Westen wil Verenigde Naties vervangen door wereldwijde NAVO (Deel 2)
Rick Rozoff
Tien jaar geleden werd het de wereld voor het eerst duidelijk dat er in de voornaamste westerse hoofdsteden stappen werden ondernomen om de Verenigde Naties te omzeilen, te ondermijnen en uiteindelijk te vervangen. Men was van mening dat er niet altijd op de VN gerekend kon worden als er opgetreden moest worden volgens de dictaten van de Verenigde Staten en hun NAVO-bondgenoten.
Eerder, in de Letse hoofdstad Riga, deed Bush al een harde en nooit eerder geziene aanval op de conferentie van Jalta in 1945 en de nasleep daarvan. De historische ontmoeting van Winston Churchill (Groot-Brittannië), Franklin Roosevelt (VS) en Josef Stalin (Sovjet-Unie) werd door Bush veroordeeld als "een onrechtvaardigheid van de geschiedenis" die in één lijn stond met "het Akkoord van München en het Molotov-Ribbentroppact." Volgens Bush werd de "erfenis van Jalta eindelijk begraven, voor eens en altijd." [8]
De weerzin tegen de orde van na de Tweede Wereldoorlog die voortkwam uit de conferenties van Jalta en later Potsdam bleven een terugkerend thema voor Bush. Tijdens zijn laatste optreden als Amerikaans president, tijdens de NAVO-top in het Roemeense Boekarest in 2008 zei hij opnieuw de "bittere erfenis van Jalta" te betreuren. Om duidelijk te maken hoe de wereld van na 'Jalta' er zou moeten uitzien verwees hij naar zijn eerdere toespraak in Letland. "Destijds sprak ik in een land aan de Baltische Zee en vandaag, aan de Zwarte Zee zie ik dat mijn woorden van toen werkelijkheid geworden zijn. Het NAVO-bondgenootschap dat hier deze week samenkomt strekt zich uit van de kust bij Klaipeda (Litouwen) tot de stranden van Neptun (Roemenië). Ons bondgenootschap moet ook besluiten nemen over verzoeken van Georgië en Oekraïne om deel te nemen aan het Lidmaatschapsactieplan van de NAVO. Deze twee landen hebben de wereld geïnspireerd met hun rozen- en oranjerevoluties."
"De NAVO-landen zijn in de strijd verwikkeld in Irak en in Afghanistan en ook elders in de wereld voeren we belangrijke missies uit. Als onderdeel van Operatie Active Endeavor patrouilleren schepen van de NAVO in de Middellandse Zee. In Kosovo bieden de NAVO-strijdkrachten veiligheid en helpen ze de democratie om wortel te schieten in de Balkan. De NAVO is niet langer een passieve alliantie, ze onderneemt nu expedities en stuurt haar troepen uit over de hele wereld." [9]
Om de aard van deze voortdurende, diepgewortelde en intense afkeer van de 'wereld na Jalta' te kunnen begrijpen volgen enkele citaten uit een column van de Indiase journalist Siddharth Varadarajan die in 2005 meteen na Bush' toespraak in Riga verscheen:
"Bush' aanval op Jalta toont aan dat de VS niet geïnteresseerd zijn in samenwerking op het gebied van de veiligheid. De betekenis van zijn keuze voor Riga als podium waar hij het Verdrag van Jalta uit 1945 verwierp zal historici die de Tweede Wereldoorlog bestuderen niet ontgaan zijn. Toen hijzei dat Jalta 'een van de grootste vergissingen uit de geschiedenis' was omdat hierbij de vrijheid van kleine landen ingeruild werd voor stabiliteit in Europa weerklonken de dogma's uit de Koude Oorlog. Maar vooral stuurde hij de boodschap de wereld in, in het bijzonder naar Rusland en China, waarin hij wilde zeggen dat het tijdperk van een collectieve veiligheid dat begon met Jalta en de oprichting van de Verenigde Naties voorgoed voorbij is. Volgens Bush zullen alle restanten van dit systeem uit de weg geruimd worden zodra ze de Amerikaanse nationale belangen schaden." [10]
In zijn stuk neemt Varadarajan een citaat van president Franklin Roosevelt van 1 maart 1945 op, over de toenmalige betekenis van Jalta:
"De conferentie op de Krim was een succesvolle poging van de drie leidende naties om een gemeenschappelijke basis voor de vrede te vinden. De bedoeling ervan was om een einde te maken aan het systeem van eenzijdige acties, de exclusieve bondgenootschappen, de invloedssferen, een wankel machtsevenwicht en allerlei andere middelen die eeuwenlang uitgeprobeerd zijn en altijd mislukten. We stellen voor om deze te vervangen door een universele organisatie waar alle vredelievende landen uiteindelijk lid van kunnen worden." [11]
De universele organisatie waar Roosevelt naar verwees, slechts 42 dagen voor zijn dood, waren de Verenigde Naties die op 24 oktober 1945 officieel opgericht werd.
