We vieren het festival van de vrede en vriendschap tussen de volkeren, van solidariteit en broederschap, het festival tegen de uitbuiting. We doen dit hier op ons terrein dat dankzij jullie massale deelname elk jaar weer een uitbarsting van creativiteit, engagement en plezier vertoont. Ook de jeugd laat weer een onuitwisbare indruk achter. Het is de jeugd die kleur geeft aan het leven en aan ons 'Avante!'-festival.
We groeten jullie allemaal, maar het is niet meer dan eerlijk dat we een bijzonder eerbetoon brengen aan de vrijwilligers die het festival dagenlang met tomeloze inzet opgebouwd hebben. Het is mogelijk om het festival op een andere manier te organiseren maar dat zou niet hetzelfde zijn.
Op deze manier zal ons festival elk jaar opnieuw georganiseerd worden, omdat we daardoor ons lot in eigen handen hebben. Het is een soeverein en vrij festival dat alleen afhankelijk is van de wil, dromen, inspanningen, verbeeldingskracht en de passie van allen die het maken tot wat het is. Dat is wat wij willen en daarvoor strijden wij, voor onze bevolking en ons land.
We zijn communisten. Gedurende de geschiedenis van ons land en onze partij zijn we altijd vol zelfvertrouwen geweest wanneer wij de toekomst waarvoor we streden voor ons zagen. Ook nu zien we de toekomst hoopvol tegemoet omdat we ervan overtuigd zijn dat, zoals dit festival aantoont, eensgezindheid rond waarden en idealen en een krachtige strijd voor rechten, rechtvaardigheid, waarheid en vooruitgang de wereld in beweging kunnen brengen. Dit alles sterkt ons in de confrontatie met de krachtigste aanvallen tegen onze bevolking en ons land.
We zeiden dat dit een soeverein festival is, omdat we ons bewust zijn van onze kracht. Dat is wat soevereiniteit voor ons betekent. Zoals elk jaar tijdens dit festival bevestigen we dat we vrij zijn in ons denken en dat we met de kracht van onze overtuiging, met eensgezindheid in onze acties en met het lot in eigen handen voorwaarts zullen trekken met de idealen van April (Revolutie 1974) voor ogen. We zullen het duizendjarige droombeeld van de bevrijding van uitbuiting van de ene mens door de andere dichterbij brengen.
We vieren dit festival in een tijd waar werkers, de antimonopolistische klassen en de grote meerderheid van de Portugese bevolking zich geconfronteerd zien met meedogenloze en agressieve bedreigingen van hun levensvoorwaarden terwijl het land geplunderd wordt van zijn rijkdom en zijn hulpbronnen waardoor zijn soevereiniteit ernstig aangetast wordt. De politieke krachten die de afgelopen jaren aan het bewind waren hebben het land met hun ramppolitiek in de huidige crisis gestort, de Socialistische Partij (PS), de Sociaal-Democratische Partij (PSD) en het Democratisch Sociaal Centrum (CDS) hebben het lot van ons land afhankelijk gemaakt van een vernederende buitenlandse interventie, waarbij zij zich opwerpen als medeplichtigen tijdens de uitvoering van een omvangrijk plan om de Portugezen en Portugal af te persen.
Het is naar zijn aard en inhoud een onwettig plan dat de medeplichtige krachten aangenomen hebben. Het is echter in overeenstemming met hun gebruikelijk beleid, met hun regeringsprogramma voor de komende jaren. Dit plan moet tegengehouden worden.
Het programma wordt nu uitgevoerd door de nieuwe PSD/CDS-regering maar de eerste ondertekenaar ervan was de vorige PS-regering. De PS opereert in een stilzwijgend verbond met de onderworpen partijen maar legt tijdens de leiderschapswisseling geen verantwoording af over het verleden.
Dit programma is op de eerste plaats een regelrechte oorlogsverklaring aan het adres van de werkers en hun levensvoorwaarden. Het houdt een grenzeloze uitbuiting in met nieuwe, agressieve aanvallen op de inkomens en pensioenen van de werkers: verlagingen van de lonen, ook het minimumloon en de werkloosheidsuitkeringen, een algehele afbraak van de sociale voorzieningen, onaanvaardbare belastingverhogingen op werk en basisvoorzieningen en een verhoging van de prijzen voor de eerste levensvoorwaarden.
