USS George Washington (Foto: MaritimeQuest)
Rick Rozoff (*)
De aanvankelijk uitgestelde plannen van Washington voor marineoefeningen in de Gele Zee, dichtbij de Chinese territoriale wateren vorderen gestaag, nu de Verenigde Staten er op 9 juli bij de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties een verklaring doorheen hebben gekregen waarin het tot zinken brengen van een Zuid-Koreaans oorlogskorvet in maart veroordeeld wordt.
De gezamenlijke oefeningen met Zuid-Korea zullen volgens bronnen uit dit land gehouden worden aan beide zijden van het Koreaanse schiereiland; niet alleen in de Gele Zee zoals eerst de bedoeling was maar tevens in de Japanse Zee (in de Koreaanse pers worden deze wateren respectievelijk de Westelijke en de Oostelijke Zee genoemd). De bevestiging dat het door kernreactoren aangedreven vliegdekschip USS George Washington aan de oefeningen zal deelnemen heeft de bezorgdheid in Noordoost-Azië verder doen toenemen. De alarmbel wordt geluid, niet alleen over de Amerikaanse bedoelingen ten opzichte van de Democratische Volksrepubliek Korea (DVKR), maar eveneens over de intenties van de VS ten opzichte van China.
Een precieze datum voor de oorlogsspelletjes is nog niet aangekondigd maar men verwacht dat deze bekendgemaakt wordt zodra de Amerikaanse ministers van Buitenlandse Zaken en Defensie, Hillary Clinton en Robert Gates op 21 juli aankomen in de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoul (begonnen op 25 juli jl. in de Japanse Zee, red. Man).
Al wekenlang worden de marineoefeningen die door de VS geleid worden veroordeeld door Chinese diplomaten en militairen. Zij beschouwen de oefeningen als een bedreiging voor de Chinese nationale soevereiniteit en voor de vrede en stabiliteit in de regio.
De invloedrijke Chinese Global Times schreef op 12 juli: "Er bestaat de mogelijkheid dat Peking zich moet voorbereiden op het ergste. De uitgestelde Amerikaans/Zuid-Koreaanse marineoefeningen in de Gele Zee zijn nu gepland voor half juli. Volgens berichten in de media heeft een Amerikaans nucleair aangedreven vliegdekschip zijn basis in Japan verlaten en is het nu op weg naar de afgesproken locatie." [1]
De USS George Washington is een supervliegdekschip van bijna 100.000 ton en is permanent gestationeerd in het Japanse Yokusuka. "Dit vliegdekschip is het zesde in de Nimitz-klasse en werd in 1992 in gebruik genomen. Het telt een bemanning van 6250 koppen en biedt plaats aan ongeveer tachtig vliegtuigen, waaronder F/A-18 jachtbommenwerpers en E-2C Hawkeyes, maritieme AWACS-vliegtuigen." [2]
De F/A-18 Hornet is een supersonisch, multi-inzetbaar gevechtsvliegtuig (F/A staat voor Fighter/Attack). Een van de belangrijkste taken ervan is de vernietiging van de vijandelijke luchtverdediging. De E-2C Hawkeye wordt omschreven als de 'ogen en oren' van de Amerikaanse vloot en is uitgerust met een radarsysteem dat op zeer grote afstand vijandelijke vliegtuigen kan waarnemen.
"Naast de USS George Washington verwacht men dat een torpedobootjager voorzien van het Aegis-wapensysteem, een amfibisch landingsvaartuig, ongeveer vier KDX-II torpedobootjagers van 4500 ton, de 1800 ton zware Son Won-il-onderzeeër en F-15K-jachtvliegtuigen aan de oefeningen zullen deelnemen." [3] De torpedobootjagers en kruisers die uitgerust zijn met het Aegis-systeem hebben Standard Missile-3 luchtverdedigingsraketten aan boord. Deze maken deel uit van een antiraketsysteem rond de Grote Oceaan dat gecontroleerd wordt door de VS. Momenteel werken de VS, Japan, Zuid-Korea, Taiwan en Australië daarin samen. Uiteindelijk moet het een internationaal raketschild worden.
