Anna Ioannatou
Middels een dramatische aankondiging op 8 februari riep het PAME heel werkend (en werkeloos) Griekenland op zijn historische taak op zich te nemen en in elke fabriek, bedrijf, op elke werkplek in opstand te komen tegen de "moorddadige" nieuwe maatregelen, pas besloten door regering, IMF en EU: "Besluit te staken, organiseer betogingen, bezettingen, breng de buurten in verzet".
De regering van het 'zwarte front' (wordt zo genoemd naar de zogeheten 'zwarte' internationale van reactionaire bondgenootschappen, A.I.) van Pasok, Nea Dimokratia en Laos (ultrarechts, A.I.) met aan het hoofd hun eigen bankier, hebben samen met de trojka van IMF, ECB en EU tot het bankroet van de bevolking besloten. Ze veroordelen ons, en vooral onze kinderen, te werken voor en te leven van 400 euro. Om de winsten te redden van een handjevol uitzuigers die van ons zweet leven, schaffen ze alle rechten af die ons waren overgeleverd door de vorige generaties, verworven met veel opoffering en bloedvergieten..."
Deze oproep kwam midden in een reeks acties, betogingen en stakingen aan de vooravond van de PAME-demonstratie van 9 februari (en uiteindelijk ook 10 februari, het PAME riep op tot een 48 uursstaking op 10 en 11 februari. In de week van 6 februari werd er elke dag gedemonstreerd en de slechte weersomstandigheden ten spijt kwamen de mensen toch massaal opdagen) en ondanks het in Nederlandse oren ongetwijfeld pathetisch klinkende Griekse taalgebruik, kan men gerust zeggen dat er van overdrijving nauwelijks sprake is in deze oproep.
Ondertussen geven de staalwerkers van de 'Elliniki Chalivourjia' het goede voorbeeld: op dinsdag 7 februari vierden zij 100 dagen staking (zie ook Manifest 12, 2011). Met muziek, dans en zang veranderde het terrein voor de fabriek voor een aantal uren in een feestterrein. Van alle mogelijke andere bonden kwamen mensen toestromen om hun solidariteit te betuigen en mee te vieren.
De stilliggende staalfabriek 'Elliniki Chalivourjia' wordt trouwens de laatste maanden voortdurend bezocht door iedereen die zijn steun wil betuigen. Uit diverse delen van het land sturen solidaire boeren landbouwproducten. Huisraad wordt aangesleept. Op het feest werd gekookt door leden van de Bond van Voeding-Toerisme. Ook werd de afgelopen maanden veel geld ingezameld door talloze verenigingen van velerlei aard. Voorop in de solidariteitsacties staan uiteraard de bonden, waarin het PAME de meerderheid heeft. Een aardig 'detail' was de aanwezigheid van het Strijdfont van Studerenden met veel studenten, die op de werkplek 'les' in praktische strijd kregen van doorgewinterde arbeiders. De leuze? "100 dagen staking, heel Griekenland een en al chalivourjia" (dit rijmt in het Grieks).
Ook de WFTU (Wereld Federatie van Vakbonden) heeft opgeroepen tot internationale solidariteit. Op het feest werd het gezang alleen onderbroken, toen de voorzitter van de bond van staalwerkers het woord nam: "100 dagen geleden begonnen we een grote, heldhaftige strijd. We zeiden 'nee' tegen de afpersing van Manesis (eigenaar van 'Elliniki Chalivourjia', A.I.) en kozen de eervolle en menswaardige weg van de strijd, zoals het arbeiders betaamt. (...) Onze strijd is een belangrijk voorbeeld voor de arbeidersbeweging van ons land, een prachtige bladzijde in haar geschiedenis. De 100 dagen staking is al een grote overwinning van de stakende staalwerkers en de solidariteit van de werkende klassen in de strijd tegen werkgeversterrorisme, defaitisme, klassenvrede, de logica van het geringste kwaad en van de compromissen van het door werkgevers en regering beheerste vakbondswezen. (...) De kracht van de werkers is getoond. Zonder ons beweegt er niets, wij produceren de rijkdom, terwijl de werkgevers die opstrijken. (...) Wij zijn vastbesloten door te gaan, er is geen andere weg".
