Op dinsdag 16 november jl. legde het personeel van TNT een dag het werk neer.
Wil van der Klift
Schrale tijden dwingen tot bezuinigingen. Dat was altijd al zo en nu dus weer. Je hebt immers magere en vette jaren, goede en slechte. Kan verkeren nietwaar! Alhoewel de economie zich met ups en downs iets lijkt te herstellen is er nog steeds sprake van een voortdurende crisis en kan de economische groei zo weer in het tegendeel omslaan. Dan maar wat minder uitgeven aan cultuur, ontwikkelingshulp en andere elitaire linkse hobby's. Maar waar zitten eigenlijk de echte schuldigen?
Dag in dag uit worden dezelfde verhalen verkocht als waarheid, als feiten. Als we de boodschap geloven moeten we gewoon met z'n allen een stapje terugdoen. De broekriem even aantrekken en wachten op economisch betere tijden. Samen uit, samen thuis, samen komen we er wel uit... en vooral de jongeren niet vergeten. Die dreigen helemaal de dupe te worden, zeker op termijn. Dus laat de ouderen opkomen voor de jongeren, laat de immigranten thuisblijven en stop internationale steun.
Nu kun je bij die steun ook dikke vraagtekens zetten. Hoeveel geld bereikt ook echt de bevolking van het gesteunde land? Gaat het niet meer om geld dat doelbewust wordt ingezet om de infrastructuur in het beoogde land te verbeteren voor 'onze' multinationals? Dus om volgzame, omkoopbare regeringen te installeren die doen wat de multinationals willen? Ja, en dat kost geld.
Gaat het niet om het aanleggen van wegen en andere middelen om de grondstoffen snel en goedkoop te kunnen vervoeren? Om een bevolking op te leiden die minstens over de noodzakelijke kennis en vaardigheden beschikt om behulpzaam te zijn bij het plunderen van die grondstoffen?
Dus welk deel van het ontwikkelingsgeld is nu echt in het voordeel van de bevolking en wat stroomt rijkelijk terug in de kassen van de betrokken multinationals? Het gaat niet alleen om de hoogte van het bedrag dat de belastingbetaler de multinationals schenkt, maar ook om de vraag wié het geld en waaróm in zijn zak steekt en wat er dan uiteindelijk nog overblijft voor de gewone mensen.
Waar ook ter wereld, elders en in eigen land, moet die vraag steeds opnieuw worden gesteld. Wie stopt uiteindelijk het meeste van de door arbeid geproduceerde nationale en internationale koek in zijn zak? We zien in eigen land dat de inkomensverschillen steeds meer toenemen en dat het aandeel van de lonen en uitkeringen van de te verdelen koek al jaren kleiner wordt.
Bijna 60 procent van alle vermogens is in handen van 10 procent van de huishoudens. Hun vermogen is gemiddeld 634.000 euro. Het doorsnee vermogen per huishouden was begin vorig jaar 43.000 euro. Geen gering verschil! Sinds 2006 steeg het aantal mensen onder de grens van lage inkomens tot 8 procent. Ruim een kwart van de bevolking moet rondkomen van inkomens tussen de 15.000 en 20.000 euro per jaar. Een kleine groep (3%) heeft (veel) meer dan 50.000 euro.
Uit deze cijfers blijkt dat een klein deel van de bevolking over het grootste deel van inkomen en vermogens beschikt. De kloof tussen arm en rijk nam de laatste decennia steeds meer toe. Dat is ook duidelijk te zien aan de toename van het aandeel van de bedrijfswinsten in de economische koek.Ondernemers en aandeelhouders souperen nu meer dan 20 procent op en verwachten een groei naar 23 procent van het bbp.
De werknemers zaten sinds 1988 praktisch op de nullijn, als de lonen min de inflatie als maatstaf dienen. Het kapitaal was de afgelopen 25 jaar aan de macht, in Nederland en elders op de wereld. De vijanden van de werkenden en uitkeringsgerechtigden zijn niet de buitenlanders, de ouderen, de 'linkse kerk' of andere groepen in de samenleving. Haal het geld waar het zit: bij de rijken, de aandelengokkers, de multinationals die elders in de wereld over lijken gaan bij hun grondstoffenroof en uitbuitingspraktijken.
Daar zit de vijand niet in de wijk Oosterwei in Gouda. Dat zijn opgeklopte sensatieverhalen om die opgeblazen kikker, minister Opstelten, de kans te geven met zijn 'stadsmarinier' op de proppen te komen. Dit soort verhalen laten de werkelijke problemen onbesproken. In Gouda hebben Unilever en andere grote multinationals indertijd superwinsten gemaakt door gastarbeiders massaal in Marokko te ronselen en in Nederland uit te buiten en - nadat ze eerst met tientallen op kleine kamertjes hadden gezeten - in betonnen wijken (na enige jaren al betonrot) te dumpen.
In Gouda, zoals op veel andere plaatsen in ons land, heeft de belastingbetaler de collectieve voorzieningen voor het verblijf in Nederland betaald en streken de grote bedrijven de winsten op die ze maakten door buitenlandse werknemers massaal voor een appel en een ei in te zetten in hun productieprocessen. Laat de rijken, de couponknippers, de banken en grote industriëlen de crisis betalen. Geef de schuld niet aan andere slachtoffers van het kapitaal. Werk aan eenheid tussen werkenden en uitkeringsgerchtigden. Vind elkaar in de vakbeweging en kom in opstand tegen de bluffende vertegenwoordigers van de steeds brutaler wordende rechtse kerk!