Interview met twee voormalige VS-soldaten

Eva Golinger *

Interview met Josh Simpson en Benji Lewis, twee voormalige VS-soldaten die vochten in de oorlog in Irak en nu publiekelijk stelling nemen tegen Washington's 'Global War on Terror'. Dit interview is afgenomen tijdens hun eerste bezoek aan Venezuela, met een anti-oorlog en provrede-delegatie van de Portland Latin America Solidarity Coalition.

Eva Golinger (EG):

"Waarom zijn jullie in het leger van de Verenigde Staten gegaan?"

Josh:

Ik was echt geïnteresseerd in geschiedenis, op een patriottische manier, de Tweede Wereldoorlog, Vietnam."

EG:

"Een romantische kijk?"

Josh:

"Ja, zelfs Vietnam, ik dacht dat het een eenmalige gebeurtenis was. Ik wist niets over de inmenging van de CIA in Latijns-Amerika, of over Mossadegh. Dat is normaal, de meeste mensen in de VS weten niets over zulke zaken, zeker niet op je 17e. Ik ging ook bij het leger om economische redenen. Ik volgde de basistraining sinds juli 2001, toen 11 september plaatsvond en alles veranderde."

EG:

"Wat dacht je toen?"

Josh:

"Ik was zenuwachtig maar ook opgewonden. Ik had het geluk bij het leger te gaan terwijl er iets groots in de geschiedenis gebeurde. Ik begreep niet waarom de gebeurtenissen op 11 september plaatsvonden, waarom we werden aangevallen. Ik dacht dat sommige mensen ons gewoon haatten omdat we Amerikanen waren. Als ik voor mijn land de oorlog in zou moeten dan was ik daar helemaal klaar voor. Uiteindelijk ging ik niet naar Afghanistan, omdat ik onderdeel was van de tweede aanvalsbrigade en tegen de tijd dat ik naar Irak uitgezonden werd was ik al tegen de oorlog. Nu geloof ik dat het allemaal imperialistische oorlogen zijn. Maar toen steunde ik de oorlog weliswaar niet meer maar dacht dat ik toch moest gaan, ik wist niet dat er mensen waren die zich daartegen verzetten."

EG:

"Bedoel je soldaten die zich verzetten of mensen die tegen de oorlog waren?"

Josh:

"Ik wist niet dat er een anti-oorlogsbeweging bestond. Ik was gelegerd in een militaire basis in de woestijn in Californië, en in het leger wisten we niet dat er in de VS een grote oppositiebeweging was tegen de oorlog, de media gaven daar geen informatie over. Ik denk dat er in de VS tactische fouten zijn gemaakt door de anti-oorlogsbeweging. Als mensen schepen hadden tegengehouden die de havens uitvoeren met militaire voorraden in plaats van alleen maar demonstreren op straat; als mensen spoorwegen en havens hadden geblokkeerd, dan zou deze oorlog nooit zijn begonnen."

EG:

"Benji, waarom ben jij bij het leger gegaan?"

Benji:

"Ik kom uit een militaire familie. Ik werd aangemoedigd door mijn ouders om bij het leger te gaan. In maart 2003 startte ik in het opleidingskamp van het Marinekorps. Ik was 17,5 jaar. Toen ik eenmaal bij het leger zat drong het tot me door dat het een slecht idee was en dacht: wat heb ik gedaan...?"

EG:

"Wanneer begon de oorlog?"

Benji:

"De invasie vond plaats toen ik in het opleidingskamp zat en we kregen videoclips daarvan te zien waar heavy metal-muziek onder was gezet om ons op te jutten. Het was verontrustend. In iedere les in het opleidingskamp lieten ze ons video's zien van mensen die werden beschoten en gedood, begeleid door heavy metal-muziek. En toen we Fallujah binnenvielen richtten de PSYOPS-eenheden (psychologische operaties) de speakers niet op de bewoners van Fallujah maar op ons, en speelden dezelfde muziek die we in het opleidingskamp te horen kregen. Ik herinner me heel duidelijk dat ik opgewonden en prikkelbaar was voordat we de stad binnenvielen. Het is mij duidelijk geworden dat militaire indoctrinatie veel dieper gaat dan het lijkt aan de buitenkant."