De F-15K ('Slam Eagle') is een zeer gesofisticeerd en veelzijdig jachtvliegtuig (geschikt voor luchtgevechten en aanvallen op de grond) dat door de VS aan Zuid-Korea geleverd werd.
De aanwezigheid van het Amerikaanse vliegdekschip en talloze Amerikaanse en Zuid-Koreaanse gevechtsvliegtuigen in de Gele Zee even buiten de Chinese kust en nabij de Russische kustlijn aan de Japanse Zee - als het ook daar wordt ingezet - heeft ervoor gezorgd dat de crisisdiplomatie in Noordoost-Azië op gang is gekomen.
De dreiging van een confrontatie is voortdurend gegroeid sinds het zinken van het Zuid-Koreaans korvet de Cheonan op 26 maart, met de dood van 46 bemanningsleden tot gevolg.
De Verenigde Staten organiseerden een onderzoek naar het incident waarbij Amerikaanse, Zuid-Koreaanse, Britse, Australische en Zweedse experts betrokken waren, maar geen onderzoekers uit China en Rusland, landen die grenzen aan het Koreaanse schiereiland. Op 20 mei bracht het onderzoeksteam een verslag uit, waaruit bleek dat een torpedo van de DVRK de oorzaak was van het zinken van de Cheonan. De DVRK ontkende de aantijging. Rusland en China, de landen die van het onderzoek uitgesloten waren hebben niet met de Amerikaanse beschuldiging ingestemd.
De Amerikaanse provocaties escaleerden hevig tijdens de G20-top in Toronto op 27 juni, toen de Amerikaanse president Barack Obama (naar eigen zeggen) een "openhartige" conversatie had met de Chinese president, Ju Jintao, waarin hij hem en zijn land beschuldigde van "opzettelijke blindheid" ten opzichte van het "agressieve gedrag" van de DVRK. Obama veegde zijn Chinese collega de mantel uit: "Ik ben van mening dat er een verschil is tussen terughoudendheid en opzettelijke blindheid met betrekking tot constante problemen." (Bij dezelfde gelegenheid prees Obama de Zuid-Koreaanse president Lee Myung-bak vanwege diens "buitengewone terughoudendheid".)
"Ik hoop dat ook president Hu zal erkennen dat Pyongyang bij deze gelegenheid ver over de schreef gegaan is", aldus Obama.
Het vermoeden van president Hu en de gehele Chinese regering dat de groeiende Amerikaanse dreiging niet exclusief (of zelfs helemaal niet) tegen de DVRK maar ook tegen China gericht is, valt alleszins te rechtvaardigen.
China is niet het enige land dat Washington ervan verdenkt het zinken van de Cheonan te gebruiken als voorwendsel om verdere geopolitieke doelen na te streven. Op 14 juli verklaarde de Russische minister van Buitenlandse Zaken, Sergej Lavrov, naar aanleiding van het incident en de nasleep ervan: "Ik ben van mening dat het op dit moment van het grootste belang is om kalm te blijven. We moeten agitatie en escalatie van emoties voorkomen en de voorwaarden scheppen om te komen tot een hervatting van het zeslandenoverleg" (met de DVRK, Zuid-Korea, China, Rusland, de VS en Japan). [4]
De verklaring van de VN-Veiligheidsraad van een week eerder (die niet de keiharde veroordeling van de DVRK was waarop de VS hadden aangedrongen) noemde hij evenwichtig: "Het is belangrijk dat niemand probeert om de onderzoeksresultaten te verdraaien."
Over de meest recente bevestiging van de DVRK dat het land nog steeds bereid was om het zinken van de Cheonan samen met Zuid-Korea te onderzoeken zei Lavrov: "Deze verklaring is niet nieuw. Al vanaf het begin heeft de DVRK bevestigd dat ze zou willen deelnemen aan het onderzoek. Naar verluidt waren beide partijen het eens over enige vorm van samenwerking." [5]
Op 27 juni verklaarde Obama: "Ons belangrijkste streven op dit moment is dat we via de VN-Veiligheidsraad klip-en-klaar duidelijk maken dat we van mening zijn dat de DVRK een agressieve houding aanneemt die onaanvaardbaar is voor de internationale gemeenschap"[6]. Met deze karakterisering van de "internationale gemeenschap" sloot hij niet alleen de DVRK maar ook China en Rusland uit.
