Wil van der Klift
"De kranten staan bol met onderzoeken over de gigantische hoeveelheid mensen die op dit moment in deze tijd van recessie piekeren." Zo begint een advertentietekst die een boek tegen piekeren aanprijst. Natuurlijk hebben veel mensen zorgen over hun toekomst en die van hun (klein)kinderen. We maken de diepste financiële en economische crisis sinds de jaren dertig van de vorige eeuw mee.
De gevolgen van deze kapitalistische crisis trachten de politieke handlangers van het kapitaal, linksom of rechtsom, af te wentelen op de schouders van de werkenden en uitkeringsgerechtigden. Genoeg reden dus om het af en toe Spaans benauwd te krijgen. Genoeg ook om over te piekeren.
Maar uiteraard moet nadenken en bezorgd zijn ergens anders toe leiden dan apathie en nog meer piekeren. Het gaat om het oplossen van problemen, het vinden van antwoorden op vraagstukken. Dat is overigens nog iets anders dan elk probleem een uitdaging noemen. In de klassenmaatschappij waarin wij leven worden de meeste problemen veroorzaakt door de heersende klasse die op alle mogelijke manieren probeert de gevolgen van haar - op winst en eigenbelang - gerichte handelen af te schuiven op de rest van de bevolking.
Een goed voorbeeld is het gezever van de koningin - uiteraard in overleg met de regering - over de noodzaak van bereidheid tot verandering, terwijl de familie op alle mogelijke manieren bezig is haar eigen belangen zeker te stellen. De eerdere kritiek op de eerste postbusfirma van prinses Christina heeft in ieder geval niet tot enige verandering geleid. In de zomer is er een tweede firma opgericht, beheerd door Paleis Noordeinde. Het zoeken naar leuke optrekjes in Mozambique en Argentinië gaat ondanks de crisis ook gewoon door. De gevolgen van de crisis gaan kennelijk de paleisdeuren gewoon voorbij. Goed voorbeeld doet trouwens goed volgen. Als u nog geen stappen heeft ondernomen om belastingen te ontwijken bent u kennelijk een dief van uw eigen portemonnee.
"Je kunt een probleem niet oplossen met de denkwijze die het heeft veroorzaakt", merkte Albert Einstein ooit op. Piekeren kun je niet oplossen met commercials voor boeken over piekeren en de oorzaken van de zorgen van veel mensen kun je niet oplossen met de gebruikelijke kapitalistische antwoorden. Het chaotische gebabbel over de Miljoenennota maakt dat weer eens duidelijk. Een stortvloed van nietszeggende argumenten werd door regeringspartijen en de meeste 'oppositiepartijen' over de bevolking uitgestort. Van regeringszijde in een poging om de aangekondigde maatregelen zoveel mogelijk los te koppelen van de veroorzakers, om de crisis te misbruiken voor het doorvoeren van bezuinigingen die men toch al van plan was en om de bezuinigingen zoveel mogelijk door te schuiven tot na de komende verkiezingen. Van de zijde van de 'oppositie' om niet te tonen dat haar 'tegen'maatregelen slechts varianten zijn van hetzelfde laken en pak als van de regering.
Er blijft niets anders over dan daadwerkelijk in verzet te komen. Piekeren helpt niet, knokken wel.