25-11-2010
Beste kameraden,
Namens het Centraal Comité van de Palestijnse Communistische Partij groet ik [2] jullie. Wij zijn blij te mogen deelnemen aan het 21e congres van jullie partij AKEL en wensen jullie succes bij het realiseren van de congresdoelen. Die staan in het teken van het herstel van de eenheid in jullie land en de verwerkelijking van de idealen waarvoor communisten overal in de wereld strijden: een menselijke samenleving zonder uitbuiting van de ene mens door de andere en - ook in Cyprus - vrede tussen de volkeren, met garanties voor de rechten van elke religieuze of nationale minderheid.
Jullie 21e congres vindt plaats op het moment dat de internationale situatie sterk verslechterd is en onze hele regio blootstaat aan een agressieve aanval door het zionistische imperialisme, dat het gebied probeert op te delen in religieuze of etnische staatjes, die beter voldoen aan de eisen van de nieuwe wereldorde en aan de regels van het kapitalisme. Het is daarom onze nationale en internationale plicht deze kapitalistische politiek en haar neoliberale model te bestrijden. In de afgelopen jaren heeft het kapitalisme overduidelijk laten zien dat het geen van de problemen waar de mensheid mee geconfronteerd wordt, kan oplossen. Integendeel, nadat het sociaaleconomische alternatief en de krachtige internationale concurrent in de vorm van de Sovjet-Unie en de socialistische gemeenschap verdwenen waren, verdiepte de ontwikkeling van het kapitalisme alle tegenstellingen waar de mensheid mee te maken heeft, en verslechterden de leefomstandigheden voor de meeste mensen.
Nadat Chroetsjov en zijn militaire kliek het leninisme, dat de grote kameraden Lenin en Stalin hebben ontworpen, hadden afgezworen en hadden proberen te vernietigen, gingen enkele communistische partijen het leninisme zelfs van fouten beschuldigen en als achterhaald en niet langer bruikbaar beschouwen. Sommige opportunisten en reformisten zeiden dat het marxisme verouderd was en gemoderniseerd moest worden. Het marxisme-leninisme kreeg ook te maken met verdeeldheid en vervalsing onder invloed van enkele opportunisten en reformisten, die geïnfiltreerd waren in verschillende communistische partijen (vooral in de Arabische wereld) en die zich links of democratisch links noemden. Zij splitsten zich vervolgens af van de communistische partijen en gaven zich namen die de marxistisch-leninistische erfenis moesten doen vergeten. In hun toespraken gingen ze bourgeois termen gebruiken, zoals politieke hervorming en democratische verandering, en ze spanden zich in het marxisme-leninisme, dat de arbeidersklasse aanwijst als het revolutionaire alternatief voor de huidige regering van de compradore bourgeoisie, te vervangen door de politiek van democratische hervorming.
Deze partijen hebben de klassenstrijd, het centrale element van het marxisme, opgegeven en zich omgedoopt tot partijen voor 'het hele volk'. Met een beroep op dit nationalisme rechtvaardigden ze hun aanval op het leninisme en sommigen vonden zelfs dat het marxisme achterhaald en verouderd was, en gemoderniseerd moest worden. Deze personen en partijen die het marxisme-leninisme hebben afgezworen, moeten ontmaskerd worden. Daarnaast is afstemming en samenwerking nodig tussen alle 'marxistisch-leninistische' communistische partijen wereldwijd in hun strijd tegen de voortdurende agressieve aanval op hen door de internationale imperialistische kringen. Terwijl die afvallige partijen onder het voorwendsel van vernieuwing, moderniseringen democratische ontwikkeling het marxisme-leninisme volledig hebben vervormd, is het juist noodzakelijk dat de leiders van alle communistische partijen wereldwijd blijven vasthouden aan de theorie van het marxisme-leninisme en aan het wereldwijd organiseren van de arbeidersklasse onder hun leiding.
Met name in de Arabische wereld treffen we communistische partijen aan met uiteenlopende namen, waarvan de leiders als minister of parlementariër ten eigen bate optreden als verlengstuk van kopstukken van de nationale kleine bourgeoisie, en niet samen met hun partij deelnemen aan de massabeweging en de klassenstrijd. De belangrijkste plicht van onze communistische partijen is juist te werken aan de opbouw van een revolutionaire massapartij, die maatschappelijke invloed heeft en de arbeidersklasse kan aanzetten tot revolutie, in plaats van tot onderdanigheid en berusting.