Het programma stimuleert het aantal privatiseringen van overheidsbedrijven en overheidsdiensten en bevordert zo de onteigening van de nationale rijkdom. Het was beschamend om te zien hoe minister-president Passos Coelho zijn hand ophield naar Spanje en aan het Spaanse kapitaal vroeg om onze nationale openbare voorzieningen te kopen.
Het programma betekent een nieuwe aanval op de overheidsdiensten, tegen de werkers en tegen de sociale functie van de staat, met nieuwe en vergaande besparingen op de gezondheidszorg, het onderwijs, justitie en op de lokale en regionale overheden. Er volgen nieuwe sluitingen en de diensten worden nog meer geconcentreerd met als gevolg een verdere aftakeling van het niveau van dienstverlening aan de bevolking. (...)
Deze politiek zet de deuren wijd open voor plunderaars maar dat is niet het enige. Het is de democratie zelf die in het gedrang komt. Niet alleen door de beslissingen die genomen worden zonder inspraak en achter de rug van de bevolking hier en in de rest van Europa om; ook door de aanvallen op de rechten, de vrijheden en de zekerheden van de bevolking. Het democratisch systeem wordt op gevoelige terreinen aangetast. Dit geldt bij voorbeeld voor de inlichtingendiensten.
Het doel van de huidige regering is om deze diensten nog meer te concentreren, om ze zodoende volledig onder controle te brengen van de regering en de partijen. Onder het mom van de staatsveiligheid worden al hun onwettige praktijken verhuld, zoals het afluisteren van journalisten of het intimideren van magistraten zoals gebeurde tijdens de PS-regering van Socrates en nog veel meer praktijken die bekend werden over het illegaal volgen van mensen die zich verzetten tegen het rechtse beleid.
Het nieuwe is dat er nu bewijs is van een stroom aan informatiebronnen die ten goede komt aan de grote economische belangen en dat de PS, PSD en CDS nog trouwer vastklampen aan hun strategische bondgenootschap. Ze belemmeren het ontdekken van de waarheid, liegen over het toezicht op de inlichtingendiensten en bereiden de concentratie van deze diensten voor. Ook de regeringsplannen met de lokale overheden, die met medeplichtigheid van de PS gemaakt worden, vormen een bedreiging voor de democratie. Deze plannen betekenen een volkomen onderwerping van de lokale democratische machten die nu gekenmerkt worden door pluraliteit, participatie en transparantie. De jammerende kritiek van de huidige PS-leider José Seguro is verbijsterend. (...)
In tegenstelling tot wat de nieuwe machthebbers ons willen laten geloven wordt er volhard in vriendjespolitiek, kruisbestuiving tussen de publieke en de private belangen en politieke benoemingen volgens de partijlijnen! We hoeven alleen maar te kijken naar de honderden nieuwe voordrachten van de afgelopen twee maanden, waarvan er veel nog geheim zijn. Bij voorbeeld naar de voordrachten voor het bestuur van de Caixa Geral de Depositos (een bank die gedeeltelijk in handen van de staat is) maar ook naar de keuzes die gemaakt worden tijdens de privatisering van de BPN-bank. Er is niets veranderd. Er zal ook niets veranderen, zoals duidelijk gemaakt werd in het hypocriete wetsvoorstel dat wijzigingen moet aanbrengen in het amtenarenstatuut. (...)
Het offensief van de huidige regering is veelomvattend en waaiert op een onaanvaardbare manier uit over het leger en de veiligheidsdiensten. De bevolking moet het idee krijgen dat zij een plezierig leventje leidt. Bijna elke dag echter horen we nieuws over de miljoenen aan schulden bij het leger, de politie en de Republikeinse Garde. Miljoenen die nodig zijn om meer personeel aan te nemen en hun lonen te betalen zodat ze hun werk kunnen doen.
