Rick Rozoff
Tien jaar geleden werd het de wereld voor het eerst duidelijk dat er in de voornaamste westerse hoofdsteden stappen werden ondernomen om de Verenigde Naties te omzeilen, te ondermijnen en uiteindelijk te vervangen. Men was van mening dat er niet altijd op de VN gerekend kon worden als er opgetreden moest worden volgens de dictaten van de Verenigde Staten en hun NAVO-bondgenoten.
In maart 2007 sprak de Amerikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken, John Rood, over Washington's hardnekkige streven naar een wereldwijd rakettenschild. Een dergelijk rakettenschild zou het afschrikkend vermogen of de mogelijkheid om terug te slaan van andere landen (Rusland, China) neutraliseren. Dit zou beschouwd kunnen worden als een uitnodiging om als eerste toe te slaan. Volgens Rood zouden geplande raketschilden in Polen en Tsjechië "geïntegreerd worden in bestaande radarsystemen in de Verenigde Staten en Groenland en met antiraketsystemen in Californië en Alaska." Hij voegde eraan toe dat er al "veertien landen betrokken zijn bij de plannen", waaronder Australië, Denemarken, Frankrijk, Duitsland, Italië, Israël, India, Japan, Nederland, Oekraïne en Taiwan. "Er bestaat overeenstemming tussen veel van deze landen om op regeringsniveau en op het gebied van het industriebeleid nauw samen te werken aan de raketdefensie."[35]
Het samenvallen van de niet-NAVO landen die genoemd werden als leden van een 'concert' of 'alliantie van democratieën en de landen die betrokken worden bij het wereldwijde raketschild is opvallend.
Ivo Daalder's voorganger als ambassadeur van de NAVO zei toen hij nog bij het Amerikaanse ministerie van Defensie werkte: "De NAVO is actief in Afghanistan, Irak en Darfur en werkt samen met landen die de waarden van de NAVO delen en die in staat zijn om bij te dragen tot de veiligheid, zoals Australië, Nieuw Zeeland, Zuid-Korea en Japan. We zouden graag nog nauwer met deze landen samenwerken. Sommige landen vinden dat ze vanuit geografisch oogpunt in de vuurlinie liggen. Deze, en ook andere landen hebben alleen belangstelling voor een defensiesysteem tegen korte- en middellangeafstandsraketten. Wat de VS betreft kan hier geen sprake van zijn, wij bekijken de raketdefensie op wereldwijde schaal." [36]
Om het voorafgaande te completeren is er ook nog de kwestie van 'Star Wars', oorlogsvoering in de ruimte. In november riep Rusland bij de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties andere "VN-landen op om zich achter het moratorium op wapens in de ruimte te scharen." Rusland's ambassadeur bij de VN, Vitaly Churkin, wees erop dat op Rusland's initiatief al veel resoluties waren aangenomen om een wapenwedloop in de ruimte te voorkomen. Het enige land dat nu weigerde een nieuwe resolutie aan te nemen waren de Verenigde Staten.' [37]
"Washington heeft dan ook plannen om een antiraketsysteem in een baan rond de aarde te brengen en alleen Rusland zou hierop een antwoord kunnen hebben. In de VN hebben 166 landen voor Rusland's resolutie gestemd die moet zorgen voor meer transparantie en voor het opbouwen van vertrouwen als het gaat om activiteiten in de ruimte." [38]
Net zoals het geval is met vredesvraagstukken worden de Verenigde Naties ook hier door de VS en hun bondgenoten misbruikt om zwakkere landen te straffen. Als de VN zouden functioneren zoals ooit bedoeld werd en serieus zouden proberen de militarisering van de ruimte te verhinderen, zou de organisatie onmiddellijk terzijde geschoven worden door de 'Alliance of Democratic States', geleid door de NAVO.
Enkele dagen geleden gaf de Russische minister van Buitenlandse Zaken in Syrië nog uiting aan "de zorgen van Rusland over de wereldwijde missie van de NAVO, waarbij ze overal ter wereld kan ingrijpen zonder toestemming van de Veiligheidsraad."[40] Hij beschouwde dit als zeer negatief en een ondermijning van de internationale wetgeving en het VN-handvest.
