Gennady Zuganov, secretaris-generaal van de CP van de Russische Federatie (CPRF) voor beeld van Lenin tijdens XIII partijcongres op 29 november 2008. Symboliek of helder signaal (Foto: Flickr/D. Kostyukov)?
V.I. Kasjin (*)
Op 4 december vonden er in Rusland zogenaamde parlementsverkiezingen plaats. De heersende macht stelde zich niet bepaald terughoudend op en liet deze farce gepaard gaan met uitgebreide vervalsingen, administratief misbruik, omkoping, dwang, intimidatie en fraude. De 'machtspartij' die iedereen beu is herschreef eenvoudigweg de verkiezingsresultaten. Door bedrog en grondwetsschendingen kon ze de meerderheid in het parlement behouden.
Hiermee spuugde ze openlijk op de wensen van de kiezers, welke deze ook waren. De intimi van het Kremlin en hun bureaucraten toonden aan dat zij zich niets aantrokken van de mening van de Russische bevolking.
Wat er nu gebeurt is niet nieuw in onze politiek. In de twintigjarige geschiedenis van het moderne Rusland zijn er nog nooit eerlijke verkiezingen geweest. Zelfs het aannemen van de huidige grondwet in 1993 ging vergezeld van dreiging met tanks en met ernstige schendingen van de toenmalige wetten.
Dit keer gingen de machtige 'privatiseerders' er opnieuw vanuit dat zij zouden wegkomen met een verkiezingsparodie. Hun hoop was gebaseerd op het feit dat een brede protestbeweging vanuit de Russische bevolking niet van de grond leek te komen. De heren misrekenden zich echter. Dankzij de politieke daadkracht van de Communistische Partij van de Russische Federatie en als gevolg van de maatschappelijke en economische toestand waarin het land zich bevindt groeit de sociale en politieke activiteit van de gewone burgers langzaam maar zeker.
Veel Russen van de nieuwe generatie wensen niet langer als vee te worden behandeld. De schaamteloze agressie van de 'machtspartij' roept walging en verontwaardiging op en een groeiend deel van de bevolking herwint haar zelfrespect. Velen hebben zich al bij de communisten aangesloten en nog meer mensen steunen ons. De woede van de bevolking wordt steeds meer omgezet in georganiseerd protest onder leiding van het Centraal Comité van de Communistische Partij - het landelijk centrum van de protestacties - en onze bondgenoten. Het is onze taak om de protesten verder te ontwikkelen door het mobiliseren van de massa's en het bevorderen van het klassenkarakter ervan.
Onmiddellijk na de bekendmaking van de verkiezingsresultaten bracht de Communistische Partij een verklaring naar buiten over de onrechtmatigheid van de uitslag en de aanwezigheid in het parlement van een aantal kamerleden van Verenigd Rusland. Op 5 en 6 december waren er in het hele land protesten en demonstraties. Op 18 december vond er een landelijk protest tegen de verdraaiing van de volkswil plaats. De Communistische Partij is vastbesloten om elke stem die op haar werd uitgebracht te verdedigen, niet alleen tijdens demonstraties op straat maar tevens in de rechtbanken, ook de internationale.
De autoriteiten reageerden zoals gewoonlijk op de protesten: zij probeerden de taal van geweld te spreken en de bevolking te intimideren. Achter het hardvochtige optreden gingen echter angst en een gebrek aan vertrouwen over hun eigen positie schuil. De autoriteiten hoopten dat het vee nadat het wat kabaal gemaakt had zou terugkeren naar de stal.
Hoe hoog de oplichters en dieven in het hedendaagse Rusland ook van de toren bliezen, steeds meer mensen zagen duidelijk dat het land geleid wordt door een stelende en plunderende roversbende. Ook zagen zij dat hun macht niet uitgeoefend wordt door de wapenstokken van de politie of wapens. Het regime rot van bovenaf weg en zelfs de Russische politie is niet altijd loyaal. Nee, het is niet dankzij de wapenstokken dat het regime aan de macht blijft. Onze gebrekkige organisatie, dát is haar kracht. De angst van de gewone werkers, hun gebrek aan organisatie en hun passiviteit beschermen het huidig regime.
Er mag inmiddels niet meer aan getwijfeld worden dat de oligarchen en de regering een afkeer hebben van hun eigen bevolking en dat ze zo nodig niet zullen aarzelen om het leger in te zetten. Veel mensen die in oktober 1993 in Moskou waren zullen zich de bloeddorstige grimas van de Russische 'democratie' herinneren.
Ook tijdens de recente demonstraties werden militairen van het ministerie van Binnenlandse Zaken en leden van de conservatieve pro-Kremlin jeugdbeweging 'Nashi' aangevoerd om hun 'vreugde' publiekelijk te uiten en druk uit te oefenen op de protesterende massa's.
De hedendaagse Russische 'rode garde' [1] probeerde intussen het idee te verspreiden dat alle demonstranten strijders voor een toekomstige 'oranjerevolutie' waren, ook hun liberale leiders en hun buitenlandse meesters. Zij, alsmede een aantal liberale 'leiders' zoals Nemtsov en Kasparov en een paar dolende leiders van de 'linkse' beweging' zoals Ponomarov en Udaltsov spelen de autoriteiten in de kaart met hun georganiseerde protestmanifestaties.
Het is noodzakelijk om te vermelden, en de bevolking herinnert zich dit ook, dat de heren liberalen die deelnamen aan de protesten in de straten van Moskou zelf de architecten waren van het huidig politiek systeem in Rusland. Zij steunden in 1993 Jeltsin's bombardement van het wettig gekozen parlement. Zij waren medeverantwoordelijk voor alle soorten van oplichting door Jeltsin en zijn aanhangers met als resultaat de huidige 'soevereine democratie'. Ze lieten niet na om de meest autoritaire methodes aan te wenden om afwijkende meningen te bestrijden. Ze zijn het vlees en bloed van het huidig systeem.