EG:

"Wanneer ben jij naar Irak gegaan, Josh?"

Josh:

"Van september 2004 tot september 2005."

EG:

"Wat dacht je toen je daarheen ging?"

Josh:

"Ik was tegen de oorlog maar dacht tegelijkertijd dat als we dan toch de oorlog al waren begonnen we die ook moesten uitzingen en moesten helpen met het opbouwen van het land. Het was moeilijk om erover na te denken. Ik had de leiding over verhoren in Irak. En 'Source Operations', waarbij naar bronnen werd gezocht waar belangrijke informatie te halen was. Ik was in Mosul in Irak. In Irak was 95 procent van de gevangenen en ondervraagden onschuldig. De verhoren zetten mensen tegen ons op. Als ze geen terrorist of opstandeling waren voorafgaand aan de verhoren dan zouden ze dat daarna wel worden! De reden dat 95 procent onschuldig was en toch in de gevangenis zat was dat de mate van het succes in Irak werd gemeten aan de hand van het aantal gedetineerden, anders dan tijdens de oorlog in Vietnam, waar het aantal slachtoffers werd geteld als maat voor succes. Het deed er niet toe of de gevangenen ook vrouwen of kinderen waren, of onschuldigen. Ik heb niet deelgenomen aan fysieke martelingen en het slaan van gevangenen. Maar ik was betrokken bij psychologische martelingen."

EG:

"Maar je wist dat fysieke martelingen plaatsvonden?"

Josh:

"Ik zag de slachtoffers van de martelingen. De kneuzingen en zweepslagen over hun hele lichaam moesten ergens vandaan komen. We stuurden de gevangenen naar het Iraakse leger en Koerdische milities die met ons samen- werkten en zij voerden de martelingen voor ons uit. Ik had mijn bedenkingen daarover, vooral omdat martelingen meestal niet de juiste informatie opleveren."

EG:

"Benji, jij was in Fallujah ten tijde van het Blackwater-schandaal?" **

Benji:

"Vlak daarna. Ik werd naar Fallujah uitgezonden en er was veel opwinding. het was direct na het Blackwater-schandaal en wij waren op een wraakmissie. Niemand vertelde ons wat er werkelijk gebeurd was, behalve dat VS-burgers waren gedood door Iraakse rebellen in Fallujah. Ik was opgewonden, omdat ik deel ging nemen aan een mortiereneenheid en eindelijk kon doen waarvoor ik getraind was, we gingen onze mortieren gebruiken. Wij dachten dat we naar Fallujah gingen om een opstand te neutraliseren, maar ze vertelden ons niet dat de hele stad al gedurende een week was gebombardeerd door de VS en dat een derde van de bevolking al was gevlucht of gedood. Ons werd verteld dat het een missie was om wraak te nemen. Wij wisten niet dat het Blackwater-huurlingen waren die waren gedood, ons werd verteld dat het gewoon VS-burgers waren. Verschillende marine bataljons werden losgelaten op de stad, vanuit iedere hoek. Het was een belegering. Duizenden van ons vielen Fallujah aan. We omsingelden de stad, sloten hun elektriciteit en water af, bombardeerden moskeeën."

EG:

"Het leger gaf de soldaten geen enkele informatie?"

Benji:

"Hearts and Minds is dubbele retoriek. Je moet eerst controle krijgen over de harten en hersenen van de troepen die deze gruweldaden verrichten, voordat je ze de oorlog instuurt. Je moet tegen ze liegen, anders kunje dergelijke oorlogen niet voeren."

EG:

"Hoe heb jij het verzet van de Iraakse bevolking geïnterpreteerd?"

