Rick Rozoff
De Hoop Scheffer werd als een held geridderd en bijna heel politiek Nederland van links tot rechts deed aan deze feestelijkheden mee. Het kan geen kwaad om eens te bezien wat de NAVO eigenlijk voor organisatie is. Ook vroeger al werden de roofridders geëerd door de rijken en machtigen en verzet tegen de onderdrukking werd ook toen hardhandig de kop ingedrukt. Er is niet veel veranderd.
Tien jaar geleden werd het de wereld voor het eerst duidelijk dat er in de voornaamste westerse hoofdsteden stappen werden ondernomen om de Verenigde Naties te omzeilen, te ondermijnen en uiteindelijk te vervangen. Men was van mening dat er niet altijd op de VN gerekend kon worden als er opgetreden moest worden volgens de dictaten van de Verenigde Staten en hun NAVO-bondgenoten.
In een ander hoofdstuk onthult Von Sponeck een geheim akkoord dat op 23 september 2008 buiten de VN-Veiligheidsraad om gesloten werd tussen secretaris-generaal Jaap de Hoop Scheffer van de NAVO en die van de Verenigde Naties, Ban Ki-moon. In deze overeenkomst wordt gesproken over 'bredere samenwerking tijdens missies', bijvoorbeeld bij de vredeshandhaving op de Balkan en in Afghanistan. De Hoop Scheffer en Ban Ki-moon zegden elkaar toe om in geval van bedreigingen of uitdagingen samen in actie te komen. "Dit akkoord tussen de VN en de NAVO is allesbehalve neutraal en zal zodoende niet zonder ernstige gevolgen blijven." [16]
Kort na deze overeenkomst die achter de rug van de Veiligheidsraad en de Algemene Vergadering van de VN om gesloten werd door De Hoop Scheffer en Ban Ki-moon, die zich ten opzichte van de westerse belangen al even onderdanig opstelt als zijn voorganger, schreef de Russische pers: "Ruslands ambassadeur bij de NAVO, Dmitri Rozogin, maakte duidelijk dat er in het document met geen enkel woord gesproken wordt over een leidende rol van de VN in het handhaven van de stabiliteit in de wereld. De NAVO en de Verenigde Naties hebben een nieuw samenwerkingsakkoord gesloten dat alle VN-leden ten goede zou komen, maar ze wekken de woede van Rusland omdat het niet vooraf op de hoogte gebracht werd."[17]
Ook de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov was verrast door het akkoord en verontwaardigd verklaarde hij: "We wisten dat de secretarissen-generaal van de VN en de NAVO een overeenkomst aan het ontwerpen waren. We namen aan dat een concept ervan voorafgaand aan de ondertekening naar alle lidstaten zou gaan. Dit is echter nooit gebeurd." Lavrov beschuldigde De Hoop Scheffer en Ban Ki-moon ervan in het geniep te werk te gaan en de reglementen van de VN te schenden. Hij gaf aan dat hij het probleem met de secretaris-generaal Ban Ki-moon besproken had maar dat hij geen zinnige uitleg kreeg. "We vroegen wat dit alles te betekenen had, maar wachten nog steeds op antwoorden." [18]
Volgens een ander Russisch bericht: "Rusland heeft onlangs zijn ongenoegen te kennen gegeven over de stiekeme ondertekening van een samenwerkingsverband tussen de Vernigde Naties en de NAVO vorige maand. De Russische minister van Buitenlandse Zaken Lavrov beklaagde zich erover dat zijn land, een permanent lid van de VN-Veiligheidsraad, niet eens om advies gevraagd werd. Ook met andere VN-leden was niet overlegd, ondanks dat het document bepalingen bevat die hun belangen raken." [19]
Een derde bron citeert Andrei Nesterenko, een woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken. Hij benadrukt dat het "heimelijk gesloten pact de belangen van Moskou negeert" en dat er "grote vraagtekens te zetten zijn bij het optreden van enkele VN-medewerkers die de secretaris-generaal van dezelfde organisatie willen betrekken bij geheime operaties." [20]
Een nieuwsbron uit Azerbeidzjan meldt: "Als de overeenkomst alleen maar de huidige situatie bevestigt kan het verrassend genoemd worden dat de informatie niet gepubliceerd werd op de website van de NAVO die zelfs een apart gedeelte heeft over de relatie tussen de NAVO en de VN. Dit nieuwe feit zorgt ervoor dat Rusland de NAVO als een vijandig blok zal blijven beschouwen." [21] Nogmaals volgens Rogozin zou de NAVO de universele rol van de VN moeten erkennen en deze niet willen overnemen. [22]
In zijn artikel stelt Hans von Sponeck zich verschillende vragen: "Is het akkoord tussen de VN en de NAVO - een militair bondgenootschap dat beschikt over kernwapens - niet in strijd met artikel 2 van het Handvest van de Verenigde Naties, waarin wordt geëist dat conflicten op een vreedzame manier opgelost worden? Kan er nog onderscheid worden gemaakt tussen missies van de VN en de NAVO als drie van de permanente leden van de Veiligheidsraad ook lid van de NAVO zijn? In hoeverre kan de NAVO in de toekomst vervolgd worden voor schendingen van de internationale wetgeving? Is een organisatie die zonder VN-mandaat in 1999 onwettige bombardementen uitvoerde wel een geschikte partner voor de Verenigde Naties?" [23]
Hij besluit met: "Elke beschouwing van het pact tussen de VN en de NAVO moet er rekening mee houden dat de NAVO een relikwie van de Koude Oorlog is en dat de NAVO als westers bondgenootschap door de andere 166 leden van de VN met aanzienlijk wantrouwen bekeken wordt. Ook dient men te beseffen dat het een van de eerste doelstellingen van de NAVO is om met militaire middelen haar politieke macht te handhaven en de energievoorziening te garanderen, ten koste van andere VN-lidstaten. Tenslotte moet men zich realiseren dat de Verenigde Staten, een van de oprichters van de NAVO, de VN meer dan eens op gewetenloze wijze vernederd hebben door het overtreden van de internationale wetten.
