Wil van der Klift
De Griekse Syriza-alliantie zoekt naar een 'kapitalisme met een menselijk gezicht'. Een onmogelijke opgave, hoe sympathiek ook in de ogen van veel mensen. De nieuwe sociaaldemocraten van het Griekse Syriza proberen de bevolking wijs te maken dat er een vriendelijker kapitalisme kan bestaan op het moment dat de strijd tegen dat kapitalisme juist onverkort moet worden doorgezet. Een levensgevaarlijk opportunisme.
De Syriza-voorzitter Alexis Tsipras doet het goed bij een groot deel van de bevolking met zijn verhalen over het verlagen van de aanslagen als hij aan de macht zou komen. Syriza belichaamt het tegenstrijdige mengsel van de hoop van miljoenen kiezers die enerzijds willen dat er een eind komt aan het bezuinigingsbeleid en heronderhandeling van de schuldsanering nastreven, maar anderzijds wel in de EU willen blijven en ook de euro willen behouden. Voor een dubbeltje kun je binnen het kapitalisme echter niet op de eerste rang zitten.
De KKE ziet voor zo'n spagaat geen mogelijkheid en weigert daarom terecht medewerking aan het opportunistische avonturisme. Die rationele stellingname is moeilijk over te brengen en kan zelfs op korte termijn, bij de komende verkiezingen op 17 juni a.s., stemmen kosten, maar is op langere termijn de enig begaanbare weg. De illusies van Syriza zullen hard door de praktijk worden onderuitgehaald, waardoor het bewustzijn van de Griekse bevolking zal groeien en de constante politiek van de KKE beter op waarde zal kunnen worden geschat.
Bovendien zal steeds duidelijker worden dat politieke veranderingen niet in het parlement zullen kunnen worden afgedwongen. Alleen daadwerkelijke strijd in buurten en bedrijven zal de voorwaarden leveren voor verbetering van de levensvoorwaarden van de Griekse bevolking.
De huidige tragedie is niet een onvermijdelijk sociaal verschijnsel, maar het resultaat van de mondiale kapitalistische crisis. De arbeidersklasse in heel Europa wordt geconfronteerd met aanvallen op het levenspeil, die in de zuidelijke landen nu nog meer en harder dan de bevolking in de noordelijke landen. Vaststaat echter dat het niet gaat om het wegsturen van deze of gene regering. Zolang het heersende systeem niet daadwerkelijk kan worden aangepakt, maakt het niet veel uit of je door de kat of de hond wordt gebeten. De strijd in Griekenland is nog maar net begonnen.