De ernst en de urgentie van de groeiende Amerikaanse dreiging wordt verwoord in een recente column van Shen Dingli, de voorzitter van het Institute of International Studies en directeur van het Center for American Studies van de Fudan Universiteit in Sjanghai. Zijn commentaar eindigt met een beangstigende parallel en een onheilspellende waarschuwing:
"De VS en Zuid-Korea plannen deze maand gezamenlijke militaire oefeningen in de Gele Zee, waarbij het mogelijk is dat het Amerikaanse vliegdekschip George Washington wordt ingezet. Het houden van dergelijke oefeningen zo dichtbij de Chinese territoriale wateren heeft in China veel en terechte verontwaardiging gewekt. De Verenigde Staten en Zuid-Korea beargumenteren dat de oefeningen niet in de Chinese wateren plaatsvinden en dat China zich dus van commentaar moet onthouden. Desalniettemin, zelfs als de gezamenlijke oefeningen niet plaatsvinden in China's territoriale wateren, dan nog worden ze gehouden in de Gele Zee; midden in een zone waar China extreem veel economische belangen heeft. Gezien de zeer gesofisticeerde uitrusting van de George Washington betekent de aanwezigheid van het schip een reële potentiële dreiging voor het Chinese territorium. En ook al vinden de Amerikaans-Zuid-Koreaanse militaire oefeningen plaats buiten China's territorium, de aanvalskracht van dit nucleair aangedreven vliegdekschip vormt een ernstige bedreiging voor onze buurlanden.
De Verenigde Staten en Zuid-Korea hebben verklaard dat de militaire oefeningen gehouden worden om de DVRK af te schrikken na het zinken van het Zuid-Koreaanse korvet de Cheonan en de dood van 46 Zuid-Koreaanse bemanningsleden. De mogelijke betrokkenheid van de DVRK bij het zinken van de Cheonan is echter niet voldoende vastgesteld. Zuid-Korea stond vertegenwoordigers van de DVRK niet toe om hun zaak te bepleiten tegenover het bewijs van hun zogenaamde medeplichtigheid. Toen Zuid-Korea begon met het zogenaamde internationale onderzoek wees het de deelname van China en andere landen van de hand. Dit kwam de geloofwaardigheid van de zogenaamde bevindingen niet ten goede. Deze oefeningen zijn onnodig provocerend en zullen voor de VS en Zuid-Korea uiteindelijk averechtse consequenties hebben.
Tijdens de Cubacrisis in 1962 toen de Sovjet-Unie nucleaire raketten op het eiland wilde plaatsen maakten de VS bezwaar tegen de nabijheid van Sovjetwapens. Ondanks dat ze alleen door internationale wateren getransporteerd werden wierpen de VS een blokkade op om het opstellen ervan te verhinderen. "Nu de VS overwegen om hun supervliegdekschip in de Gele Zee in te zetten, zo dichtbij China, zou China dan niet hetzelfde gevoel hebben als de VS destijds toen de Sovjet-Unie raketten op Cuba wilde installeren?
Momenteel is China nog te onmachtig om zich militair te verzetten tegen dergelijke oefeningen, maar in geval van toekomstige provocaties behoort dit wel tot de mogelijkheden." [7]
Fidel Castro, de voormalige Cubaanse president en het enige nog levende staatshoofd dat destijds bij de Cubacrisis betrokken was, heeft onlangs herhaaldelijk ervoor gewaarschuwd dat een Amerikaanse/geallieeerde aanval op de DVRK (en Iran) zou kunnen leiden tot een regionaal conflict en zelfs tot een kernoorlog.