Op dezelfde dag dat Bush Jalta en de erfenis daarvan in Letland belasterde zei de Russische president Poetin over hetzelfde onderwerp: "Het is mijn diepe overtuiging dat het belang van het in 1945 gesloten Verdrag van Jalta het volgende is: de leiders van de coalitie tegen Hitler streefden naar een nieuw internationaal systeem dat de heropleving van het nazisme zou voorkomen en dat de wereld zou beschermen tegen vernietigende wereldwijde conflicten." Poetin noemde hierbij uitdrukkelijk de Verenigde Naties en het Handvest. [12]
Het kwam uit berekening voort dat Bush zijn uitspraken deed in Riga, de hoofdstad van een land dat de afgelopen jaren te maken heeft met een verontrustende herwaardering van het nazisme en met nostalgische gevoelens naar de nazi-tijd. Het tonen van een afkeer van de principes van Jalta, inclusief de meest wezenlijke belichaming daarvan - de Verenigde Naties - betekent op een bepaalde manier dat de voorkeur gegeven wordt aan de situatie van voor de Conferentie van Jalta. Dat kan de Europese situatie zijn van voor de Tweede Wereldoorlog of die van de oorlogsjaren 1939-1945.
Afgelopen februari publiceerde Hans von Sponeck, voormalig ondersecretaris-generaal van de Verenigde Naties en VN-coördinator voor de humanitaire hulp in Irak, een felle aanklacht getiteld 'De Verenigde Naties en de NAVO' in een Zwitserse krant. Daarin waarschuwde hij: "De wereld van de 192 VN-leden is bij een tweesprong aangekomen. De ene weg leidt naar een wereld die inzet op het welzijn van de maatschappij, op het oplossen van conflicten en op de vrede, die zich richt op een menswaardig leven in veiligheid met sociale en economische vooruitgang voor iedereen waar ook ter wereld, in overeenstemming met het Handvest van de Verenigde Naties. De andere weg voert ons naar het verder uitspelen van het negentiende-eeuwse machtsspel dat in de eenentwintigste eeuw uitputtender, gevaarlijker en agressiever dan ooit gespeeld zal worden. Deze weg leidt zogenaamd naar democratie maar in werkelijkheid gaat het allemaal over macht, controle en uitbuiting. [13]
Over de VN en hun vermeende opvolger de NAVO zegt hij: "Een vergelijking tussen de mandaten van de Verenigde Naties en de NAVO toont duidelijk aan hoe tegengesteld de doelstellingen van deze twee organisaties zijn. In hun drieënzestig-jarig bestaan is het mandaat van de VN hetzelfde gebleven. De Verenigde Naties werden in het leven geroepen om wereldwijd de vrede te promoten en te handhaven. De NAVO heeft haar bestaan te danken aan het eigenbelang van zesentwintig VN-lidstaten." [14]
In een hoofdstuk van zijn artikel 'NAVO van de 21e eeuw onverenigbaar met het VN-handvest' schrijft Von Sponeck: "In 1999 bevestigde de NAVO dat ze zich wilde heroriënteren volgens een nieuw fundamenteel strategisch concept. Van enkel en alleen een defensief bondgenootschap zou de organisatie zich moeten ontwikkelen tot een brede alliantie voor de bescherming van de vitale hulpbronnen van de lidstaten. Naast de bescherming van de grenzen ging men zich op andere doelen richten, zoals de gegarandeerde toegang tot energiebronnen. Ook eigende men zich het recht toe om tussenbeide te komen waar 'de bevolking massaal in beweging komt' en ver buiten de grenzen van de NAVO-landen. De gretigheid waarmee deze vernieuwde alliantie nog meer landen als lid wil opnemen, vooral landen die vroeger deel uitmaakten van de Sovjet-Unie, toont aan hoezeer het karakter van het militaire bondgenootschap veranderd is.
Het alleenrecht op het gebruik van militair geweld door de VN, zoals beschreven staat in artikel 51 van het Handvest, wordt door de NAVO-doctrine uit 1999 niet langer geaccepteerd. Het gezichtsveld van de NAVO dat zich voorheen beperkte tot de Euro-Atlantische regio werd door de leden uitgebreid zodat er nu overal ter wereld sprake is van strategische belangen." [15]
In een ander hoofdstuk onthult Von Sponeck een geheim akkoord dat op 23 september 2008 buiten de VN-Veiligheidsraad om gesloten werd tussen secretaris-generaal Jaap de Hoop Scheffer van de NAVO en die van de Verenigde Naties, Ban Ki-moon. (wordt vervolgd)
Bron: Global Research, 27 mei 2009, vertaling Frans Willems.