De gezamenlijke vlaggen suggereren eenheid. De onderlinge imperialistische tegenstellingen groeien echter naar een levensgevaarlijke climax.
Na een vakantie-onderbreking van twee maanden hebben de onderzoekers van LEAP/E2020 hun analyse van de mondiale systeemcrisis hervat. De denktank - met als zetel het Zuid-Franse Cannes - verwacht dat in het laatste kwartaal van 2011 enorme hoeveelheden financiële activa in rook zullen opgaan. Het onderstaand persbericht belicht uitgebreid de achtergronden: de doelgerichte manipulatie van de publieke opinie rondom de Griekse crisis en de euro, de Angelsaksische angst voor de verdere integratie binnen de eurozone, en de directe oorzaken van een wereldwijde implosie.
Persbericht bij GEAB nr. 57 (16 september 2011)
Zoals wij in november 2010 reeds voorspelden, is de tweede helft van 2011 begonnen met een plotselinge en hevige wederopleving van de crisis. Op de mondiale aandelenmarkten is sinds afgelopen juli al meer dan 10.000 miljard dollar van de nog aanwezige 'spookactiva' in rook opgegaan. De resterende 5.000 miljard zal in het vierde kwartaal van dit jaar verdampen tijdens een 'meltdown van mondiale financiële activa'. De belangrijkste 'reactoren' voor dit proces zijn de twee grote mondiale financiële centra, Wall Street in New York en de City van Londen. De aanpak van de staatsschulden in een aantal eurolanden zal ervoor zorgen dat dit proces zijn kritische massa bereikt, waarna het oncontroleerbaar wordt. De grootste hoeveelheid brandstof voor deze meltdown bevindt zich echter in de Verenigde Staten en daarom zal er sprake zijn van een echte mondiale schok. Vanaf juli 2011 zien we de opstart van dit proces, het ergste moet nog komen en wel zeer binnenkort!
Met betrekking tot Griekenland begint het verhaal bekend en afgezaagd te worden: telkens als Washington en Londen in moeilijkheden verkeren, wordt dat land weer voorpaginanieuws. Zo verliep de afgelopen zomer voor de VS desastreus: het land bevindt zich momenteel in een recessie, zijn kredietwaardigheid is verlaagd en zijn politieke systeem is zo verlamd dat het niet in staat is zijn overheidstekort terug te brengen. Het Verenigd Koninkrijk zinkt weg in een depressie en heeft te maken met ongewoon gewelddadige rellen, terwijl zijn bezuinigingspolitiek het begrotingstekort niet onder controle brengt, maar het land juist in een ongekende sociale crisis stort. Geen wonder dat onder deze omstandigheden de tijd weer rijp is voor een hernieuwde media-aandacht voor de Griekse crisis en het naderend einde van de euro.
Al meer dan twee jaar hameren bepaalde kringen er steeds weer op dat de Griekse crisis fataal zal zijn voor de euro, echter zonder succes. De feiten spreken voor zich: ondanks de enorme mediacampagne die menig andere economie of valuta zou hebben geveld, is de euro redelijk stabiel gebleven; gaat de eurozone met grote sprongen vooruit in termen van integratie en besluitvorming; verruilen de opkomende economieën hun Amerikaanse staatsobligaties voor Europees schuldpapier; en is het Griekse uittreden uit de eurozone nog steeds in het geheel niet aan de orde, behalve dan in de Angelsaksische media bij schrijvers die geen idee hebben van de manier waarop de Europese Unie functioneert, noch van de krachtige trends die aan het werk zijn.
Wall Street en de City zijn bang voor de lessen die de leiders en de bevolking van de eurozone trekken uit de afgelopen drie crisisjaren en het mislukken van de tot nu toe gekozen oplossingen. De eurozone heeft door zijn structuur en diversiteit een uniek discussieforum gecreëerd dat ongekend is bij de Amerikaanse en Britse elite en in de Angelsaksische publieke opinie. Uit dit forum borrelen innovatie en creativiteit omhoog en dat verontrust Wall Street en de City. Die proberen daarom voortdurend dit forum te saboteren, óf door het in paniek te brengen met bijvoorbeeld de aankondiging van het einde van de euro, óf door het af te doen als een tijdverspilling gezien haar inefficiëntie en haar onvermogen om de crisis op te lossen. Een gotspe gelet op de complete verlamming die in Washington heerst!
