woede over de financiële crisis zou ontaarden in geweld tegen de bankiers in het zakencentrum van Londen. De protestmars door de Britse hoofdstad verliep zaterdagmiddag echter zonder incidenten, van een gespannen sfeer was geen sprake. Tijdens demonstraties op andere dagen vonden wel provocerende acties plaats die aanleiding gaven voor nieuws over rellen, i.p.v. over de zaak zelf.
In Duitsland waren er betogingen in Berlijn en in het financiële centrum Frankfurt. In Berlijn betoogden ongeveer tienduizend mensen tegen de G20-top, in Frankfurt negenduizend.
Uit de bijeenkomsten kwam geen overtuigende oplossing. De Duitsers verschillen van mening met de Amerikanen. President Obama wil grote maatregelen om binnen twee jaar 3,5 miljoen banen te scheppen. Maar, zegt de econoom Paul Krugman, dat is niet voldoende. Er zijn in de VS sinds het begin van de crisis al 4,4 miljoen banen verloren gegaan en op het ogenblik komen er 600.000 werklozen per maand bij. Op het vasteland van Europa zijn de regeringsleiders voorstanders van een kalmere aanpak en voor strengere controlemaatregelen. Na Londen gaat de onderlinge kapitalistische strijd gewoon door. De verhalen die naar buiten komen rond de viering van het zestigjarig bestaan van de NAVO tonen bovendien aan dat de kansen op een militaire oplossing van de problemen aanzienlijk zijn. Vredesstrijd en sociaaleconomische strijd moeten meer dan ooit hand in had gaan.