Het enige verschil is dat zij terzijde werden geschoven en nu willen terugkeren. Ze willen gebruikmaken van de ontevredenheid onder de bevolking om de heersende elite te veranderen. Hun protesten zijn niets meer dan een nieuwerwetse provocatie met een vleugje 'kleurenrevolutie'. Als zij al in hun opzet slagen is dat met gebruikmaking van dezelfde autoritaire methoden als die van hen die zij nu bekritiseren. Daarom moet het voor iedereen duidelijk zijn dat de liberalen zich niet op hetzelfde pad bevinden als de bevolking! De enige rechtlijnige voorvechters voor de uitbreiding van de volksmacht zijn de communisten. We moeten niet samenwerken met de liberalen maar hen bestrijden in het verwerven van invloed op de massa's.
Russische liberalen dwepen graag met de westerse democratieën waar volgens hen dankzij de invloed van ogenschijnlijk 'ontwikkelde maatschappelijke instellingen' verkiezingen niet gemanipuleerd worden maar een objectieve weerspiegeling zijn van de wil van de bevolking. Dergelijke mythes over 'eerlijke verkiezingen' worden gekoesterd door een grote variëteit aan politieke krachten die allemaal ingebed zijn in de huidige verticale machtsstructuur. Ze liegen echter allemaal. De relatieve eerlijkheid en objectiviteit van het electoraal systeem in Europa is geen gevolg van een veronderstelde beschaving en culturele onderlegdheid bij de kapitalisten en hun functionarissen. Nee, het democratisch niveau werd bereikt na een moeizame, bloedige en eeuwenlange strijd van de werkende klasse. Nog maar nauwelijks een eeuw geleden discrimineerden de 'verlichte' Europese en Amerikaanse verkiezingssystemen nog op basis van rijkdom, geslacht en ras.
Het democratisch gehalte is niet het gevolg van liefdadigheid van de kapitalisten maar van revoluties en klassenstrijd in de 20e eeuw, met als voorbeeld de Sovjet-Unie waar de barrières één voor één doorbroken werden. Sterker nog: deze strijd gaat nog elke dag door. Het democratisch karakter van een verkiezingsproces en de naleving van de wetten is alleen een kwestie van de verhouding tussen de klassen in een samenleving. Echt vrije verkiezingen vinden daar plaats waar de werkers als klassenmacht georganiseerd zijn en voor rechtvaardigheid kunnen opkomen. In Rusland is dat nog niet het geval.
De communisten zien een reëel pad voor de ontwikkeling van de strijd in combinatie met alle democratische eisen en die van de klasse. Het huidige regime heeft de verkiezingen vervalst om de macht te kunnen behouden en om het vernietigend sociaaleconomisch beleid voort te zetten. De overwinning van de 'machtspartij' is geen doel op zichzelf maar een middel om het echte doel te bereiken: de voortzetting van het plunderen van het land en het uitbuiten van de bevolking. Daarom is het tijd om korte metten te maken met het regime! Wij, de bevolking, achten het regime schuldig aan: de privatisering van de bodemschatten, de vernietiging van de industrie, de verhongering van ouderen, dakloosheid van kinderen, een orgie van onkunde, de afbraak van het onderwijs, armzalige lonen en pensioenen, de inperking van het recht op huisvesting en werk, totale vervreemding, angst, wanhoop en hopeloosheid. Al deze beschuldigingen zouden moeten samenkomen in een machtige rivier van volkswoede. Niet alleen de verkiezingsuitslag maar het sociaaleconomisch systeem moet het doelwit worden van de protesten en de strijd.
De communisten stonden aan de kant van de bevolking en ze zullen aan de kant van de bevolking blijven staan. We hebben ons ertoe verplicht om ervoor te zorgen dat de demonstranten niet samendrommen op een plein om vervolgens teleurgesteld terug naar huis te gaan. We moeten alles in het werk stellen om ervoor te zorgen dat elke demonstrant zich bewust wordt van de noodzaak tot de klassenstrijd, de strijd voor zijn rechten in alle aspecten van het leven en niet alleen maar het recht op een eerlijke stemmentelling. De communistische leer blijft ook hier centraal staan: een herschikking van de politieke partijen of van een aantal personen zal niets veranderen. Het hele systeem moet gewijzigd worden. Het moet vervangen worden door een waarachtige democratie waarin de bevolking de echte en enige machtsbasis vormt.
In deze cruciale dagen roepen we onze burgers op om zich rond de Communistische Partij te scharen en om van 18 tot 20 december de straten in de Russiche steden op te gaan om te protesteren tegen de onrechtmatig verworven macht, om het grondwettelijk recht op een waardig leven te verdedigen en op te komen voor de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen en voor de toekomst van een welvarend Rusland. We demonstreren met deze eisen: De vervalsers van de verkiezingen naar de gevangenis! De macht aan het volk! Voor Rusland een betrouwbare regering! 'We zullen niet toestaan dat Rusland een voortdurend Kushchiovka wordt! [2]' 'Nee tegen de politiestaat!' 'Alles voor de verkiezing van een communist tot president!'
[1] Het lijkt vreemd voor een communist om iets als de 'Rode Garde' te hekelen maar het woord dat hier gebruikt werd verwijst naar de maoïstische Rode Garde.
(*) V.I. Kasjin is vicevoorzitter van het Centraal Comité van de Communistische Partij van de Russische Federatie
Bron: Forbes.com, 20 december 2011, Overgenomen uit Pravda (partijkrant CPRF), 15-12-2011, vertaling Frans Willems.