Hoe het ook zij, het is dit discussieforum dat de eurolanden in staat stelt te blijven werken aan een duurzame oplossing van de huidige crisis. Het is een integraal onderdeel van het Europese integratieproject waarin eerst tegengestelde visies over methoden en oplossingen met elkaar geconfronteerd worden alvorens uiteindelijk een compromis bereikt wordt. Op deze manier kan een groot aantal deelnemers, afkomstig uit 17 verschillende landen en een aantal gemeenschappelijke instellingen, een bijdrage leveren aan het debat. Ideeën ontstaan immers uit de confrontatie van meningen! Tussen 2008 en 2011 hebben de inwoners van de eurozone zo twee belangrijke fundamenten voor de toekomst gelegd. Ten eerste hebben ze de Europese integratie rondom de eurozone nieuw leven ingeblazen en zijn ze op weg naar een Europese politieke unie. Wij verwachten dat dit proces eind 2012 zal leiden tot een Europees politiek integratieverdrag, dat rond 2015 in de gehele eurozone via een referendum aan de bevolking zal worden voorgelegd.
Op de tweede plaats hebben ze gezorgd voor de geleidelijke acceptatie van twee eenvoudige, doch zeer krachtige ideeën: het is zinloos om bij het oplossen van de crisis private banken te ontzien en het is noodzakelijk dat de markten zelf de volledige verantwoordelijkheid dragen voor de risico's die ze nemen, dus zonder enige garantie van de overheid. Vandaag staan deze twee ideeën in het centrum van het debat in de eurozone, zowel in de publieke opinie als onder de elite, en ze worden met de dag krachtiger. Dat veroorzaakt natuurlijk paniek op Wall Street, in de City en onder de belangrijkste private financiële spelers. Die houden vast aan hun oude recept: banken in nood moeten met extra overheidssteun overeind gehouden worden. Toch beginnen de markten inmiddels rekening te houden met een afschrijving van 50 procent op hun Griekse en Spaanse staatsschuldpapier en ze maken daarmee een goede inschatting van de richting die de ontwikkelingen in de eurozone zullen nemen. Voor ons staat vast dat in het grootste gedeelte van de eurozone de geesten rijp zijn om de private schuldeisers voor 50 procent of meer te laten bijdragen aan het oplossen van de schuldencrisis. Dat levert ongetwijfeld problemen op voor de Europese banken, maar terwijl de spaarders worden ontzien, zullen de aandeelhouders hun verantwoordelijkheid en dus hun verlies moeten nemen. En zo hoort dat onder het kapitalisme!
De huidige crisis is naar onze mening van historische proporties. Voor de stappen die nodig zijn om die te overwinnen zijn daarom serieuze en diepgaande discussies nodig en dus tijd, zoals voor de succesvolle uitvoering van het tweede steunpakket voor Griekenland. Die tijd betekent evenwel geldverlies voor de markten en dat verklaart hun angsten. Natuurlijk kan het niet bij praten blijven, er moeten ook besluiten genomen worden. Wij vinden evenwel dat met de acties die sinds 2010 in de eurozone zijn ondernomen, unieke reuzenstappen zijn gezet in de verdere ontwikkeling van de Europese eenheid. En wij weten allemaal dat het merendeel van de huidige politieke leiders bijna aan het einde van hun regeerperiode zijn en we dus pas vanaf midden 2012 een nieuwe en krachtige impuls voor de Europese integratie kunnen verwachten.
De meltdown van het vierde kwartaal is het directe gevolg van het samenkomen van twee nieuwe realiteiten, die haaks staan op de fundamentele kenmerken van de wereld van vóór de crisis:
In november 2011 zullen de VS zich schrap moeten zetten tegen een politieke en financiële 'perfecte storm' waarbij de problemen van afgelopen zomer een lichte zeebries zullen lijken. De zes elementen van de aanstaande crisis zijn al aanwezig:
Volgens ons zal de combinatie van al deze elementen eind 2011 een enorme financiële schok teweegbrengen, een soort finale schok die de planeet voorgoed uit de wereld van vóór de crisis zal slingeren. Maar de wereld erna moet wel nog opgebouwd worden en er zijn vanaf 2012 veel toekomstscenario's mogelijk. De periode 2012-2016 vormt daarom een historisch kruispunt waar we de juiste richting moeten zien te vinden!
Bron: http://www.leap2020.eu
Vertaling en bewerking: Louis Wilms