De 'onafhankelijke' denktank LEAP/E2020 analyseert de mondiale ontwikkelingen op monetair, financieel, sociaal, economisch en politiek terrein en publiceert zijn bevindingen en vooruitzichten in het maandelijkse online bulletin GEAB. Hij doet dat uitdrukkelijk vanuit een Europees perspectief en biedt zo enig tegenwicht tegen de dagelijkse stroom van analyses vanuit de Angelsaksische landen.
LEAP/E2020 is een burgerlijke denktank zonder socialistische sympathieën, zoals uit hun analyses - ook deze keer - met enige regelmaat blijkt. Manifest plaatst zijn analyses desondanks toch, vanwege de diepgang van zijn analyses en het uitdrukkelijke anti-Angelsaksische perspectief. Wij verzoeken de lezers hiermee rekening te houden. Het gebrek aan waardering van de denktank voor de positieve bijdrage van de socialistische ontwikkelingen is geheel voor rekening van de schrijvers.
In GEAB nr. 52 vervolgt het onderzoeksteam het verloop van de mondiale systeemcrisis die inmiddels de vorm van een wereldwijde geopolitieke ontwrichting heeft aangenomen. Zo zullen de recente ontwikkelingen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika het einde betekenen van de Amerikaanse protectoraten in de Arabische wereld, waarmee de VS in staat waren de olieprijs te reguleren en de veiligheid van Israël te waarborgen. Lees meer hierover in onderstaand persbericht.
Het andere hoofdthema van dit februarinummer is de 'geboorte' van de nieuwe politieke eenheid Euroland tijdens de top van 11 maart aanstaande. Dan bespreken de regeringsleiders van de 17 landen van de muntunie het Frans-Duitse 'Pact voor Concurrentiekracht' dat voorstellen bevat om de concurrentiekracht van de eurozone te vergroten. En daarmee krijgt de 'staatsgreep' die de eurolanden begin mei 2010 binnen de Europese Unie pleegden, toen ze de Europese Financiële Stabiliteitsfaciliteit EFSF lanceerden, zijn institutionele voltooiing.
Persbericht bij GEAB nr. 52 (16 februari 2011)
Met dit nummer vieren we de belangrijke verjaardag van twee van onze voorspellingen. Precies vijf jaar geleden, in februari 2006, trok GEAB nr. 2 plotseling wereldwijd de aandacht met de aankondiging van een grote mondiale crisis, die vooral gekenmerkt zou worden door 'het einde van het Westen zoals we dat sinds 1945 hebben gekend'. En precies twee jaar geleden, in februari 2009, voorspelden we in GEAB nr. 32 het begin van een fase van mondiale geopolitieke ontwrichting aan het einde van dat jaar. In beide gevallen gebeurde hetzelfde: de onbetwistbare belangstelling die deze voorspellingen op internationaal niveau opriepen - met name afgemeten aan de miljoenen mensen die de betreffende persberichten hebben gelezen - ging in de belangrijkste media vergezeld van een volledig doodzwijgen van onze analyses; terwijl op internet het storm liep wat betreft reacties van de overgrote meerderheid van de economische, financiële en geopolitieke deskundigen die ze belachelijk maakten.
Begin 2011 twijfelt nauwelijks nog iemand eraan dat we inmiddels te maken hebben met een proces van historische omvang, waarin de wereld van na 1945 voor onze ogen uiteenvalt, met de VS voorop. De internationale gemeenschap brokkelt elke dag verder af, net als de sociale en economische structuur van de meeste landen op de wereld. Ondanks de overvloedige aanwijzingen hiervoor bleven in 2006 de 'besluitvormers en deskundigen' (tussen aanhalingstekens, omdat besluitvormers die niet vooruitkijken, en deskundigen die niets weten, volgens ons intellectuele oplichters zijn) er absoluut van overtuigd dat er geen kans bestond op een naderende ernstige crisis, en in 2009 dat het volledig absurd was ook maar enigszins rekening te houden met de ineenstorting van de bestaande wereldorde, laat staan de sociale orde. Het intellectuele vermogen van de huidige elite om met de actuele veranderingen om te gaan lijkt helaas niet verbeterd te zijn, want diezelfde 'besluitvormers en deskundigen' hielden het zelfs enkele maanden geleden nog niet voor mogelijk dat op korte termijn de regimes van Tunesië en Egypte omvergeworpen zouden worden. Regeringen (zoals de Franse) en internationale instellingen (zoals de CIA) zijn blind, en deskundigen en media zijn niet meer van deze tijd. De westerse elite en haar klonen in de verschillende regio's van de wereld blijven voortgaan op de 'Holzweg' van de geschiedenis, op dat bospad dat nergens toe leidt, of nauwkeuriger, dat volgens Heidegger alleen maar ergens toe zal leiden als je nederig genoeg bent om voortdurend te luisteren naar het bos en zijn signalen. (Onze analysemethode is overigens de synthese van Heidegger's 'luisteren' en 'ontsluieren van de werkelijkheid' en Descartes' rationele methode, een typisch Duits-Franse aanpak dus.)