Een Chinese commentator wijdde vorige week uit over de dreiging die het vliegdekschip vlak buiten de Chinese kust zal vormen voor zijn land. Ook liet hij een ongezouten waarschuwing uitgaan: "De ongerustheid aan Chinese zijde zal enorm zijn als een Amerikaans vliegdekschip de zee binnenvaart die het Koreaanse schiereiland en China scheidt. Dit zou betekenen dat belangrijke steden zoals Dalian, Qingdao, Tianjin en zelfs Peking binnen het bereik van de Amerikaanse wapens komen te liggen. Op dit moment zal China waarschijnlijk niet reageren op het machtsvertoon van de Amerikaanse vloot die door de internationale wateren van de Gele Zee stoomt. Dit betekent echter niet dat de Chinese bevolking dit zal tolereren. Vroeger of later zullen de Verenigde Staten betalen voor alle schade die ze hun verhouding met de Chinezen toebrengen." [8]
Eerder al stuurden de VS twee atoomonderzeeërs met geleide raketten naar de omgeving van China - de USS Michigan naar Zuid-Korea en de USS Ohio naar de Filippijnen [9]. Ook dit droeg bij tot een groeiende ongerustheid aan Chinese zijde, evenals de Ankor Sentinel-oefeningen die nu aan de gang zijn. Aan deze door de VS geleide militaire oefeningen in Cambodja nemen meer dan 1000 militairen uit 26 landen deel, NAVO-landen (de VS, Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland en Italië), Aziatische NAVO-partners (onder meer India, Indonesië, Japan en Mongolië) en Australië. Mongolië, dat ingeklemd ligt tussen China en Rusland, wordt steeds meer geïntegreerd in het wereldwijde Amerikaanse militaire netwerk en levert zelfs troepen die onder NAVO-commando in Afghanistan dienen. [10]
"Dit is voor het eerst in de geschiedenis van het Cambodjaanse leger dat we zoveel landen verwelkomen voor militaire oefeningen", zei een Cambodjaanse generaal [11]. De Amerikaanse ambassadeur in Cambodja, Carol Rodley, verklaarde dat Washington het militaire bondgenoodschap met Cambodja graag wilde verstevigen. Angkor Sentinel beschouwde zij als een "unieke gelegenheid" om de vriendschap tussen beide landen te verdiepen. [12]
Agence France-Presse meldde: "De Verenigde Staten en Laos hebben toegezegd hun onderlinge samenwerking te intensiveren. Sinds de Vietnamoorlog hebben er geen gesprekken meer op een dergelijk hoog niveau plaatsgevonden. In een hernieuwde poging om de Amerikaanse invloed in Zuidoost-Azië te vergroten had de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Hillary Clinton, op 13 juli in Washington een ontmoeting met haar Laotiaanse collega Thongloun Sisoulith. Sisoulith, tevens viceminister-president, is de eerste belangrijke Laotiaanse regeringsvertegenwoordiger die de VS sinds 1975 bezoekt.
Philip Crowley, een woordvoerder van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken zei: "De Verenigde Staten hechten eraan om hun verhouding met Laos te verbeteren, als onderdeel van ons streven om onze betrokkenheid bij Zuidoost-Azië te vergroten." Agence France-Presse voegde daaraan toe: "De regering van president Barack Obama richt zich opnieuw op Zuidoost-Azië. Zeis van mening dat deze regio door de regering van Bush veronachtzaamd werd doordat de VS te veel in beslag werden genomen door de oorlogen in Irak en Afghanistan." [13]
Volgende week zal Clinton Afghanistan, Pakistan, Vietnam en Zuid-Korea bezoeken. De drie eerste landen grenzen aan China en Zuid-Korea ligt aan de overkant van de Gele Zee. Het Pentagon en de NAVO hebben zich comfortabel genesteld in Afghanistan, Pakistan en de Centraal-Aziatische republieken Kazachstan, Kirgizië en Tadzjikistan, vijf landen aan China's westgrens. [14]
Clinton zal Vietnam bezoeken om vergaderingen bij te wonen van de Association of Southeast Nations (ASEAN) en het Lower Mekong Initiative (bestaande uit Cambodje, Laos, Thailand en Vietnam).
Volgens Joe Yun, Vietnam-specialist van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, maakte Clinton al haar vierde reis naar Oost-Azië in één jaar: "Haar betrokkenheid toont het vitale belang van de regio rond de Grote Oceaan, en vooral van Zuidoost-Azië aan voor de toekomst van de Verenigde Staten."
Maleisië, een ander Zuidoost-Aziatisch land, heeft onlangs aangekondigd dat het voor het eerst militairen zal uitzenden om bij te dragen aan de NAVO-oorlog in Afghanistan, "om onze banden met de VS te verstevigen."