Het kapitalisme is niet in staat gebleken om de omstandigheden te creëren waarbinnen de productiekrachten in stand kunnen blijven. Integendeel, binnen het kapitalisme verdiepen zich alle tegenstrijdigheden die voortkomen uit de tegenstelling tussen arbeid en kapitaal en uit de tegenstelling tussen het maatschappelijke karakter van de productie en het private kapitalistische karakter van het eigendom. Deze tegenstellingen kunnen alleen overwonnen worden door te streven naar het maatschappelijke eigendom van de productiemiddelen, dus door de overwinning van de socialistische revolutie.
De opeenvolgende crises waar de kapitalistische landen mee te maken hebben zijn niet het gevolg van onvoorziene factoren, zoals de imperialistische landen in het geval van bijvoorbeeld de hypotheekcrisis beweren. Zoals de marxistisch-leninistische analyse heeft aangetoond, vormen ze de periodieke economische crises die het gevolg zijn van de kapitalistische productiewijze met zijn scherpe interne tegenstellingen, met name die tussen de maatschappelijke productie en de private toe-eigening.
Kameraden,
In bijna alle regio's van Palestina neemt de zionistische bezettingsmacht steeds meer repressieve en provocerende maatregelen. De rechtse racistische politiek van Netanyahu creëert onder het mom van de legitieme nationale rechten van het Palestijnse volk een nieuwe realiteit op Palestijns grondgebied door in Arabisch Jeruzalem huizen van Palestijnen te slopen en de bewoners dakloos achter te laten om zo ruimte te maken voor de kolonisten, en door op de bezette Westelijke Jordaanoever grond te onteigenen en de nederzettingen uit te breiden. Dit gebeurt allemaal met steun van het Amerikaanse imperialisme en is erop gericht een einde te maken aan de 'Palestijnse kwestie', het recht van het Palestijnse volk om vrij en onafhankelijk te leven in zijn eigen soevereine nationale staat met Oost-Jeruzalem als hoofdstad, en de terugkeer daarheen van alle Palestijnen die door het racistische zionistische regime van hun land verdreven zijn. In dit verband wordt ook het 'joods-zijn' van de staat 'Israël' benadrukt, een racistisch begrip dat in strijd is met elke conventie van het internationale recht en met alle internationale verdragen. Er wordt gewerkt aan een nieuwe wet op het staatsburgerschap, die alle inwoners van 'Israël', dus ook de Palestijnen onder hen, verplicht zich in het openbaar loyaal te verklaren aan de joodse staat 'Israël'. En dan bestaat er geen Palestijnse kwestie meer! Verder roepen 'Israëlische' leiders op tot uitvoering van het uiterst misdadige 'transferplan', de deportatie van alle Palestijnse Arabieren die wonen binnen de grenzen van 1948. En dit gebeurt allemaal onder de ogen van de huidige reactionaire Arabische regimes, die optreden als agenten van het imperialisme. Zolang deze regimes het in hun behoudzucht enhun volledige onderdanigheid van het imperialisme, onderling niet eens worden, kan 'Israël' doorgaan met de marteling van het Palestijnse volk door in alle Palestijnse gebieden huizen te verwoesten en de bewoners te verdrijven. De meeste van deze regimes in de regio durven geen enkel verzoek van het zionistische kolonialisme te weigeren, en meerdere regimes wedijveren zelfs om hun onderdanigheid aan dit kolonialisme te bewijzen. Deze regimes hebben de Amerikaanse buitenlandse politiek ondersteund door belang toe te kennen aan de akkoorden van Oslo en aan de regering Abbas, en door de moeizame voortgang in het oplossen van de Palestijnse kwestie te legitimeren, met name wat een van de politieke onderdelen betreft, het recht op terugkeer.
De Palestijnse politiek van nationale verzoening heeft 'Israël', Amerika en de medeplichtige Arabische landen niet kunnen vermurwen en zal dan ook niets gaan opleveren. Onze partij ziet als enige uitweg er voor te ijveren dat de huidige werkwijze van de Palestijnse leiding verandert en er een nieuwe strijdmethode wordt gekozen die tegemoetkomt aan de belangen, verwachtingen en rechten van ons volk. Dat betekent onder andere het op korte termijn samenbrengen van de gehele Palestijnse nationale beweging. Wij zullen onvoorwaardelijk blijven vasthouden aan de legitieme nationale rechten en de rechtvaardige behandeling van ons volk, met name het recht op terugkeer, het zelfbeschikkingsrecht en het vestigen van een onafhankelijke Palestijnse staat met Oost-Jeruzalem als hoofdstad. Wij steunen daarbij onvoorwaardelijk elke strijdmethode die onze nationale rechten dichterbij brengt en we zullen ons blijven verzetten tegen de huidige aanpak die slechts leidt tot berusting.
Wij groeten jullie nogmaals en wensen jullie succes met jullie congres.
Vertaling uit het Arabisch: Louis Wilms.