Redactie
De internationale financiële en economische crisis heeft in 2009 een bres geslagen in de Nederlandse overheidsfinanciën. De voorspellingen op Prinsjesdag (september 2008) werden door de praktijk ingehaald. Het verschil met de werkelijke cijfers was nooit eerder zo groot als in 2009.
De economie zou met 1 procent groeien, maar kromp in 2009 met 4 procent (een verschil van 5%). Het begrotingsoverschot zou 1,1 procent van het bruto binnenlands product (bbp) bedragen, maar bleek te veranderen in een enorm tekort van 5,3 procent (een verslechtering van 37 miljard euro). De staatsschuld groeide in een jaar tijd met 101 miljard euro, van 39,6 procent van het bbp naar 60,9 procent (Venezuela ongeveer 26%3!).
De cijfers die op de komende Prinsjesdag zullen worden gepresenteerd zullen zo mogelijk nog onwerkelijker worden. Mocht er de komende maanden al een regering kunnen worden gevormd dan staat al wel vast dat van een presentatie van een nieuw gezamenlijk programma op Prinsjesdag geen sprake kan zijn. In september wordt het dus vooralsnog luchtfietsen. Maar op basis van de huidige peilingen lijkt ons land te worden opgezadeld met een uiterst rechtse regering die zal trachten de crisis zoveel mogelijk af te wentelen op de schouders van de werkende klasse.
Maar aan de basis neemt het verzet toe. Een belangrijk signaal werd kortgeleden door het congres van de ABVAKABO FNV afgegeven. De nieuwe aanpak van de bonden middels het organizen is al tot het werkgeversbastion in de Haagse Malietoren doorgedrongen. Een groeiend deel van de georganiseerde werkende bevolking tekent verzet aan tegen de verdergaande uitholling van rechten, inkomen en voorzieningenniveau. De verhaaltjes over zoet na zuur en licht aan het einde van de tunnel staan steeds meer haaks op de werkelijkheid van blijvende en versnelde afbraak van het levenspeil. Het vertrouwen in de politieke bakerpraatjes en rechtse mediaverhalen over de noodzakelijkheid van steeds maar meer inleveren neemt zienderogen af. Waarom groeien voor sommigen de bomen wel door tot in de hemel en worden de bomen voor anderen steeds korter? Dat vragen mensen zich af. Nog slagen de verhalenvertellers erin om met verkeerde antwoorden op deze vragen te komen, maar de vragenstellers willen echte antwoorden, geen leugens en verdraaiingen.