Hoewel deze signalen inmiddels echte alarmbellen zijn geworden, lijkt onze elite vastbesloten er alles aan te doen om ze te negeren. Neem een zeer recent voorbeeld: tijdens de laatste veiligheidsconferentie van München (de jaarlijkse conferentie over internationaal veiligheidsbeleid in München; dit jaar van 4 tot 6 februari voor de 47e keer gehouden) vergeleek de Duitse bondskanselier Angela Merkel de huidige gebeurtenissen in de Arabische wereld met de val van de Berlijnse Muur. (Wij gebruiken dit beeld overigens al sinds 2006 om het desintegratieproces van de Amerikaanse macht beter te begrijpen.) Inmiddels hebben veel prominente politici en deskundigen zich bij haar aangesloten. Onze elite is evenwel niet in staat deze vergelijking volledig uit te diepen, om zo de dynamiek van de gebeurtenissen te begrijpen. Ze neemt dus genoegen met een beschrijving zonder analyse.
Zo'n instortende 'muur' is immers door iemand of iets met een bepaald doel opgetrokken. Zo werd de Berlijnse Muur door de Oost-Duitse regering gebouwd als onderdeel van het IJzeren Gordijn waarmee de USSR het communistische blok zo volledig mogelijk van het Westen wilde afzonderen. Als tegenprestatie garandeerde Moskou de volledige steun en allerlei privileges aan de leiders van deze landen. De val van de Muur betekende dan ook het verdwijnen van deze machtsmonopolies en veroorzaakte in een periode van slechts enkele maanden de ondergang van alle Oost-Europese communistische regimes en tenslotte twee jaar later het uiteenvallen van de USSR.
Als er momenteel in de Arabische wereld inderdaad voor onze ogen een 'muur' omvalt en we proberen de gevolgen daarvan te voorspellen, dan is het essentieel om eerst de volgende vragen te beantwoorden: Wie heeft die muur gebouwd? En met welk doel? Voor wie geen ideologische oogkleppen op heeft, zijn de antwoorden niet moeilijk:
Als Angela Merkel tijdens de veiligheidsconferentie van München haar vergelijking met de val van de Berlijnse Muur wat verder had doordacht, dan had ze de aanwezige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton kunnen vragen of ook zij van mening was dat de gebeurtenissen in Tunesië en Egypte de eerste signalen zijn voor de val van alle regimes die voor hun overleven afhankelijk zijn van Washington; en dat daardoor het systeem dat de VS ten behoeve van hun olievoorziening in de afgelopen decennia met zoveel moeite hebben opgebouwd en onderhouden, zal ineenstorten; en dat daarmee de rol van de dollar als enige mondiale rekeneenheid voor olietransacties en uiteindelijk de rol van de dollar als internationale reservevaluta zal eindigen. En terwijl de deelnemers aan de conferentie zich plotseling zouden realiseren dat ze een serieus thema bespraken, zou Angela Merkel hebben kunnen toevoegen: "En wat Israël betreft, denkt u niet dat de val van deze 'muur' ook betekent dat op korte termijn de gehele Amerikaans-Israëlische politiek in de regio heroverwogen moet worden?" Dan zou de veiligheidsconferentie van München als bij toverslag met beide benen in de 21ste eeuw gestaan hebben en zou het Europees-Amerikaanse debat zich eindelijk met de werkelijke problemen van de wereld beziggehouden hebben in plaats van te blijven steken in de virtuele transatlantische wereld en haar strijd tegen het terrorisme.
Zoals we allemaal weten, hebben deze gedachtewisseling en aansluitende discussie helaas niet plaatsgevonden. Daarom zullen onze leiders nog wel even blijven ronddolen, met als gevolg dat de schokken van 2011 die we in GEAB nr. 51 voorspelden, ons des te harder zullen treffen.
Wij zijn er van overtuigd dat de huidige gebeurtenissen in de Arabische wereld, waarvan wij het verloop en de oorzaken correct hebben voorspeld, de regionale uitwerkingen zijn van de fundamentele trends van de mondiale systeemcrisis, in het bijzonder de wereldwijde geopolitieke ontwrichting. En als zodanig zijn ze de voorboden van grote schokken die de wereld in de komende maanden en jaren zullen doen trillen. Wij verwachten concreet dat het einde van 2011 gekenmerkt zal worden door wat wij de val van de 'oliedollarmuur' noemen - net zo'n essentieel onderdeel van de 'dollarmuur' als de Berlijnse Muur was van het IJzeren Gordijn - en dat als gevolg daarvan de VS niet meer in staat zullen zijn hun olie-importen te financieren.
Bron: www.leap2020.eu
Vertaling en bewerking: Louis Wilms.