Manifest bericht met enige regelmaat over het onrecht dat vijf Cubaanse antiterroristen wordt aangedaan in de VS. Tegen de opsluiting van de vijf Cubanen die aanslagen tegen Cuba en Cubaanse onderdanen trachtten te voorkomen door in illustere Amerikaanse anti-Cubagroepen te infiltreren zal ook dit jaar weer worden gedemonstreerd. Illusies over positieve veranderingen onder Obama zijn allang in rook opgegaan. De situatie voor één van de 'vijf', Gerardo Hernández, wordt steeds slechter. Hieronder een kort overzicht. (*)
Ricardo Alarcón, voorzitter van het Cubaanse parlement, houdt de VS verantwoordelijk voor de slechte gezondheid van antiterrorist Gerardo Hernández, die sinds april lichamelijke problemen heeft. Hij vindt dat Gerardo onrecht wordt aangedaan door hem zonder enige aanleiding in eenzame opsluiting te plaatsen in de gevangenis van Victorville, Californië. Een bizarre situatie, waarbij de gevangene in een cel verblijft met slechte ventilatie via een kleine opening hoog in de muur. Die cel moet hij bovendien delen met een andere gevangene.
"De regering van de VS weet dat Gerardo fysieke klachten heeft waarvoor hij in april een medisch onderzoek vroeg. Op 20 juli werd hem uiteindelijk toegestaan contact te hebben met een arts. De volgende dag werd hij in afzondering geplaatst, waarin de temperatuur kon oplopen tot 35 graden, ondanks het feit dat geconstateerd werd dat hij aan verschillende niet- behandelde aandoeningen leed. Gerardo is mogelijk besmet door een bacterie die, volgens de dokter die hem onderzocht, circuleerde onder de gevangenisbevolking met voor sommigen zeer ernstige gevolgen. Ofschoon het onzeker is, daar er geen tests op hem zijn uitgevoerd. Verder heeft Gerardo problemen met zijn bloeddruk. Hij is jong, 45 jaar, maar hij leeft al gedurende bijna 12 jaar onder spanning."
Alarcón uitte zijn bezorgdheid over de gezondheid van deze antiterroristische strijder omdat hij geen medische zorg kreeg: "Wij hebben geprotesteerd bij het ministerie van Buitenlandse Zaken van de VS, maar kregen geen antwoord." Hij wees erop dat Gerardo geen contact kon hebben met zijn advocaten, juist op een tijdstip dat de beroepsprocedure aan de orde is, een situatie die eerder in zijn proces voorgekomen is. "Dit is bekend bij de VS- regering. Maar tot nu toe is hij onbereikbaar voor zijn advocaten, zonder contact, totaal geïsoleerd, is bovendien ziek en zijn lichamelijke gezondheid loopt gevaar", aldus Alarcón.
Het nationale comité in Los Angeles kreeg een melding van Gerardo's advocaat Leonard Weinglass, dat hij en advocaat Peter Schey de gevangenisdirectie belden met het verzoek om een consult te hebben met Gerardo op zaterdag 31 juli. De gevangenisdirectie deelde hun mee dat alleen een bezoek achter glas werd toegestaan.
Zelfs nu Gerardo een erkende Habeas Corpus Beroep heeft en hij noodzakelijk overleg moet hebben met zijn advocaten, worden Weinglass en Schey het recht ontzegd pen en papier, laat staan hun juridische documenten mee te brengen.
Weinglass: "Gisteren (30 juli jl, red. Man.) was de temperatuur in Victorville 38 graden. Gerardo en een andere gevangene bevonden zich in een cel van 2,5 bij 1 meter zonder airconditioning, terwijl zich vlakbij een lege cel met airco bevond. De opgegeven reden voor Gerardo's isolatie, volgens de gevangenisdirectie, is dat een brief van een onbekende persoon aan hem gericht een onbekend poeder bevatte. Gerardo heeft die brief nooit ontvangen. Als gevolg van dit incident werd iedereen geïsoleerd. Deze behandeling van Gerardo is compleet ongegrond." Op woensdag 4 augustus werd de eenzame opsluiting van Gerardo opgeheven. Op 7 augustus jl. schreef Gerardo Hernández een brief aan zijn supporters, die we hier ook afdrukken, waarin hij iedereen bedankt voor de massale steun. Hij zond een telefonische boodschap naar het nationale comité in Los Angeles die het op de website plaatste.
Ik bericht dit via de telefoon, daarom moet ik kort zijn. Ik zal niet alles kunnen zeggen wat ik zou willen. Gisterenmiddag werd ik vrijgelaten uit de strafcel even onverwacht als ik er 13 dagen geleden ingegooid werd. Ik vermoed dat er iets van mij onderzocht moest worden. Zo'n onderzoek kan tot 3 maanden duren en soms langer maar voor mij was het 13 dagen. Een bekende Cubaanse journalist zou zeggen: "trek je eigen conclusie".
Ik wil jullie allemaal mijn diepe dankbaarheid betuigen. Jullie weten dat het uiterst moeilijke dagen waren vanwege de ondraaglijke hitte en het gebrek aan frisse lucht. Maar jullie allen waren mijn zuurstof. Ik kan niet beter zeggen hoe belangrijk jullie solidaire inspanningen waren.
Dank aan alle compañeras en compañeros uit Cuba en overal ter wereld die hun stemmen verenigden om de situatie waarin ik mij bevond te veroordelen. Dank aan de instituten, organisaties en individuen die zich op een of andere manier hebben ingespannen om een eind te maken aan dit onrecht.
Aan onze president Raúl Castro die zich persoonlijk inzette. Aan de Cubaanse Nationale Assemblé en zijn voorzitter Ricardo Alarcón, een onvermoeibaar vechter voor de zaak van de Vijf. Dank aan mijn vier broeders die mij woorden van bemoediging zonden, die ook lijden en constant leven met het risico dezelfde wantoestand te moeten ondergaan.
En natuurlijk dank aan onze dierbare 'Commander in Chief' voor zulk een eer. Juist het privilege Fidel mijn naam te horen noemen maakt bijna dat ik dankbaar ben jegens degenen die mij deze eenzame opsluiting aangedaan hebben. Dank, Comandante, voor de verrassing u te horen en te zien, groot als altijd! Dank aan iedereen die opnieuw de kracht toonde van de solidariteit die ons zonder enige twijfel op een dag zal bevrijden. De strijd gaat door!
Vertaling berichten: Thomas Janssen.