Alle opwinding rond het besluit van het comité 4-5 mei, een (door 'Westerbork') geweigerd gedicht over een SSer op de Nationale Dodenherdenking 1940-1945 te laten voorlezen, komt niet uit de lucht vallen. Wat opvalt is dat velen de langzamerhand vergeten oorlog 1940-1945 veronachtzamen, waaraan de Nationale Dodenherdenking en Nationaal Monument hun bestaansrecht ontlenen. Zij staan daarin niet alleen. Daar is een gewenningsproces aan vooraf gegaan.
Het is een logisch gevolg van het feit dat de Dodenherdenking doelbewust is omgevormd tot aanhangsel van ons buitenlands beleid na 1945. Er is eenvoudig een 'memorandum' aan vastgeplakt strekkende tot vandaag, dat ruimte geeft alle oorlogen waaraan wij deelnemen, te legaliseren en de doden mee te nemen in de herdenking.
Een woordvoerder van dat comité schreef mij op 25 mei 2011 o.a.: "In alle naoorlogse jaren is Nederland betrokken geweest bij meer dan vijftig oorlogssituaties en vredesoperaties." Hij schreef er niet bij in wiens belang... Doorzien we nu waaraan deze onverkwikkelijke zaak is te danken?
Kees Mattijsen, Eindhoven.