Niets van dit alles is onschuldig. De verspreiding van dit soort nieuws moet de illusie wekken van een onmiddellijk bankroet van de staat, om zo door te kunnen gaan met de bezuinigingsmaatregelen, maar in het bijzonder om de systematische praktijk van onderfinanciering en het onaanvaardbare liberalisme in de verwerving van honderden miljoenen euro's, dankzij de verkoop van zaken die geen prioriteit voor het land hebben te verhullen.
Als er problemen zijn binnen deze instanties dan zijn deze het gevolg van wetten die de ontevredenheid moeten onderdrukken in plaats van wegnemen. Als er gerechtvaardigd ongenoegen is wordt dit veroorzaakt door de pogingen om alles wat anders is gelijk te behandelen. Hierdoor bevinden deze instanties zich in een keurslijf, met ernstige gevolgen voor hun functioneren en hun samenhang.
Ja, het is mogelijk om geld te besparen op dit terrein: door onmiddellijk een eind te maken aan de verplichtingen aan de NAVO en de hegemonische doelen van de VS. (...)
Het is van levensbelang om een sterke en robuuste verdedigingswal te bouwen en te strijden tegen elke aangekondigd besluit, tegen elke opgelegde maatregel, om elke aanval tegen de sociale rechten en verworvenheden af te slaan. Ook is het noodzakelijk om de strijd te onderschrijven, de strijd van de werkers en de bevolking voor de verwerping van een pact van agressie en onderwerping. Maak van deze verwerping een nationale verplichting, een noodzakelijk patriottisch doel in de verdediging van de waardigheid en de levensvoorwaarden van de Portugezen, ter verdediging van de nationale soevereiniteit.
Het opzetten en ontwikkelen van een brede volksbeweging die de verwerping door de nationale instellingen eist van de onwettige decreten van de Europese Unie en het IMF: dat is het voorstel dat de PCP aan het land doet. De PCP roept alle werkers en alle democraten en patriotten die zich niet willen neerleggen bij de economische neergang en de verarming van de Portugezen hiertoe op.
Het is een oproep aan allen die vertrouwen hebben in de energie, de middelen en de mogelijkheid van de bevolking en die een moderner, rechtvaardiger en soeverein Portugal willen opbouwen, aan hen die niet accepteren dat ons land verwordt tot een protectoraat dat afhankelijk is van de beslissingen en de koloniale belangen van de belangrijkste Europese machten.
We richten ons tot de Portugese werkers en de bevolking. Dankzij hun mobilisatie, hun eensgezinde acties en hun strijd moet er een brede protestbeweging ontstaan met als centraal doel de verwerping door Portugal van het pact van agressie en onderwerping dat de Europese Unie en het IMF ons willen opleggen, met medeplichtigheid van de PSD, het CDS en de PS.
Dit agressiepact van de trojka, dat deel geworden is van de regeringsplannen, dat zich tegen alle sectoren en antimonopolistische klassen richt, heeft als belangrijkste doel een verdere uitbuiting van de werkers. In dit programma vinden we de oude doelen van de grote kapitalistische belangen terug. Het zijn oude en opgewarmde doelen van een rechtse politiek en rechtse economische ideeën die vanuit een klassenbewust standpunt bezien haaks staan op de sociale vooruitgang en de verworvenheden die de vele gevechten voor en na April ons gebracht hebben, totdat zij in de grondwet vastgelegd werden. Uit angst dat de werkers zich bewust worden van de gevaren en ontsnappen aan de ideologie van het onvermijdelijke, uit angst dat zij verontwaardiging en protest omzetten in strijd, doet de regering cynische oproepen tot samenwerking en dialoog.
De werkers zijn altijd de motor geweest achter het ontstaan van de strijd. We waarderen de vastberadenheid van de CGTP-IN die trouw is aan haar principes, weigert mee te werken aan de regeringsplannen en niet lijdzaam toeziet op de aanvallen op de rechten en portemonnees van de werkers. De CGTP-IN stelt zich zodoende op als organiserende kracht voor de Portugese werkers. De beslissing om 1 oktober uit te roepen als landelijke actiedag is van enorm belang. Wij zullen er zijn. De grote diversiteit en de reikwijdte van het offensief vereist vele acties en veel strijd van de werkers. Deze zullen des te succesvoller verlopen naarmate de jonge generaties feller strijden voor hun eigen toekomst, de bevolking zich feller teweerstelt tegen het afnemen van haar recht op openbare diensten en de gepensioneerden en hulpbehoevenden hun pensioenen, hun waardigheid en hun recht op gezondheidszorg verdedigen.
