Rinze Visser
"De maatschappij is steeds complexer en ontwikkelt zich in een steeds sneller tempo. Dit dwingt gemeenten om continu na te denken over het doelmatig uitvoeren van hun taken. Want wat op het ene moment nog adequaat is, is op het andere moment al weer achterhaald. Ook in Fryslân staan bestuurlijke ontwikkelingen de laatste tijd sterk in de schijnwerpers. Versterking van de bestuurskracht is daarbij het motto". Einde citaat. Mooie woorden?
Zeker wel woorden met de pretentie van uitstraling van kracht en doelgerichtheid. Het gaat hierom het citaat van het begin van de inleiding tot het 'ontwerp herindelingsadvies' richting een fusie van onze gemeente met twee buurgemeenten, onder het kopje 'doelstelling'.
Maar maken bij nadere beschouwing deze 'mooie woorden', deze zoveel kracht uitstralende woorden die pretentie ook waar? Wordt er in deze woorden niet het willoos drijven op de golven van de kapitalistische marktontwikkeling toegegeven? Wordt ermee niet aangegeven dat men zich nog slechts bewust is van het bewusteloos zijn? Zelfs waar men zelf nog bewust wil handelen wordt dit handelen gezien als een gevolg van iets dat 'ons' overkomt. Het zijn immers de schijnwerpers waarin de ontwikkelingen staan; alsof men niet zelf heeft meegewerkt aan dat wat door die schijnwerpers zo helder te zien is...
Dit is er slechts één voorbeeld van hoe mensen, en vooral hun geesten, gemanipuleerd worden, geïndoctrineerd worden om zich willoos neer te leggen bij die ontwikkelingen, dat er niet aan te ontkomen zou zijn. Heeft dat alles resultaat? Ja zeker! Wie goed luistert naar wat mensen zeggen over de gigantische bezuinigingsoperatie die op ons afkomt, die kan haast niet tot een andere conclusie komen.
Bijvoorbeeld: iedereen die er ook maar enigszins toe doet in de wereld van kunst en cultuur en ook bij de publieke omroepen - sectoren waar de sloopkogel met kracht op afkomt - heb ik horen zeggen dat er zeker bezuinigd moet worden, maar dat hun sector er onevenredig slecht vanaf komt. Hier en daar vang je de geluiden op van constructief mee willen denken met de slopers, met de destructieve krachten. Het scherpen van de creatieve geest, het koersen op sponsoring van de kunsten, enzovoort.
Mensen moeten zich van de propagandisten meer en meer instellen op een wereld, een leefmilieu, waar werkloosheid, soms massale werkloosheid een normaal verschijnsel is. Dat is de boodschap. Nu is dat onder het systeem van kapitalisme uiteraard een normaal verschijnsel, maar vooral is het de bedoeling dat kapitalisme, het naakte, van 'socialistische franje' ontdane kapitalisme, een normaal verschijnsel gevonden wordt. Mensen moeten leren, nee, gedwongen worden het zonder 'linkse hobby's' in de wereld proberen te redden. Dat alternatieven niet voorhanden zijn wordt er ingehamerd, daarbij verwijzend naar Noord-Korea en Cuba waar 'het kwaad' zou regeren en welke landen toch op hun laatste benen zouden lopen. Hiermee echter wel aangevend dat er buiten socialisme geen ander denkbaar alternatief is.
Om de tweedeling - de klassenmaatschappij - te verbloemen, uit de hoofden van de mensen te bannen, maakt men zich nog slechts zorgen om andere, dreigende tweedelingen. Die tussen mensen met werk en mensen zonder werk. Die tussen mensen met een minimuminkomen en die wat meer verdienen (opgehoopte rijkdommen staan nauwelijks ter discussie). Tussen mannen en vrouwen. Tussen autochtone Nederlanders en die met een buitenlandse etnische achtergrond. Tussen ouderen en jongeren. Tussen mensen uit 'goede' buurten en mensen in 'achterstandswijken'. Tussen laag en hoogopgeleiden. In intellectuele discussies wordt een deel van de Wilderskiezersaanhang ook wel de 'autochtone ex-arbeidersklasse' genoemd. Waarin de bedoeling van dit stuk in slechts een paar woorden beschreven wordt. Waarin het denken in allerlei tweedelingen samen met het niet meer bestaan van de tweedeling arbeid en kapitaal aangemoedigd wordt. Want als er geen arbeidersklasse meer bestaat ('ex'), dan kan er eigenlijk ook geen sprake meer zijn van kapitalisme...
De boodschap is: dit is onze wereld en daarmee zult u het moeten doen. (met excuus aan de Rijdende Rechter). Al gaat het nog zo slecht met u, het kan dan alleen maar beter. Zie alle kleine en grote rampen - ook crisis - als nieuwe kansen. Wees vooral flexibel en mobiel. Waar brood met boter is, daar is uw woonplaats. Tot het weer over is; weer nieuwe kansen, nieuwe uitdagingen... Wees avontuurlijk, want het systeem waarin u leeft, is één groot avontuur. Stel u in op meerdere economische levens. Het tijdperk van de romantiek is definitief voorbij en zal in de toekomstige geschiedenisboeken - voorzover die er zullen zijn - als achterlijk en slecht worden beschreven. Nogmaals: wees flexibel. Zowel fysiek als geestelijk...
Vraag: hoe kan men van mensen van wie men met alle kracht probeert de geest af te stompen tot een willoos werktuig van het wereldkapitalisme verlangen flexibel te zijn in het belang van datzelfde kapitalisme en het voortbestaan ervan? Ter voorkoming van een opleving van het socialisme? De verscherping van de geest, nodig om zich in dit systeem te handhaven, kan ook leiden tot inzicht in de wereldverhoudingen en tot verzet ertegen!