"Daar word je niet vrolijk van..."

Rinze Visser

Rinze Visser

Enkele weken geleden werd er in de gemeenteraad door de voorzitter aandacht besteed aan het feit dat ik veertig jaar deel uitmaak van de gemeenteraad van Lemsterland. Uiteraard bedank ik de burgemeester voor zijn behartigenswaardige woorden en ook allen uit de bevolking die mij er mee feliciteerden. Niet alleen zó lang raadslid, maar ook zó lang communistisch raadslid (1).

Namens mijn partij mag ik hier mijn dank uitspreken voor het vertrouwen onder de bevolking die dit langdurig volksvertegenwoordiger zijn mogelijk maakte. Mijn raadslidmaatschap heeft nooit slechts bestaan uit het bezoeken van vergaderingen en het daar uitspreken van politieke standpunten over vraagstukken die aan de orde waren. Veel meer nog uit het helpen van mensen die door de politiek gemangeld dreigden te worden of er voor te zorgen dat ze kregen waar ze recht op hadden. Vanuit die kennis en ervaring ook als raadslid politiek bedrijven, zo is dat het best te omschrijven.

Echter de laatste tijd zijn er dingen gebeurd waardoor bij mij enige weerzin is ontstaan waar het gaat om het officiële gedeelte van het raadslid zijn. De gang van zaken met betrekking tot het willen opheffen van onze gemeente Lemsterland door een fusie met twee andere gemeenten, heeft daar in niet geringe mate aan bijgedragen. Vooral hoe dat in zijn werk ging.

Stap voor stap is er, vaak buiten de openbaarheid om, onder het schijnheilig vasthouden aan de zelfstandigheid als het officiële zelfstandige gemeentestandpunt, soms langs zeer twijfelachtige weg, naar toe gewerkt. Van een zogenaamd ongedwongen samenzijn - met diner - van de fractievoorzitters van de drie gemeenten (ik heb geweigerd daaraan mee te doen) tot een brief van een aantal beleidsambtenaren aan de raad, waarin in feite een kort daarvoor tot stand gekomen raadsbesluit - samenwerken, geen fusie - werd afgeraden en een fusie werd bepleit.

Onze NCPN-fractie heeft hierop per brief gereageerd en ervoor gezorgd dat de ambtenarenbrief op de raadsagenda kwam. Wat een groot deel van de raad niet leuk vond. De brief waarin hun eigen standpunt bestreden werd kwam, zo blijkt achteraf, niet slecht uit.

Dat alles en nog meer vond plaats onder het officiële regime van het unaniem gedragen motto 'Lemsterland blijft een zelfstandige gemeente'. Dit politieke vreemdgaan van een meerderheid had tot resultaat dat alle inbreng van onze fractie en ook mijn persoonlijke inbreng, waarmee ik dacht anderen te hebben overtuigd, voor niets waren geweest. Er is veel 'ja' gezegd en 'nee' gedaan!

Nu zal een commissie, bestaande uit de fractievoorzitters van de drie gemeenteraden, het proces naar fusie begeleiden. Daarin zal dus een groot deel van hun tijd en energie worden gestoken in plaats van onder de mensen te werken. Bovendien vond een raadsmeerderheid het nodig de vergaderstructuur te veranderen, terwijl men zelf moest toegeven dat er aan de huidige structuur niets mankeerde. Mijn groeiende weerzin tegen dat alles zal mij er niet van weerhouden voor de mensen op te komen als dat nodig is. Dan maar wat minder van dat andere... En tot 'Meisje' (1): het écht bestaande ereburgerschap van Lemsterland zal verdwijnen bij gebrek aan 'Lemsterland'. Sneu voor Rintje Ritsma en nog een paar anderen...

Rinze Visser is fractievoorzitter NCPN Lemsterland.

1. NCPN-er Rinze Visser 40 jaar raadslid
   LEMMER NCPN-er Rinze Visser was tijdens de eerste raadsvergadering van de gemeente Lemsterland al 40 jaar raadslid. Hij werd op 9 juli 1970 benoemd en op 1 september 1970 geïnstalleerd. Visser werd voor dat feit tijdens de vergadering in de bloemen gezet. Burgemeester Stellingwerf tekende daarbij aan dat hij hoopte dat de NCPN-er nog jaren mag participeren in de gemeentepolitiek. Overigens had hij ook uitgezocht of Visser het langstzittende raadslid was dat nog steeds werkzaam was. Onderzoek bij de VNG had daar nog geen uitsluitsel over gegeven, maar volgens de burgervader komt Visser wel dicht in de buurt. (Bron: 'Zuid-Friesland', 1-9-2010).
2. EREBURGER
   LEMMER Rinze Visser, voorman van de NCPN en trouw raadslid was vorige week 40 jaar verbonden aan de gemeentepolitiek. Dit heuglijke feit werd gevierd met een bloemetje en een korte speech tijdens de raadsvergadering. Punt. Veertig jaar trouwe dienst en alleen een bloemetje en wat woorden. Ik vond het wat weinig. Want wat deze man allemaal al voor deze gemeenschap heeft gedaan verdient naar mijn bescheiden mening niet een bloemetje, maar een hele bloemenwinkel. Nee, een heel concern met bloemenvestigingen. Al veertig jaar lang slooft hij zich als geen ander uit in het nalezen en bestuderen van stukken, fietst hij door weer en wind om zich op de hoogte te stellen van allerlei ontwikkelingen en zorgt hij ervoor dat de minder bedeelden het beter krijgen. Uit zijn koker en die van zijn partijgenoten komt het besluit om in Lemsterland een balie voor de sociale dienst te houden, kunnen mensen iets meer bijverdienen dan landelijk is toegestaan als ze in een uitkeringssituatie zitten en door zijn toedoen krijgen meer mensen waar ze recht op hebben. In zijn Vrije tijd vult hij bovendien van alles voor hen in, heeft hij een luisterend oor en is een enorme steun en toeverlaat. Dus denk ik dan, mag het niet een onsje meer zijn? De Bokkingprijs kan de man al niet meer krijgen, want die is al vergeven. Een lintje van de Koningin lijkt me niet echt iets voor hem, maar er is toch ook nog wel iets anders te bedenken? Ereburger van Lemsterland of zo? Of hebben we zo'n prijs niet? Maar wat niet is, kan toch gewoon ingesteld worden. Ik draag hem in ieder geval bij deze voor als ereburger en als we dat nu massaal doen wordt hij het vanzelf.

Meisje

(Bron: 'Zuid-Friesland/Meimeringen', 8-9-2010)