Een kunstenaar legt de laatste hand aan een wandschildering voor gebruik bij de viering van 40 jaar Communistische Partij van de Filippijnen in 2008 in een van de door het Nieuwe Volksleger (NPA) bevrijde gebieden. (Foto: Bicol Photos)
Ang Bayan, Communistische Partij van de Filippijnen
Na de reactionaire verkiezingen zal Benigno "NoyNoy" Aquino III blijkbaar de volgende leider worden van de Filippijnse neokoloniale staat. Zijn presidentschap zal te maken krijgen met de landelijke toename van de revolutionaire strijd voor echte landhervorming en de bevrijding van de boerenmassa's uit de feodale onderdrukking.
Zodra op 30 juni Aquino de macht overneemt, zal het Filippijnse volk een oplossing eisen voor de langdurige fundamentele politieke en sociaaleconomische problemen waaronder het lijdt onder dit verrotte semikoloniale en semifeodale systeem.
Op de eerste plaats eist het Filippijnse volk de vervolging en bestraffing van vertrekkend president Gloria Arroyo en haar kliek wegens alle misdaden van hun bewind. Dat heeft Aquino III ook als verkiezingsbelofte gedaan. Het volk zal elk aarzelen van Aquino III om Gloria Arroyo en haar kliek, ondanks hun gekuip en gedraai, te arresteren, te vervolgen en te bestraffen, veroordelen.
Het presidentschap van Aquino III effent het pad voor het wederom aan de macht komen van de Aquino-Cojuangco hacendero clan. Zijn regime zal worden geconfronteerd met de schreeuw van de boerenmassa's om echte landhervorming en om gerechtigheid voor de slachtoffers van de massamoord op de Luisita Hacienda, en met de eis op te houden met het uitgeven van fictieve opties op grond via nep aandelen, maar over te gaan tot de onmiddellijke verdeling van het grondbezit van de Cojuangcos'.
Achter Aquino staan de buitenlandse ondernemers, de grootgrondbezitters, de grote compradores, de Aquino-Cojuangco familie (de zogenaamde "Kamag-anak Incorporated") en de pseudo-reformisten, die allemaal voorstander zijn van een neokoloniale, feodale en elitaire politiek. Nu reeds, nog voor ze werkelijk in het zadel zitten, zijn de verschillende facties van het Aquino-kamp al in een bittere strijd gewikkeld over wie de macht zal domineren, de schatkist mag leegroven en het volk mag uitbuiten.
De tegenstellingen en gewelddadige conflicten tussen de rivaliserende reactionaire facties spitsen zich nog verder toe als gevolg van de groeiende economische crisis, de dalende staatsinkomsten en de verheviging van de politieke conflicten. De crisis van het heersende politieke systeem moet zich wel verdiepen en versterken als Aquino III echt de macht wil uitoefenen en Arroyo achter de schermen de touwtjes in handen wil blijven houden om vervolging en bestraffing te voorkomen.
Het reactionaire marionettenregime zal heen en weer worden geschud door de tegenstellingen tussen de heersende klassen en de escalatie van het volksverzet.
Aquino III zal eveneens worden geconfronteerd met de patriottische eis tot beëindiging van de permanente aanwezigheid van Amerikaanse troepen op de Filippijnen en van de ongelijke verdragen met de VS. De patriottische krachten en het volk eisen dat er een einde komt aan de bemoeienissen van Amerikaanse troepen met de Filippijnse Strijdkrachten (AFP), met inbegrip van de rol van de VS in de planning en de uitvoering van de campagnes van de AFP tegen het anti-imperialistische, progressieve en democratische verzet.
De revolutionaire krachten verkeren in een uiterst gunstige positie om de revolutionaire strijd te intensiveren. Zij zullen het pad van de volksoorlog blijven volgen om de nationale en democratische aspiraties van het Filippijnse volk te verwezenlijken.