(...) Maar het belangrijkste doen wij niet. Wij zorgen niet, of wij zorgen er bij lange na niet voldoende voor, dat de onderwijzer wordt verheven naar het niveau zonder hetwelk er van welke cultuur dan ook helemaal geen sprake kan zijn: noch van proletarische, noch ook maar van burgerlijke cultuur. Er moet worden gesproken over het half-Aziatische gebrek aan cultuur, waar wij tot nu toe niet uitgekomen zijn en waar wij ook niet uit zullen kunnen komen zonder serieuze inspanningen, hoewel wij daartoe de mogelijkheden hebben, want de volksmassa's zijn nergens zo geïnteresseerd in ware cultuur als bij ons: nergens worden de vraagstukken van deze cultuur zo diepgaand en consequent gesteld als bij ons; nergens, in geen enkel ander land, ligt de staatsmacht in handen van de arbeidersklasse, die voor de meerderheid de ontoereikendheid van haar, ik wil niet zeggen cultuur, maar van haar elementaire onderwijs uitmuntend begrijpt; en nergens is zij bereid om ter verbetering van haar situatie in dit opzicht zulke offers te brengen, en brengt zij ook werkelijk zulke offers, als bij ons (...)"
Uit:De laatste brieven en artikelen, Lenin, 1923.