"Tijdens een ontmoeting in april sloten de Maleisische premier, Najib Razak, en de Amerikaanse president Obama een overeenkomst op het gebied van veiligheidskwesties om de relatie tussen beide landen te intensiveren." [15]
De minister-president van Singapore, Lee Hsien Loong, bracht onlangs een bezoek aan de luchtmachtbasis Mountain Home in de Amerikaanse staat Idaho waar 400 Singaporese piloten, andere militairen en hun families gestationeerd zijn. "Singaporese soldaten zullen de komende twintig jaar nog op de Amerikaanse basis verblijven." [16] Militairen uit Singapore zijn toegevoegd aan de NAVO-troepenmacht in Afghanistan en ook daar kunnen ze zich opmaken voor een lang verblijf.
Op dit moment nemen Maleisië en Singapore voor het eerst deel aan de gigantische door de Rim of the Pacific (RIMPAC) marineoefeningen in de Grote Oceaan, geleid door de Verenigde Staten. Deze oorlogsspelletjes zullen tot in augustus duren.
De al eerder genoemde Yun wijdde uit over de bedoelingen van de Amerikaanse "groeiende betrokkenheid" bij Zuidoost-Azië in het algemeen en Vietnam in het bijzonder: "We hechten vooral belang aan Vietnam omdat het land de voorzitter is van de ASEAN. Daardoor kan Vietnam leiderschap uitoefenen, ook in gevoelige kwesties zoals de aanval van de DVRK op het Zuid-Koreaanse schip de Cheonan. Ook zien we graag dat Vietnam zijn invloed aanwendt om in Birma aan te dringen op een oprechte dialoog, zodat de Birmese bevolking met de huidige regering kan samenwerken om vooruitgang te boeken. Ook moet er bij Birma op aangedrongen worden om resoluties 1718 en 1874 van de VN-Veiligheidsraad uit te voeren. Bovendien moet Birma tegenover de internationale gemeenschap transparant zijn over zijn betrekkingen met de DVRK." [17]
Ten zuiden van China wordt het gigantische buurland India steeds verder het universum van het Pentagon ingezogen. In februari 2005 werd het New Framework For The US-India Defense Relationship ondertekend. Dit bracht onder meer met zich mee dat India Amerikaanse oorlogsschepen, vliegtuigen en troepen mocht verwelkomen voor de jaarlijkse marineoefening Malabar, voor de Indiase kust. Afgelopen december maakte de Amerikaanse admiraal, Robert Willard, bekend dat het Pentagon en India "in bespreking zijn om hun gezamelijke Malabar-marineoefeningen met oorlogsschepen, vliegtuigen en mariniers nog grootscheepser op te zetten." [18] Bij de oefeningen werden dit jaar een Amerikaanse kruiser met geleide raketten, een fregat, twee torpedobootjagers en een snelle aanvalsonderzeeër ingezet.
In oktober vorig jaar namen meer dan 1000 Amerikaanse en Indiase militairen deel aan de Yudh Abhyas-oefeningen in India. Het was voor het eerst dat het Pentagon een Stryker-brigade buiten de oorlogsgebieden in Irak en Afghanistan ten tonele bracht. "De omvang en de reikwijdte van deze gezamenlijke oefeningen is ongeëvenaard", verklaarde een aanwezige Amerikaanse commandant. [19]
Volgens planning brengt president Obama in november een bezoek aan India. "Deze reis zal leiden tot een wapendeal ter hoogte van 5 miljard dollar... Waarnemers merken op dat de rol van India's grootste wapenleverancier verschuift van Rusland naar de Verenigde Staten." [20]
De wapenlevering omvat onder meer Patriot-onderscheppingsraketten. Hierdoor wordt India betrokken bij de overeenkomst over een raketschild die de VS ook al met Japan, Taiwan, Zuid-Korea en Australië in het Verre Oosten hebben. Volgens de voorgenomen deal zou Delhi ook de beschikking krijgen over Boeing C-17 militaire transporttoestellen. "Zodra India over de C-17's beschikt zal het transport van de troepen die aan de Chinese grens gelegerd zijn gemakkelijker worden. De wapendeal zal de verhouding tussen Washington en New Delhi ten goede komen en zal, bedoeld of niet, de invloed van China in de regio tegengaan." [21]
Onlangs hebben de VS ook leiding gegeven aan militaire oefeningen in Bangladesh en Oost-Timor. De jaarlijkse Khaan Quest-oefeningen onder bevel van de VS in Mongolië beginnen de volgende maand.
