De strijd van de TEKEL-arbeiders krijgt steun van de linkse krachten in Turkije (Foto: www.sol.org.tr).
Eda Yenil
Op 26 mei protesteerden, ondanks het afhaken van de vakbonden, de TEKEL-arbeiders op verschillende plaatsen in Turkije. Op 22 februari 2010 riepen de vakbonden op tot het organiseren van een nationale staking op 26 mei ter versterking van de protesten van TEKEL-arbeiders. De staking ging echter niet door. De al maanden geleden afgesproken nationale staking werd op het laatste moment door de vakbonden afgeblazen.
De vakbond Türk-Is legde een verklaring af waarin werd opgemerkt dat de vakbonden die onderdeel zijn van Türk-Is vrij zijn om te bepalen hoe ze willen vormgeven aan de staking. Zoals het voorlezen van de gezamenlijke tekst van 13:00 tot 14:00 uur op de werkplekken waar Türk-Is is georganiseerd. Maar van een algemene staking zou er geen sprake meer zijn.
De voorzitter van de vakbond Tek Gida-Is, Mustafa Türkel, heeft duidelijk gezegd dat met dit besluit niet het beoogde doel zal worden bereikt. De arbeiders stonden achter de staking en de werklozen hoopten dat die een verbetering zou brengen in hun situatie.
De vakbonden hebben echter de een na de ander verklaard dat zij geen nationale staking zullen organiseren. De TEKEL-arbeiders besloten daarop op 24 mei jl. het gebouw van de vakbond Türk-Is te bezetten en daar te beginnen aan een hongerstaking. Tekel-arbeiders hebben de voorzitter en andere bestuursleden van Türk-Is opgeroepen ontslag te nemen.
De vier grote federaties van vakbonden legden maar een paar dagen voordat de nationale staking zou beginnen een verklaring af waarin zij bekendmaakten dat de nationale staking niet zal worden georganiseerd omdat de omstandigheden zogenaamd zouden zijn verbeterd. Daarentegen hebben de arbeiders duidelijk gemaakt dat het bestuur van Türk-Is twee keuzes heeft: de leiding van de strijd op zich nemen of niet in de weg staan bij de strijd.
De oproep tot de organisatie van de nationale staking was bedoeld om de protesten van TEKEL-arbeiders te versterken. Nadat het besluit werd genomen waren de TEKEL-arbeiders bereid hun tenten af te breken en terug te gaan naar hun huizen, na 78 dagen te hebben geprotesteerd in Ankara.
Op 25 mei bezetten de arbeiders eerst in Istanbul daarna in Izmir en Samsun de gebouwen van de vakbond Türk-Is. In Adana, Ankara, Batman, Hatay, Nigde, Askisehir, Balikesir, Gaziantep, Urfa en Diyarbakir werd ook geprotesteerd. 'Algemene staking - Algemeen verzet' en 'Overal is TEKEL, overal is strijd' zijn de belangrijkste slogans die momenteel worden geroepen in verschillende steden in Turkije.
Maar ook 'Mijnwerkers zijn onsterfelijk' en 'AKP moordenaar' zijn slogans die vaak worden gehoord nadat 30 mijnwerkers stierven door een explosie in Zonguldak.
De verschillende protesten van de arbeiders worden onder andere georganiseerd door de vakbond Tek Gida-Is en gesteund door de Arbeiders Eenheid van het Patriottisch Front (YCIB), de Communistische Partij Turkije (TKP), de Partij voor Vrijheid en Democratie (ÖDP), de Socialistische Partij en de Turkse Arbeiderspartij (EMEP).
In totaal hebben 400 TEKEL-arbeiders een verklaring ondertekend waarin devakbonden worden opgeroepen om hun werk te doen. Daarmee werd geprotesteerd tegen de bestuurders van de vakbonden voor hun wangedrag. In hun verklaring stelden de arbeiders onder andere dat hun strijd niet beëindigd is en dat de vakbonden verplicht zijn om de leiding ervan op zich te nemen. De strijd gaat door, de arbeiders zullen niet opgeven. De bestuurders van de vakbonden hebben dan een belangrijk keuzemoment. Ze doen mee met arbeiders, of ze moeten verdwijnen.