Als de intellectuelen en vaklieden hun gewicht in de schaal werpen. Als het leger en de politie respect opeisen voor hun statuten en hun rechten. Als de eigenaars van eenmansbedrijven, kleine en middelgrote ondernemingen en de boeren strijden tegen een faillisement. Als democraten en patriotten hun verontrusting omzetten in actie... Dan kunnen we een alternatieve richting inslaan die Portugal en de Portugezen redt van de weg naar onrechtvaardigheid en de nationale ondergang. (...)
Een wijdverspreide oproep om het programma van onderwerping en de weg naar de ondergang af te wijzen is onlosmakelijk verbonden met het presenteren van een alternatief, patriottisch en links beleid aan de werkers, de bevolking en het land; een beleid dat in staat is om de urgente problemen aan te pakken en een andere richting geeft aan de ontwikkelingen.
Een alternatief, patriottisch en links beleid dat zich richt op het bevorderen van de nationale productie en werkgelegenheid, waarbij de landbouw en de visserij opnieuw gewaardeerd worden en er een industrialisatieprogramma voor het land ontwikkeld wordt; waarbij de binnenlandse markt gestimuleerd wordt door een onmiddellijke stijging van de lonen, de pensioenen en de bevolkingsinkomens; waarbij de investeringen in de publieke sector gestimuleerd worden om economische groei te verkrijgen, en de belangrijkste en strategische financiële sectoren van de staat en het bankwezen versterkt worden; waarbij de kleine en middelgrote ondernemingen gesteund worden door middel van de controle over de belangrijkste productiefactoren en door subsidies.
Een beleid dat de sociale functie van de staat en de openbare dienstverlening bevestigt en verdedigt, waarbij de kwaliteit van het openbaar onderwijs en vooral gratis gezondheidszorg en solidaire sociale voorzieningen gegarandeerd worden.
Deze voorstellen van de PCP zijn gebaseerd op een fundamenteel principe: het recht van de Portugese bevolking om haar eigen lot in handen te hebben. Dit is een centrale kwestie vandaag de dag. We hebben immers altijd al verklaard, en de situatie toont dit ook aan, dat de strijd voor de verwerving en verdediging van sociale- en arbeidsrechten, de strijd voor vooruitgang, ontwikkeling en vrede, voor democratische, progressieve en revolutionaire veranderingen onlosmakelijk verbonden is met het uitoefenen door de bevolking van haar rechten en soevereiniteit, van haar recht om eigenhandig vorm te geven aan alles dat van belang is. Dit motto is van bijzonder belang in deze tijd.
Het kapitalisme bevindt zich in een van de diepste crisissen uit de geschiedenis. Zijn tegenstellingen en historische beperkingen blijken overduidelijk. We zijn getuige van een snelle en hevige verdieping van de systematische en structurele kapitalistische crisis die wij reeds lang voorzagen.
Toen we ons geconfronteerd zagen met de nederlagen van het socialisme werd ons verteld dat de klassenstrijd dood en begraven was, evenals onze ideologie, ons project voor de maatschappij, onze partij en de communistische beweging. We zeiden toen dat zij het bij het verkeerde eind hadden, dat hun wens de vader van de gedachte was. We zeiden hen dat de werkelijkheid ons gelijk zou aantonen, dat het kapitalisme dat vrij spel kreeg zonder tegenkracht van de socialistische landen zijn eigen crisis zou verdiepen en dat het de noodzaak om op revolutionaire wijze omvergeworpen te worden zou aantonen.
We verklaarden toen dat de komende jaren niet gekenmerkt zouden worden door rechtvaardigheid, vrijheid, vooruitgang en vrede maar door een toename van uitbuiting, onderdrukking en oorlog.