Josh:

"Het waren terroristen, radicalen, islamitische fundamentalisten, geen mensen die voor hun land vochten. Dat is wat ons werd verteld."

Benji:

"De militaire indoctrinatie is zo geraffineerd, je wordt zelfs geïsoleerd van je eigen bataljon, je kan geen vragen stellen, het enige dat telt is jezelf en je bataljon beschermen. Je hebt het niet over politiek. Het eerste dat je wordt geleerd is om geen vragen te stellen, hou je gedachten voor jezelf."

EG:

"Wist je niet dat de oorlog om olie draaide?"

Benji:

"De enige reden waarom je daar bent is om de persoon links en rechts van je te beschermen. Iedereen wist van de olie maar je enige missie is in leven blijven en je vrienden in leven houden."

Josh:

"Je denkt dat je de Irakezen helpt. Dat is wat je wordt verteld."

EG:

"Waarom ben je uit het leger gegaan?"

Josh:

"Ik was in actieve dienst gedurende vijf jaar, daarna tekende ik bij voor drie jaar als reservist. Ik wilde niet terug naar Irak. Mij was verteld dat als je bij de reservisten ging je een mooie bonus zou krijgen en de eerste twee jaar niet zou worden opgeroepen. Ik was zo naïef te denken dat de oorlog in Irak binnen twee jaar voorbij zou zijn."

EG:

"Zou je bij de reservisten gaan en mensen trainen om deel te nemen aan de oorlog als je tegen de oorlog was?"

Josh:

"Ik praatte dat voor mezelf goed door te denken dat ik ze beschermde door ze goed te trainen. Ze moesten toch gaan. Maar er kwam een moment dat ik mezelf niet meer kon aankijken in de spiegel, ik walgde van mezelf. Ik was verstrikt in een moreel dilemma. Ik wilde trots zijn op mijn acties, trots op wat ik deed, maar eerlijk gezegd was ik dat niet. Ik begon in diezelfde periode met mijn studie. Ik studeerde politieke economie aan de Evergreen University, waar ik iets leerde over het VS-imperialisme."

EG:

"Wisten mensen in jouw klas dat je in het leger zat? Wat zeiden ze tegen je?"

Josh:

"Ja, ze wisten dat ik in het leger zat, maar wisten ook dat ik tegen de oorlog was."

Benji:

"De 'support the troops'-campagne had ieders beeldvorming veranderd."

Josh:

"Eerlijk gezegd ben ik tegen die campagne. Mensen zouden meer de confrontatie aan moeten gaan met de troepen."

EG:

"Zoals in Vietnam."

Benji:

"De 'support the troops'-campagne werd opgezet om indirecte acceptatie van de oorlog te bevorderen."

Josh:

"Mensen zijn bang om de troepen te bekritiseren, dat wordt beschouwd als de ergste laster ter wereld. Maar als je nooit bekritiseerd wordt, dan zul je nooit weten dat wat je doet fout is."

Benji:

"Je kan de troepen niet bekritiseren. Ze zijn in het leger uit armoede, die kinderen doen het omdat ze geen andere uitweg hebben uit de armoede."

Josh:

"Maar je moet ze bekritiseren, omdat ze zullen zeggen dat ze alleen maar orders opvolgen, maar dat is nonsens, de nazi's volgden ook alleen maar orders op. Het leger is fascistisch, het is in de grond blind, onvoorwaardelijke gehoorzaamheid. Ze proberen je te vertellen dat blinde gehoorzaamheid een vorm van moed en heldhaftigheid is. Het is juist veel makkelijker om met de stroom mee te gaan dan ertegenin. Tijdens de periode inEvergreen leerde ik iets anders dan me verteld was in het leger. Ik kwam op het punt waar ik moreel gezien niet alleen maar tegen de oorlog kon zijn maar ook niet meer kon deelnemen aan het leger of andere soldaten kon trainen om mensen te doden in een racistische oorlog. In januari 2008 kreeg ik te horen dat ik weer uitgezonden zou worden naar Irak en ik besloot dat ik niet meer terug zou gaan. Ik nam al openlijk stelling tegen de oorlog en blokkeerde militaire transporten. Ik was actief in gerichte acties tegen de oorlog. Ik bouwde mee aan barricades in de straten van Olympia, om militaire zendingen tegen te houden die vanuit VS- havens vertrokken naar Irak. En voor de eerste keer had ik het gevoel dat ik vocht voor iets waar ik daadwerkelijk in geloofde. Ik moet huilen als ik eraan denk. Ik was vijf jaar in het leger en kreeg nooit de kans om te vechten voor iets waarin ik geloofde."

