Rinze Visser
Er zijn zo van die dingen waarvan je denkt: hoe kan dat? En als je dat denkt, dat je je dan afvraagt waarom niet meer mensen dan jijzelf zich afvragen hoe dat kan. En dat je dan weer denkt: misschien denken heel veel anderen wel zoals ik, maar lees of hoor je daar nooit over. Als de lezer zich nu afvraagt waar dit stuk nu wel over zal gaan, zal ik een paar van die dingen noemen.
Al weer een paar jaar geleden heeft een projectontwikkelaar op een open plek in het centrum van mijn woonplaats een gebouw neergezet. Winkels beneden, daar bovenop acht woningen, koopwoningen. Appartementen heet dat tegenwoordig. Prachtlocatie. Maar, na die paar jaar is er nog maar één van verkocht en bewoond. Alle reclames en alle open dagen ten spijt. In een andere straat zijn twee woningen gebouwd, herenhuizen genoemd. Van binnen nog niet afgebouwd. Wachten al een behoorlijke tijd op kopers/bewoners. Daarnaast zijn er nog appartementen/woningcomplexen in de maak. Grote borden kondigen dat al jaren aan. Tot nu toe zonder resultaten.
Dan een stad waar wij zo nu en dan met de bus doorheen reizen. Daar is een compleet bedrijventerrein tegen de vlakte gegooid. Grote borden kondigen aan dat hier bedrijfs- en kantoorruimte gebouwd zal worden en dat er gehuurd en gekocht kan worden. Het verhaal gaat dat de gesloopte panden niet zo goed liepen, leegstand en wisseling van gebruikers, en dat straks in een geheel nieuwe opzet, met een nieuwe eigentijdse uitstraling alles veel beter moet gaan. Zo vraag ik mij dan af: hoe kan zoiets? 'Materieel' idealisme in de economie..?
Is het dan zo dat er privépersonen en organisaties bulken van het geld en bereid zijn grote financiële risico's te lopen? Of dat ze vanuit kapitalistische slimheid de risico's spreiden en zo aan anderen overlaten? De lager geklasseerde hebzuchtigen ermee opzadelen zodat die later het financiële deksel op de neus krijgen, waardoor dan weer onderhoudende televisie zal ontstaan? 'Opgelicht' enzo, u kent dat wel. Of mag ik ook denken aan zwart geld dat node geparkeerd moet worden?
Miljoenen. Miljarden. Er wordt mee gestrooid als waren het pepernoten. Miljardentekorten. Complete landen zijn in problemen. Wie logisch nadenkt die moet wel tot de zichzelf tegensprekende maar toch juiste conclusie komen dat er gigantisch veel geld tekort is omdat er zo gigantisch veel geld is. Publieke armoede door private rijkdom. Er is zoveel rijkdom om te kunnen uitlenen, dat met rente terugbetaald moet worden! Daar hoeft niet om gebedeld te worden...! De terugbetaling aan de private geldschieters gebeurt door het volk, met name door dat deel over wiens rug de private gelduitleners/renteontvangers zoveel geld hebben kunnen vergaren. Aan de zogenaamde gezondmaking van de economie wordt aan de ene kant verloren in de vorm van uitkleding van zekerheden en bezuinigingen en aan de andere kant gewonnen door nog verdere ophoping van kapitalen.
Deze in burgerlijke zin simpele amateur-econoom zou, geheel in de geest van de burgerlijke criminaliteitsbestrijding kunnen zeggen: pluk ze! Pluk ze! Diegenen die schatten vergaard hebben zonder daarvoor enige fysieke of psychische inspanning geleverd te hebben!
En pluk niet die mensen door wier bestaan die private ophoping van geld heeft kunnen plaatsvinden! Dat zou een daad van sociale rechtvaardigheid zijn. Wat? Dat zou in deze tijd bijna een revolutionaire daad zijn! Nu gaat men uit van de kapitalistische rechtvaardigheid. Een rechtvaardigheid die haar basis vindt in de kapitalistische waarden en normen.
Schrijver dezes vindt dat er voor elke millimeter geknokt moet worden. Maar bedenk wel dat er na deze crisis niet weer een crisis komt. Dit is de laatste. De permanente crisis van het kapitalisme. Dat wat men in de toekomst een crisis zal noemen is slechts het verdwijnen van een korte opleving in de algemene crisis. Knokken voor elke millimeter moet dan ook gepaard gaan met de boodschap dat slechts het einde van het kapitalisme kan zorgen voor het inslaan van een andere weg. Een voor de mensheid noodzakelijke weg. Alleen socialisme, nu nog verguisd en bespot door velen, kan de mensheid redden van de totale normloosheid en ellende.