Volgens een recent artikel van een anonieme onderzoeker aan de Chinese militaire academie "zijn de Verenigde Staten minder terughoudend geworden in het aandringen op een Aziatische versie van de NAVO samen met hun bondgenoten in de regio. Op deze manier toont Washington zijn overduidelijke bedoelingen om China, waarvan de economische en strategische invloed op het wereldtoneel steeds belangrijker wordt, in toom te houden." [22]
Tegen deze achtergrond - Washington dat de laatste hand wil leggen aan een soort van Aziatische NAVO - wordt China nu uitgedaagd in de Gele Zee. De laatst geciteerde bron ging gedetailleerder in op het oprukken van de Verenigde Staten naar de Chinese grens:
"Het bereik van de Amerikaanse militaire operatie strekt zich uit tot meer dan 1000 kilometer. Dit betekent dat een Amerikaanse militaire missie in de zee voor Zuid-Korea een enorme bedreiging vormt voor China en andere landen langs de kust. Bovendien kunnen strategische doelen diep landinwaarts aangevallen worden.
De VS met hun onaantastbare militaire slagkracht hebben hun pogingen om hun strategische invloed in Oost-Azië te vergroten nooit onder stoelen of banken gestoken. Deze strategie heeft ervoor gezorgd dat Amerikaanse aanwezigheid en het aantal oorlogsschepen in de zeeën rond China geleidelijk aansterk gegroeid is." [23]
Over de marineoefeningen met de VS bevestigde de zegsman van het Zuid-Koreaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, Won Tae-jan, dat ze "ergens deze maand" zullen plaatsvinden: "Deze maand hebben we verschillende afspraken om te spreken over de veiligheidssituatie en over diplomatieke aangelegenheden. Het besluit over de oefeningen valt binnen het kader van deze besprekingen." [24]
China, dat met scherp schoot tijdens een marineoefening, "een staaltje onvervalst machtsvertoon met het oog op de Amerikaanse/Zuid-Koreaanse oefeningen in de Oost-Chinese Zee" lijkt nerveus te worden. "Het 97.000 ton zware vliegdekschip USS George Washington heeft een actieradius van 1000 kilometer en kan in de westelijke Gele Zee informatie verzamelen over China's militaire installaties in de kustregio's." [25]
De Amerikaanse legerkrant Stars and Stripes schreef op 14 juli: "Als direct antwoord op het tot zinken brengen van het Zuid-Koreaanse schip de Cheonan door de DVRK zullen de VS en Zuid-Korea volgende week, wanneer minister van Defensie, Robert Gates, en minister van Buitenlandse Zaken, Hillary Clinton, een bezoek brengen aan Seoul, overeenstemming bereiken over een nieuwe reeks marine- en luchtmachtoefeningen." [26]
Pentagon-woordvoerder Geoff Morrell zei: "Deze aankondiging is het resultaat van directe instructies van president Obama, die na de aanval nieuwe manieren zoekt om met Zuid-Korea samen te werken. Detais daarover wilde hij nog niet prijsgeven, alleen dat deze oefeningen zullen plaatsvinden in de Japanse en de Gele Zee."
