Gedicht: Muren en vestingwallen

Henricus Azewijn

Muren en vestingwallen

Woorden uit een gesticht
waar lieve vrede is georganiseerd
door hulp die misschien wel verlicht
wat aan last een mens negeert.

Woorden hoe dan ook bedoeld
in dossiers, in rapporten
waarmee heethoofden worden gekoeld
nummers hun hart uit kunnen storten.

Woorden die worden uitgelegd
op het niveau van een exegese
van een fenomeen dat beslecht
wat als middel zou kunnen doen genezen...

Woorden genoeg, meestal te veel
kun je eigenlijk niet beter maar zwijgen
over het lopen in het gareel
in de marge die je niet echt kunt krijgen.

Woorden die moeten garanderen
dat er ánders doden vallen
op de akker die wij moeten eren
verborgen achter onzichtbare vestingwallen.