Het enige antwoord van de werkgever tot nu toe was nog meer mensen te ontslaan. Het aantal ontslagenen is opgelopen tot 65. De werkgever wenst het maandloon terug te brengen tot 500 euro voor zeer gevaarlijk en ongezond werk. "We spelen letterlijk met vuur, we leven in het vuur, we werken letterlijk in verschroeiende omstandigheden", zoals een van de stakers het uitdrukte. "Voor 500 euro gaan we niet terug naar die hel".
Investeringen van meer dan 800 miljoen euro voor het tijdvak vanaf 1998 gingen op in de binnenlandse staalindustrie door deelname aan grote, maar ook kleinere publieke werken. De luchthaven van Athene, de brug Rio-Antirio, de Olympische werken enz. vormden de basis voor het produceren van winst via 'hoge verkoop', waarmee weer een uitgebreid vernieuwingsproject van de productiemiddelen gesteund kon worden. In Griekenland zijn er vijf grote staalfabrieken. Drie jaar na het uitbreken van de economische crisis in Griekenland en anderhalf jaar nadat het land zich tot het IMF gewend had, is er sprake van vermindering van productie en van schadeposten, die men probeert te beperken met ontslagen, loonsverlagingen en dergelijke. Het zogeheten "concurrentiegebrek" wordt overwegend geweten aan de hogere energiekosten in vergelijking met de concurrenten in andere landen.
de winsten over het tijdvak 1998-2010 waren enorm. Er is alleen sprake van winstvermindering vergeleken bij de voorafgaande periode. Laten we de chalivourjia nemen, waar nu gestaakt wordt. In 2010 was er sprake van een vermindering van de verliezen: 15 miljoen i.p.v. de 27 miljoen van 2009. De verkoop steeg van 233 miljoen in 2009 naar 272 miljoen. Sinds 1998 was de nettowinst 45 miljoen euro en de verliezen ook. De omzet was 64 miljoen in 1998, terwijl de activa van 89 miljoen euro in 1998 stegen tot 504 miljoen in 2010. Vergelijkbare gegevens wat de trend betreft, zijn ook in de andere vier staalfabrieken te constateren.
En hoe gaat het nu met de beruchte overheidsschulden na alle memoranda en bezuinigingsprogramma's? De gegevens van Eurostat zijn onthullend: in de laatste drie maanden van 2011 bleken die in de hoogte geschoten te zijn en 159,1 procent van het bnp te bedragen. In de laatste drie maanden van 2010 waren de schulden nog 322,9 miljard euro, in de laatste drie maanden van 2011 347,2 miljard... Dus na 12 maanden toepassing van het memorandum was de stijging van de overheidsschulden 20,3 procent, het hoogste in Europa! En dat na het vormen van een speciale interimregering om die te verminderen. En dat na de talloze bezoekjes van de trojka om die te verminderen. En dat na de slag op pensioenen en lonen, de ontslagen, de afbraak van werkomstandigheden, arbeidsvoorwaarden en ga zo maar door.
Het percentage mensen dat leeft onder de armoedegrens is intussen tot 27 procent opgelopen en er zijn zo'n 1 miljoen werklozen (al ruim 21 procent) en dat zijn nog maar de officiële Eurostat-gegevens. Maar ook in de landen die op Griekenland volgen in stijging van de overheidsschuld (Portugal met 18,9% en Ierland met 16,5%) zijn er memoranda en leenakkoorden afgesloten en ook daar stijgt de werkloosheid onrustbarend. In Spanje trouwens ook,waar ook stevige 'maatregelen' genomen zijn. Ach, ach die zuiderlingen toch, hoort men in het Noorden klagen. Toch niet helemaal, want waar wonen de Ieren dan?
Wat blijft er nog over van het veelgehoorde argument, dat het hebben van goedkopere werknemers meer arbeidsplaatsen betekent?
Misschien is het eindelijk tijd voor dieper nadenken...
De Griekse minister George Papaconstantinou van milieu, energie en klimaatverandering, lid van de sociaaldemocratische PASOK, deel uitmakend van de Griekse afbraakregering, dus echt geen linkse politicus merkte op in het FD van 19-01-2012: "Dan wordt er gezegd dat die Grieken zo lui zijn. Wat een kolder! Uit Europese cijfers blijkt dat wij tot de hardste werkers van Europa behoren. Dat het mis ging met de Griekse economie komt niet door de arbeidsmoraal". "Een betere kwaliteit van het debat komt iedereen ten goede, ons en ook Europa. Het is echt niet zo dat wij alleen maar van Noord-Europa profiteren. Kijk eens wat voor handelsoverschot Duitsland en Nederland met Griekenland hebben."