En hier staan we dan vandaag om hen te vertellen dat ze alle leugens over het zegevierende kapitalisme en het einde van de geschiedenis van de afgelopen twee decennia en vooral de recente jaren in de vuilnisbak van de geschiedenis kunnen werpen. Vandaag zeggen we: wij hadden en wij hebben gelijk! Niet alleen wij zeggen dit. Ook anderen bevestigen het in hun artikelen die de wereld overgaan: 'Marx had gelijk'. Dit klopt. De realiteit en de geschiedenis tonen de geldigheid van de marxistisch-leninistische analyses en stellingen aan en bewijzen hoe onhoudbaar het kapitalistisch systeem is en hoe zeer de wereld het socialisme nodig had en heeft.
Echter, net zoals Lenin in zijn tijd zei... Hoe diep de crisis ook is, het kapitalisme zal niet uit zichzelf ten onder gaan. Het kan alleen verslagen worden door een dagelijkse en concrete strijd en dankzij de bewustwording bij de massa's.
Nu de belangrijkste kapitalistische machten onmiskenbaar aftakelen verdiepen de inter-imperialistische tegenstellingen zich. De tektonische platen van de mondiale politiek en economie verschuiven. De richting die zij uitgaan kan en moet voor eens en voor altijd bepaald worden door de strijd van de bevolkingen. De gevaren van een gewelddadig antwoord door het systeem zijn al zichtbaar. Opnieuw zien we verschijnselen die we maar al te goed kennen uit de geschiendenis, zoals pogingen om het fascisme te rehabiliteren, de intensivering van het anticommunisme, de vervolging van hen die niet zwijgen en zich niet onderwerpen, kolonialisme en... oorlog. Het huidige hoogtepunt van de imperialistische oorlogsvoering is de gruwelijke misdaad die de NAVO met toestemming van de VN-veiligheidsraad in dienst van het imperialisme begaat in Libië.
Er werd bevel gegeven tot een schaamteloze oorlog, niet om mensenrechten of de democratie te verdedigen, maar omwille van economische belangen. Dit ging gepaard met een krachtige campagne van desinformatie en leugens. Het oude kolonialisme werd overgeheveld naar de 21e eeuw, met bloedbad na bloedbad en openlijke plunderingen. De propaganda hiervoor hebben we op televisie kunnen zien.
Tegelijkertijd antwoordt het systeem op de crisis met een versnelde concentratie en centralisering van de economische en politieke macht en met een antisociaal offensief dat ongeëvenaard is in de naoorlogse geschiedenis.
Een duidelijk voorbeeld hiervan is de situatie in de Europese Unie. Wat zien we als we rondkijken? Een decadente Europese Unie in een diepe crisis. De soevereiniteit, de identiteit en de sociale en culturele weelde van de bevolkingen worden vermorzeld door een gewelddadig proces van kapitalistische accumulatie. We zijn getuige van een Europese Unie die afgesloten is van de wereld als een oppermachtige, militaristische en interventionistische macht die ons herinnert aan de eerdere dagen van het kapitalisme. We kijken om ons heen en zien hoe het kapitaal en de instellingen van de Europese Unie zich in een proces van sociale achteruitgang storten, hoe zij afrekenen met de sociale verworvenheden die de werkers en de Europese bevolkingen bereikt hebben. We zien hoe zij geleid worden door een repressief en antidemocratisch visioen en hoe zij de dictatuur van de zogenaamde 'markten' willen opleggen.
Vandaag zijn er velen die het met ons eens zijn wanneer wij zeggen dat de Europese Unie noch de Economische en Monetaire Unie de belangen en idealen van onze en andere Europese bevolkingen dienen. (...)
Vanaf dit podium zeggen we tegen hen dat wij niet in de val van 'meer Europese Unie om de crisis te overwinnen' zullen trappen en dat we de strijd voor een ander Europa, een Europa voor de werkers en de bevolking, zullen intensiveren. Een Europa dat staat voor democratie, sociale rechtvaardigheid, soevereiniteit van de bevolkingen, echte samenwerking en solidariteit tussen landen die allemaal even soeverein zijn en die gelijke rechten en verplichtingen hebben.