Het is absoluut nodig dat een of meer VN-lidstaten het Internationale Strafhof vragen om een uitspraak te doen over het pact tussen de VN en de NAVO van 23 september 2008, in overeenstemming met de statuten van het hof. De wereldbevolking heeft het recht om een dergelijke uitspraak te vragen en ze heeft ook het recht op een antwoord."
Eind november vorig jaar, slechts enkele weken nadat de Georgische president Mikheil Saakasjvili een militaire aanval begon op Zuid-Ossetië die leidde tot een vijf dagen durende oorlog met Rusland, schreef een krant uit New York dat Ruslands conflict met het Westen aan het 'escaleren' was: "De Russische minister van Buitenlandse Zaken Lavrov beschuldigt het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties van samenwerking met de financier George Soros om Mikheil Saakasjvili het presidentschap in Georgië te bezorgen." [24]
Lavrov gebruikte de volgende woorden: "Over de financiële bronnen die aangeboord zijn om de activiteiten van de Georgische leiding te betalen heb ik veel geruchten en berichten gehoord die nu gecontroleerd en geverifieerd worden. Ik ben ervan overtuigd dat George Soros op enig moment in het verleden leden van de Georgische regering heeft betaald. Nu hoor ik dat fondsen van de Verenigde Naties voor dit doel gebruikt worden. Dit moet uitgezocht worden. Het voornaamste is dat de regels van de Verenigde Naties en al haar afdelingen en fondsen niet geschonden mogen worden. Het mag niet gebeuren dat iemand de organisatie privatiseert." [25]
Lavrov en zijn collega's zouden niet diep hoeven te spitten om achter de waarheid te komen. Vijf jaar geleden stond er een verslag op een belangrijke Engelstalige Georgische website:
Het 'Capacity Building Fund' (CBF) dat opgezet werd met financiële steun van het VN-ontwikkelingsprogramma en de filantropische miljardair George Soros om bij te dragen aan de staatshervormingen in Georgië breidt zijn activiteiten uit en zal de salarissen van Georgische functionarissen betalen. Tijdens een gezamenlijke persconferentie samen met Saakasjvili op het Wereld Economisch Forum (22 januari) kondigden Mark Malloch Brown, bestuurder van het VN-ontwikkelingsprogramma en George Soros de oprichting van een CBF aan. "In totaal zullen vijfduizend overheidsfunctionarissen hun salaris uit dit fonds ontvangen. De nadruk zal echter liggen op de ordehandhavers", zei de directeur van het fonds Kote Kublasjvili tegenover Civil Georgia. [26]
De eerder genoemde Amerikaanse krant herinnerde zijn lezers er ook aan dat Soros' organisatie OSI (Open Society Institute) veel van haar prodemocratische activiteiten concentreert in voormalige Sovjetrepublieken, op leiders en hun nationalistische aanhang die beloofd hebben de banden met Moskou te verbreken. Volgens deze krant ontvangen de Georgische president, de premier en de parlementsvoorzitter maandelijks een bonus van 1500 dollar, ministers 1200 en staatssecretarissen 700. Dit programma werd opgezet door Soros' OSI, dat 1 miljoen dollar doneerde, naast de 500.000 dollar van het VN-ontwikkelingsprogramma. [27]
Zoals een reeks voorbeelden zal aantonen zijn de verhoudingen tussen de op Amerikaanse leest geschoeide niet-gouvernementele organisaties en denktanks, het ministerie van Defensie en het NAVO-hoofdkwartier in Brussel niet alleen hecht en hartelijk te noemen maar zelfs incestueus. Belangrijke figuren stappen over van de ene naar de andere organisatie zonder dat ze een maandsalaris hoeven te missen.
De Amerikaanse beursspeculant Soros en het vroegere Amerikaanse staatshoofd werkten in perfecte eendracht samen als het ging om Georgië en het algemene doel: Rusland isoleren en omsingelen door regimes die het land vijandig gezind zijn. (wordt vervolgd)
[16] Ibid,
[17] Russia Today, 9 oktober 2008,
[18] Ibid,
[19] Voice of Russia, 13 oktober 2008,
[20] Voice of Russia, 9 oktober 2008,
[21] Trend News Agency, 14 oktober 2008,
[22] Russia Today, 9 oktober 2008,
[23] Current Concerns, 13 februari 2009
[24] New York Sun, 30 september 2008
[25] The Permanent Mission of Russia to NATO, 2 oktober 2008
[26] Civil Georgia, 22 maart 2004
[27] New York Sun, 30 september 30, 2008
Bron: Global Research, 27 mei 2009, vertaling Frans Willems.