Benji:

"Terwijl dat de reden is waarvoor je in het leger gaat, om te vechten voor een zaak waar je in gelooft!"

Josh:

"Het feit dat ik eindelijk streed voor iets waarin ik geloofde, tegen de oorlog, was een geweldig gevoel. Ik sloot me aan bij de 'Iraq Veterans Against the War' en andere verzetsgroepen tegen de oorlog. Ik hielp met het opstarten van het GI koffiehuis, Coffee Strong. Het GI koffiehuis is vlakbij de militaire basis Fort Lewis in Washington."

EG:

"Benji, waarom heb jij het leger verlaten?"

Benji:

"Na mijn eerste stationering in Irak was ik gedesillusioneerd en na mijn tweede uitzending naar Irak was het duidelijk. We noemden onszelf 'bezetters'. Toen ik terugkwam van de tweede keer Irak was ik ervan overtuigd dat ik niet zou teruggaan. Ik meldde me aan als instructeur voor stadsgevechtseenheden en ik trainde verschillende eenheden. Een van mijn teams ging naar Haditha, waar ze honderden onschuldige Irakezen vermoordden in een exercitie van drie dagen. Dat heb ik op mijn geweten. En het is echt heel droevig, mensen in de marine gebruiken al cocaïne vóór hun ochtendoefeningen. Na een jaar besloot ik dat ik niet meer terug wilde naar Irak. Ik had er geen idee van dat er een verzetsbeweging tegen de oorlog was. Als je uit het leger stapt dan wil je het allemaal achter je laten. Dan wil je er niet over nadenken, het je niet herinneren, je wil alleen maar een eenvoudig, rustig leven. Ik verhuisde naar Oregon en ontmoette mensen van 'Veterans for Peace'. Ik hoorde dat je niet terug hoeft te gaan, dat je je kan verzetten. Ik sloot me aan bij 'Courage to Resist' en ging steeds meer activiteiten doen en sprak me uit tegen de oorlogen in Afghanistan en Irak."

EG:

"Waarom ben je naar Venezuela gekomen?"

Benji:

"Zuid-Amerika verkeert in de positie om de economische ineenstorting in de VS te weerstaan. We hebben ook plannen om een veiligheidsnet op te bouwen voor vrienden en mensen in de VS, voor het geval dat de VS in een nog grotere politiestaat veranderen. Als er een grotere oorlog onze aarde bedreigt dan moeten de mensen een kant kiezen en dit is de kant waar ik voor kies."

Josh:

"Venezuela is de plaats in de wereld waar er optimisme is. Dat land beweegt zich in een goede richting. In Venezuela gebeuren een heleboel goede dingen."

EG:

"Wat zou je zeggen tegen het Venezolaanse volk over de militaire opbouw van de BS in Colombia?"

Josh:

"Wees voorbereid. Buurt- en volksmilities zijn de effectiefste manieren om de VS te ontmoedigen, het werkt in Irak en Afghanistan. Mensen met geweren kunnen het altijd volhouden. Je kan het VS-leger niet verslaan met tanks en vliegtuigen, omdat zij daarvan meer hebben dan alle landen ter wereld bij elkaar. Leef volgens het credo 'socialisme of de dood!'" Het kapitalisme is in een vergaande staat van verval en zal gevaarlijk uithalen. We moeten het bestrijden op alle mogelijke manieren, het is de enige manier om te overleven. Als Venezuela zou worden aangevallen en als er een 'Abraham Lincoln Brigade' was om Venezuela te verdedigen, zou ik er als de wiedeweerga naar toe gaan."