Voor dit Europa zullen wij ons blijven inzetten met onze voorstellen en onze strijd! Dit is onze voornaamste internationalistische verantwoordelijkheid; de verdediging van de belangen van onze bevolking en de voortzetting van de strijd voor een wijziging van de machtsverhoudingen die nieuwe wegen zal openen in de ontwikkeling van de samenlevingen.
We leven nog steeds in een periode van verzet en van krachtenbundeling. Het is van cruciaal belang om de moed niet te verliezen en geen seconde te aarzelen. In deze tijden spelen de communistische partijen een fundamentele rol om de loop van de geschiedenis in eigen handen te krijgen en om te verhinderen dat de kapitalistische crisis leidt tot nog heviger terugslagen. Het zijn tijden waarin eensgezinde acties, samenwerking en solidariteit tussen communistische partijen en tussen deze partijen en andere progressieve krachten noodzakelijk zijn om de communistische beweging en het antiimperialistisch front te verduurzamen en te versterken.
We leven in tijden van een intense strijd, een harde maar passionele strijd die ons iedere dag de reële mogelijkheden van een progressieve of zelfs revolutionaire opmars laat zien. Uit deze strijd putten we energie, inspiratie en vertrouwen; een strijd van de werkers en de bevolkingen die steeds meer aanzwelt. We zijn communisten, we zijn patriottisch en we zijn internationalistisch. We verplichten ons tot de voortzetting en intensivering van onze eigen strijd en verheugen ons over de inzet van de werkers en de bevolkingen wereldwijd. Op dit podium verwelkomen we veel voorvechters van deze strijd. Velen van hen vertegenwoordigen de voorhoede daarvan in hun eigen land.
We verwelkomen de partijen die in moeilijke omstandigheden blijven strijden voor de nationale rechten van hun bevolkingen, in Palestina, de Westelijke Sahara of in Cyprus. Vanaf dit podium omhelzen we niet alleen hen in solidariteit, maar iedereen die zich te weer stelt tegen de imperialistische provocaties, interventies en oorlogen waarbij we in het bijzonder denken aan de bevolkingen in de Arabische wereld.
We begroeten de communistische en progressieve partijen van Europa die zich verzetten tegen het offensief van het kapitaal en die onder meer in Griekenland, Frankrijk, Spanje, Italië, Ierland en in de Oost-Europese landen leiding geven aan belangrijke acties voor de rechten van hun werkers en hun bevolking.
Ook willen we een eerbetoon brengen aan hen die nu al de vertegenwoordigers zijn van de hoop op vooruitgang, vrede en samenwerking tussen de volkeren. Natuurlijk brengen we een warme groet aan de bevolkingen, de communistische partijen en de progressieve krachten in Latijns-Amerika, van Cuba tot Venezuela en van Bolivia tot Chili. Hun acties inspireren ons en geven ons bemoediging en vertrouwen.
Tegenover hen en tegenover u willen we tijdens dit Avante!-festival onze solidariteit en vriendschap uitspreken. Ook willen wij bevestigen dat u kunt rekenen op deze Portugese Communistische Partij.
De strijd van de PCP en de waarschuwingen die zij liet uitgaan worden door de harde hedendaagse werkelijkheid nog urgenter. De realiteit van vandaag biedt het momentum voor een beslissende rol van de Portugese Communistische Partij, haar mobiliserende kracht, voor de breuk met het verleden die zij voorstelt, voor haar voorstellen en programma. De PCP is de noodzakelijke en onvervangbare kracht in de strijd en de oppositie tegen de rechtse politiek, en voor de veranderingen die nodig zijn om te komen tot een alternatief.
We zijn een grootse partij die haar rol met ongeëvenaarde inzet vervult. Echter, met het oog op de grote uitdagingen waarmee we geconfronteerd worden en gezien de hoge eisen die gesteld worden aan de communistische identiteit die ons onderscheidt, hebben wij een nog sterkere partij nodig. Het is noodzakelijk om de PCP nog krachtiger te maken, zodat wij ons des te beter kunnen inzetten voor de strijd en ons project voor een eerlijker samenleving. De bevestiging van het communistisch ideaal en programma, de promotie van de partij, de ontwikkeling, groei en intensivering van de massale strijd zijn sleutelkwesties in het doel van een krachtiger PCP. Dit kan alleen waargemaakt worden door middel van voortdurend, geduldig en vastberaden werk.