Het idee voor de Verenigde Naties ontstond in het laatste jaar van de meest vernietigende en dodelijke oorlog die de wereld ooit zag, en de organisatie werd formeel opgericht twee maanden na de enige keer tot dusver dat er kernwapens gebruikt werden. Toch lijden de VN nog steeds aan kinderziekten. Vierenzestig jaar later zijn de belangrijkste overwinnaars van de Tweede Wereldoorlog nog steeds de vijf permanente leden van de Veiligheidsraad en alleen zij hebben een vetorecht. Drie van deze leden behoren tot de oprichters van de NAVO en allemaal beschikken ze over kernwapens. Dit is nauwelijks representatief voor de wereldbevolking te noemen. Geen enkel Afrikaans, Latijns-Amerikaans of land uit Oceanië heeft deze status.
De 192 leden tellende Algemene Vergadering wordt grotendeels veronachtzaamd ten faveure van de vijf permanente en tien wisselende leden van de Veiligheidsraad, om nog maar niet te spreken van belangrijke beslissingen op wereldniveau die zelfs achter de rug van permanente leden van de Veiligheidsraad genomen worden door de secretaris-generaal en andere functionarissen. Hierbij valt te denken aan de overeenkomst tussen de VN en de NAVO van afgelopen september.
De Algemene Vergadering vertegenwoordigt de wereldbevolking veel wezenlijker en legitiemer dan de tien leden die deel uitmaken van de Veiligheidsraad en moet daarom een veel grotere rol krijgen in alle beraadslagingen.
De Verenigde Naties moeten vernieuwd, versterkt en gedemocratiseerd worden. Nu ligt de nadruk onevenredig op het komen tot handelsverdragen, tot andere overeenkomsten die in dienst staan van de wereldhandel en op verdachte wijze overdragen van hele landstreken aan geïnteresseerde partijen. Voorbeelden hiervan zijn het olierijke schiereiland Bakassi dat aan Kameroen gegeven werd en het toewijzen van 2,2 miljoen vierkante kilometer van de rijke Zuidelijke IJszee aan Australië. De nadruk zou moeten komen te liggen op wat de belangrijkste doelstellingen van de VN zijn: alle mogelijke inspanningen verrichten om de gesel van de oorlog voorgoed uit te bannen.
De prestaties van de VN gedurende de afgelopen dertien jaar onder leiding van Kofi Anan en Ban Ki-moon zijn bedroevend. Er werden drie grote oorlogen uitgevochten door de Verenigde Staten en hun NAVO-bondgenoten. De eerste oorlog werd gevoerd tegen een van de oprichters van de VN, Joegoslavië. De VN deden geen enkele serieuze poging om deze te verhinderen of te beëindigen en legitimeerden de oorlog achteraf met verschillende resoluties. Zelfs de resoluties van na deze illegale oorlog worden met voeten getreden, ondermeer door de erkenning van de meeste NAVO-leden van de onwettige afscheiding van Kosovo van Servië, afgelopen februari. Dit gebeurde in schrille tegenspraak met Resolutie 1244 die de VN verplichten tot 'de erkenning van de soevereiniteit en de territoriale integriteit van de Federale Republiek Joegoslavië en andere landen in de regio, zoals vastgelegd in de akkoorden van Helsinki.'
De Verenigde Naties werden opgericht twee maanden na het einde van de Tweede Wereldoorlog, om een herhaling van de gruwelijkheden van deze oorlog te voorkomen. En hoewel de VN een veelheid aan problemen kennen zou de wereld er niet op vooruitgaan als de organisatie nog verder verzwakt, genegeerd en uitgehold zou worden door een steeds groter wordend militair blok dat al op twee continenten oorlog gevoerd heeft en dat zich tot doel gesteld heeft om de hele wereld te doordringen en te domineren.
Bron: Global Research, 27 mei 2009, vertaling Frans Willems.