Benji:

"Voor mij is het duidelijk dat de VS jagen op Latijns-Amerika. Latijns-Amerika is 'één grote bron' voor ze, dat is alles wat ze voor ogen hebben, ze zien de mensen als een plaag. Het enige waar de VS goed in zijn is het binnenvallen van andere landen, dat is de enige export die de VS nog hebben: invasies."

Josh:

"Het is de oorlog die nooit eindigt."

Profielen Josh Simpson, 27 jaar, voormalig sergeant in de Contraspionage Dienst van het VS-leger. Hij had de leiding over de verhoren en 'Source Opereations' in Mosul in Irak in 2004/2005. Zijn acties leidden indirect tot de dood van honderden Irakezen. Tegenwoordig is Josh de voorzitter van de 'Fort Lewis Vereniging van Irak Veteranen tegen de Oorlog' en is medeoprichter van Coffee Strong, een GI-koffieshop waar geprobeerd wordt soldaten te mobiliseren tegen de oorlog. Josh behaalde in 2008 zijn Bachelor's Degree in politieke economie van de Evergreen University, waar hij ook een Master's Degree voor lesgeven wil halen. Hij houdt toespraken door het hele land tegen de oorlog en het VS-imperialisme en is zeer actief in het voorkomen dat VS-schepen met militaire lading de VS verlaten. Benji Lewis, 24 jaar, is een exmarine-infanteriesoldaat, die twee keer werd uitgezonden naar Irak, beide keren in Fallujah, in 2004/2005. Zijn M-16 mortieren hebben meer dan 500 mensen gedood in Fallujah in een periode van drie maanden. Tegenwoordig is Benji een openlijke anti-oorlog, anti-overheersingactivist in Oregon. Hij is lid van 'Iraq Veterans Against the War' en 'Courage to Resist'. Ook hij houdt toespraken tegen de oorlog door het hele land en organiseert soldaten om zich te verzetten tegen uitzending naar Irak en Afghanistan. Benji studeert Engelse literatuur en filosofie aan het Lynn-Benton Community College in Corvallis, Oregon, en hij is van plan om Spaans te gaan leren.

* Eva Golinger is een Venezolaans-Amerikaanse advocate uit New York, die sinds 2005 in Venezuela woont, in Caracas. Ze is schrijver van onder meer de best-sellers 'The Chávez Code: Cracking US Intervention in Venezuela' (2006) en 'Bush vs. Chávez: Washington's War on Venezuela' (2007).

** Xe Services, voorheen bekend als Blackwater Worldwide en als Blackwater USA, opgericht in 1997, is een controversiële particuliere militaire uitvoerder die onder andere beveiliging en andere taken voor het (Amerikaanse) leger uitvoert. Blackwater Worldwide heeft een aanzienlijke en omstreden rol vervuld in de Irak-oorlog, waarbij ze vele miljoenen dollars heeft verdiend met verschillende beveiligingscontracten. Tussen 2005 en september 2007 was de veiligheidsstaf van Blackwater betrokken bij 195 schietincidenten waarbij vele Iraakse (burger)slachtoffers vielen, maar ook Blackwater medewerkers. In 163 gevallen schoot Blackwaterpersoneel als eerste. Op 31 maart 2004 vielen Irakezen een konvooi aan, waarbij vier werknemers van Blackwater door Irakezen werden gedood: hun lijken werden aan een brug over de Eufraat gehangen. Onder meer deze aanval leidde tot een aanval op de stad Fallujah (operatie Vigilant Resolve).(Bron: Wikipedia.nl)

Bron: http://www.chavezcode.com, september 2009, vertaling J.Bernaven.