Dit betekent ook de versterking van de partij op electoraal niveau, bijvoorbeeld tijdens de komende regionale verkiezingen in Madeira in oktober,waar de communisten samen met de Groenen, Onafhankelijke Democraten en de CDU vastbesloten zijn om hun positie samen met de werkers en de bevolking van Madeira te versterken.
We zullen hieraan blijven werken, op verschillende en geïntegreerde niveaus. Er zal nog meer aandacht worden besteed aan de kwaliteit van het leiderschap, aan de politieke en ideologische scholing van het kader dat zo meer verantwoordelijkheid kan dragen, aan onze betrokkenheid met de werkende klasse en de werkers in hun bedrijven en werkplaatsen, aan de versterking en de stimulering van organisaties van onderaf. We zullen onze samenwerking met de antimonopolistische klassen en de werkende klassen voortzetten, evenals de rekrutering en opleiding van nieuwe leden. We zullen doorgaan met het verhogen van de actiebereidheid, met de verspreiding van onze ideeën en met het binnenhalen van fondsen, hetgeen een onmisbare voorwaarde is voor de activiteiten en de onafhankelijkheid van de partij.
Vanaf hier, vanaf het Avante!-festival zeggen we opnieuw dat de actie 'Voorwaarts! Voor een sterkere PCP' voortgezet en geïntensiveerd moet worden. Ik groet de organisaties en de leden van de partij voor hun toewijding en hun strijdlust. Zij zijn waardige voortzetters van de heldhaftige strijd die een geschiedenis kent van negen decennia en die afstraalt op de strijd van vandaag en van de toekomst. Ik bewijs ook eer aan de JCP, de Portugese Communistische jeugd, haar engagement en haar strijdvaardigheid.
In dit jaar van de 90e verjaardag van de Portugese Communistische Partij doe ik een speciaal beroep op de jongeren. Er zijn hier duizenden en duizenden van jullie generatie aanwezig. Jullie rechten en belangen liggen onder vuur van de rechtse politici die ten dienste staan van de kapitalistische uitbuiting. In jullie handen, in de kracht van jullie ideeën en strijd ligt de mogelijkheid om bij te dragen aan de overwinning op de nationale ramppolitiek en om de weg naar de toekomst te openen.
Samen met alle werkers en de bevolking waarvan jullie deel uitmaken hebben jullie het vooruitzicht op een ander leven en een andere maatschappij. Vecht hiervoor, met jullie creativiteit, met jullie overtuigingen en met al jullie strijdlust. Jullie keuze voor de Portugese Communistische Partij houdt in dat jullie aan de kant staan van rechtvaardigheid, sociale vooruitgang en een eerlijker samenleving.
Verspreid deze oproep, zodat meer en meer mensen zich aansluiten bij de PCP. Geef jullie keuze inhoud met de betrokkenheid en het vertrouwen die dezer dagen nodig zijn. De noodzaak om met het programma van onderwerping en agressie van de rechtse nationale ondergangspolitiek te breken en te kiezen voor een alternatieve, patriottische en linkse politiek die democratischer en socialistisch is blijkt overduidelijk.
In deze veeleisende internationale en nationale situatie gaat de PCP te werk en zij bereidt zich voor. Ze doet haar plicht ten aanzien van de werkers, de bevolking en het land. Ze kwijt zich van haar internationale taken en strijdt voor een steeds noodzakelijk alternatief voor het kapitalisme, voor het communistisch ideaal en het project voor een samenleving die vrij is van uitbuiting en onderdrukking. Het vaandel van vrijheid, democratie en socialisme zal steeds hoger gehesen worden.
Een harde strijd? Ongetwijfeld. Moeilijkheden? Volop. Gevaren? Enorm. Het vertrouwen dat de werkers en de bevolking in ons stellen geeft ons echter veel kracht, veel hoop en de moed om te streven naar een nieuwe weg en om de strijd voor een betere toekomst te verdubbelen.
(*) Secretaris-generaal van de Portugese Communistische Partij.
Vertaling Frans Willems.