Beste vrienden,
Ik herkende hier verschillende gezichten die zoals ik ook hebben betoogd in de jaren '70 tegen de bouw van de kerncentrales in Doel en Chooz. Wij werden doodgezwegen, geslagen, met traangas beschoten en voor idioten uitgemaakt. De belangrijkste verantwoordelijken van Electrabel en van de regering beweerden dat tegen het jaar 2000 het kernafvalprobleem wel opgelost zou zijn en dat men wel zou zien dat er géén enkel ongeval te betreuren zou zijn geweest.
Spijtig genoeg kregen wij gelijk en vandaag de dag hebben wij meer dan gelijk. Wij zijn reeds in 2011 en nog steeds is er géén oplossing voor het kernafval. Ik vraag jullie ook even stil te staan bij die arbeider van de kerncentrale van Marcoule die eergisteren zijn leven erbij liet. Wij zijn eveneens met ons hart bij hen die op dit moment op het festival van Bure een moratorium eisen op het begraven van kernafval.
Wat de ongevallen betreft, we zijn ze niet vergeten en zullen zorgen dat ze niet vergeten worden. We kunnen de ramp van Tsjernobyl, 26 april 1986, niet vergeten, noch de leugens over de radioactieve wolken die vlak voor onze grenzen gestopt zouden zijn. We kunnen de ramp van Fukushima, 11 maart 2011, niet vergeten. Wij vergeten niet het kernongeval in het Instituut voor radio-actieve elementen in Feluy, in België, in augustus 2008, geklasseerd als derde categorie op de gevarenschaal. Het is dus ook bij ons mogelijk! Temeer daar onder onze voeten een geologische breuklijn loopt die leidde tot de aardbeving van november 1983 in Luik. In 1692 bereikte een aardbeving hier zelfs 6,3 op de schaal van Richter. Wie waarborgt ons dat dit niet opnieuw gebeurt?
Misschien zij, die de maximale hoogte van tsunami's bij Fukushima berekend hebben? De kans op een aardbeving is klein. Maar als het gebeurt en als een reactor nog in dienst zou zijn, dan zullen we 5,7 miljoen mensen moeten evacueren uit Hoei, Luik, Namen, Charleroi en zelfs Maastricht en Aken zullen voor eeuwig verlaten moeten worden. De Duitse en Nederlandse betogers die ons vandaag ondersteunen beklemtonen dat een kernramp géén grenzen kent. Maar onze verzetsbeweging ook niet.
Wij willen dit risico beperken. Wij van 'Stop Kernenergie' eisen de onmiddellijke sluiting van de drie oudste reactoren: Tihange 1, evenals Doel 1 en Doel 2, die midden in de Antwerpse zone van Seveso-bedrijven staan. Als daar een ramp in één van die reactoren zou plaatsvinden, zullen niet 5 maar 9 miljoen mensen geëvacueerd moeten worden! Die drie oudste reactoren produceren slechts 3 procent van het energieverbruik in België. Sluiting is géén probleem. Maar de centrale hier achter mij maakt niet alleen elektriciteit: zij maakt vooral winst voor de grote aandeelhouders! Daarom draait Tihange 1 nog altijd!
Wij verdedigen de wet op het nucleair uittreden tegen allen die haar te veeleisend vinden. Maar wij willen eigenlijk veel verdergaan, met de onmiddellijke sluiting van de drie oudste reactoren en de sluiting van de andere reactoren zo snel als technisch mogelijk is. We willen een meerjarenplan voor een energiebeleid dat vastberaden afstevent op thermische isolatie vande gebouwen, op de verbetering van de energetische efficiëntie en op hernieuwbare energie in een intelligent gedecentraliseerd netwerk. Dat is absoluut mogelijk en dient snel verwezenlijkt te worden zonder medelijden voor de inhaligheid van de grote aandeelhouders van Electrabel.
Bedankt voor het luisteren. Mag ik vragen, wie van jullie is bereid om zondag 11 maart 2012, de verjaardag van Fukushima, mee te betogen? Steek je hand omhoog! (...) Prachtig, begin vanaf morgen met mobilisatiecomités in jullie scholen, wijken en gemeenten en breng jullie vrienden mee.
Tekst opgesteld door JF Pontégnie en Louis Verheyden, beiden lid van Klimaat en Sociale Rechtvaardigheid-Climat et Justice Sociale, één van de iniatiefnemers van het Netwerk Kernenergie Stop-Reseaux Stop Nucléaire.
Vertaling uit het Frans door Wiebe Eekman, woordvoerder voor Klimaat en Sociale Rechtvaardigheid-Climat et Justice Sociale.