Van redactie buitenland
We zijn optimisten! De werkende klasse, de kracht van het volk, zal het kapitalisme verslaan! Dit systeem is verantwoordelijk voor twee wereldoorlogen, voor talloze regionale conflicten gedurende de laatste twee eeuwen, voor fascistische regimes en militaire dictators, voor miljoenen mensen in honger, armoede en werkloosheid. Elk streven om zo'n systeem te willen ombuigen tot een menswaardiger systeem, zal radicaal verworpen moeten worden.
Zolang de strijd van de werkende bevolking voor onafhankelijkheid, soevereine rechten, vrede, gerechtigheid en sociale, democratische, en vakbondsrechten, geen deel uitmaakt van een politiek perspectief dat dit verrotte systeem een halt wil toeroepen, zal de uitbuitende klasse er in blijven slagen om de armen voor hún verliezen te laten opdraaien.
Tijdens de huidige kapitalistische crisis, die het gehele systeem omvat, zien we weer duidelijk welke valkuil er wordt gegraven. De onderlinge imperialistische tegenstellingen worden aangescherpt. Imperialistische militaire interventies en oorlogen om de controle over de belangrijke delfstoffen, energiebronnen en aanvoerroutes zijn gaande. De strijd om het marktaandeel woedt volop. Deze tegenstellingen dwingen de bevolking zich de vraag te stellen: het socialisme, of deze kapitalistische barbarij, met als gevolg talloze slachtoffers, die in feite mensenoffers zijn voor de winsten van de kapitalisten!
Voor de communisten bestaat er geen andere weg om de belangen van de werkende klasse, in de breedste zin, te verdedigen, dan de revolutionaire omverwerping van het kapitalistisch systeem, dat crises, werkloosheid, armoede, uitholling van onderwijs en cultuur, militaire interventies en oorlogen veroorzaakt.
Het is natuurlijk niet te voorspellen wannéér revolutionaire successen geboekt zullen worden, want grote veranderingen gebeuren niet als gevolg van subjectieve plannen, maar ontstaan door sociale dynamiek. Aan de andere kant zien we talloze voorbeelden in de geschiedenis, waarbij de kapitalistenklasse de crisis weet te benutten om er zelf voordeel uit te slepen. Dat gebeurt dan wanneer de revolutionaire bewegingen er niet naar gestreefd, of er niet in geslaagd zijn om de eenheid bij de arbeidersklasse tot stand te brengen, wanneer er geen sociale verbintenis onder alle lagen van de bevolking, die van het monopolie-kapitaal te lijden hebben, ontstaan is, met als doel om de klassenstrijd te ontwikkelen. Waarbij de strijd moet gaan om macht te veroveren om het socialisme op te bouwen.
Communistische partijen zijn politieke organisaties die vanuit de bestaande toestand opereren, in de richting van een socialistische revolutie, en die er nooit twijfel over laten bestaan wat dat doel zal zijn. De pogingen die op dit moment gedaan worden om de rekening van de crisis te presenteren aan grote groepen van de werkende bevolking, worden niet gestopt door maar met minder genoegen te nemen, maar kunnen slechts gestopt worden door de georganiseerde arbeidersbewegingen te mobiliseren en leiding te geven aan een politieke strijd en stelling te nemen in lijn met het socialistisch alternatief.
Daarbij gaat het er niet direct om het socialisme te bereiken, maar om duidelijk te stellen dat het een illusie is om kapitalisten ervan te willen overtuigen dat ze een betere wereld moeten nastreven.
Op de massa-bijeenkomst in Ankara, die door de Turkse Communistische Partij georganiseerd werd, onder het motto 'Socialisme Zal Overwinnen', verklaarden de Griekse Communistische Partij en de Turkse Communistische Partij, dat ondanks de verschillende omstandigheden in beide landen, en ondanks het feit dat de beide partijen zich in een verschillende fase van politieke strijd bevinden, ze hun strijd zullen intensiveren om een einde te maken aan de burgerlijke dictatoriale regimes in beide landen, door de massa van de bevolking politiek actief te organiseren.
De beide partijen verklaren bovendien dat ze de solidariteit tussen de beide ploeterende massa's van de bevolking van beide buurlanden naar een hoger peil willen brengen, dat ze verdergaan op de weg van samenwerking bij regionale vraagstukken, en dat ze de revolutionaire tradities van de wereldwijde communistische beweging tot een effectiever niveau willen opkrikken.
Bron: Internationaal Bulletin van de Communistische Partij van Turkije, 3-2-2012.
Vertaling: Ardengo Persijn.