In zijn eigen woorden zei Morrel: "We zijn nog niet bereid om precieze details over deze oefeningen bekend te maken, maar er zullen veel middelen worden ingezet en ze zullen in de nabije toekomst beginnen." [27]
Volgens de woordvoerder van het Pentagon zullen Gates en Clinton op 21 juli voor het eerst spreken met hun collega's, minister van Defensie Kim Tae-young en minister Yu Myung-hwan van Buitenlandse Zaken. "Waarschijnlijk zullen ze voorstellen over een reeks gezamenlijke militaire oefeningen bespreken en goedkeuren." [28]
Over de zorgen van de Chinezen omtrent de Amerikaanse opmars nabij hun kust zei Morrell: "Deze beslissingen worden door ons en door ons alleen gemaakt. Waar wij oefenen, wanneer, met wie en op welke manier, welke middelen we inzetten, enzovoort. Dit zijn allemaal beslissingen die gemaakt worden door de Amerikaanse marine, door het ministerie van Defensie en door de Amerikaanse regering." [29]
Het is onmogelijk dat dit confronterende, arrogante en onbehouwen taalgebruik niet op waarde geschat wordt in Peking. Ook zal het China niet ontgaan dat Lee Su-seok, een medewerker aan het Zuid-Koreaanse Institute for National Security Strategy, opmerkte dat "de aanwezigheid van een Amerikaans vliegdekschip in de Gele Zee mogelijk te maken zou kunnen hebben met plannen van de VS om Taiwan te verdedigen." [30]
Een mogelijk antwoord op de steeds driestere en avonturistische politiek van de Verenigde Staten werd verwoord in een recent Chinees commentaar:
"Verschillende hooggeplaatste Chinese marineofficieren hebben de laatste tijd duidelijk gemaakt dat China niet lijdzaam zal toezien als de oefeningen gaande zijn. In dat geval zouden de VS immers gaan geloven dat China's verdedigingslinie maar heel smal is en dat de Amerikaanse vloot in de toekomst vrijelijk over de Gele Zee, de Oost-Chinese Zee en de Zuid-Chinese Zee zou kunnen varen."
Militaire experts waarschuwen voor de gevolgen als de gezamenlijke oefeningen inderdaad zullen plaatsvinden aan de westkust van Zuid-Korea. Chinese vliegtuigen en oorlogsschepen zullen de oefeningen waarschijnlijk van zo dichtbij mogelijk willen observeren. Als de militairen zich zo vlakbij elkaar bevinden in niet duidelijk afgebakende internationale wateren kan elke actie van de ander die als vijandig beschouwd wordt ongewild leiden tot een overhaaste reactie, hetgeen kan escaleren met onverwachte en ongeziene gevolgen.
"Er is maar een verkeerde beweging of een verkeerde interpretatie nodig om de best geplande militaire oefeningen te laten misgaan. De impact van een crisis op deze schaal zou gigantisch zijn. De onenigheid over de waarde van de yuan en elk handelsconflict van de afgelopen jaren tussen de VS en China zouden hierbij verbleken... De spanning neemt toe over de gezamenlijke Amerikaans/Zuid-Koreaanse oefeningen. Peking en Washington hebben echter nog tijd en manoeuvreerruimte om een mogelijk conflict in de Gele Zee te voorkomen." [31]
"Als de VS en Zuid-Korea welbewust op deze voet doorgaan met de controversiële militaire oefeningen zouden deze een uitdaging vormen voor de veiligheid van China. Uiteidelijk zouden ze een felle reactie uitlokken van de Chinese bevolking.
Vandaag is China niet meer het China van een eeuw geleden dat alleen maar kon buigen voor de imperialistische agressie. Na tientallen jaren ontwikkeling, vooral na het doorvoeren van hervormingen en de opendeurpolitiek is China de op twee na (inmiddels al op één na, red. Man.) grootste economie geworden. Het land beschikt over een modern leger dat uitstekend in staat is om zich te verdedigen.'[32]
Robert Gates en Hillary Clinton zullen op 21 juli in Seoul aankomen. Ze zullen stilstaan bij het begin van de Koreaanse oorlog zestig jaar geleden, een oorlog waarbij China na drie maanden betrokken werd.
Als er tijdens de ontmoeting van de twee Amerikaanse ministers met die uit Zuid-Korea, zoals de woordvoerder van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken verklaarde, inderdaad "goedkeuring gegeven wordt aan een reeks gezamenlijke militaire oefeningen van de VS en Zuid-Korea in de Gele Zee" [33] mag de wereld zich opmaken voor de dreiging van een tweede Koreaanse oorlog, een gewapend conflict tussen de Verenigde Staten en China.
Global Research/Stop NATO, 16 juli 2010, vertaling Frans Willems.